"Tenorsaxofonist Yuri Honing beschikt over een eigen en herkenbaar geluid. Hadden de voorgaande albums een duidelijke link met de klassieke muziek, zijn nieuwe album richt de focus op de beleving van de natuur. De cover verwijst naar een bosrijke omgeving maar de muzikale uitwerking is eerder hemels. Iets wat nog eens extra geaccentueerd wordt door een forse dosis digitale echo. In de solo’s van de leider voel je de invloeden van John Coltrane, Charles Lloyd en Pharoah Sanders, musici die aan de basis stonden van de spiritual jazz. Maar waar het bij de genoemde uitvinders min of meer een vanzelfsprekendheid was, lijkt het bij Honing meer een opgewekt effect. Het iets te bewuste trage tempo van de muziek en de grote nadruk op elke voortgebrachte noot gaan op den duur irriteren. Na twintig minuten snak je als luisteraar echt naar een ander tempo en een minder plechtstatige insteek." (Jazzenzo)
"Op 11 november 2018 was het honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog eindigde. Pianist-componist Wolfert Brederode schreef ter herdenking daarvan een suite die op Wapenstilstandsdag 2018 in première ging. Drie pogingen om daarna de suite op te nemen mislukten vanwege covid. Vier jaar later is het gelukt en kon Brederode zijn nieuwe ECM-album ‘Ruins and Remains’ in het Bimhuis presenteren. De suite opent met het nummer Ruins I. Later volgen de nummers Ruins II tot Ruins IV, afgewisseld met composities die een ander aspect belichten, zelfs die van een wolkeloze dag in Cloudless. Want veel optimisme bevat de suite niet. Beklemming en verstilling zijn emoties die een onheilspellende boventoon voeren. Brederode heeft alles wat onnodig is weggelaten en speelt alleen de hoogstnoodzakelijke noten. Het schitterende Matangi Quartet vergroot de onheilspellende sfeer totdat cellist Arno van der Vuurst op zijn cello voetstappen laat horen van de eerste mensen die weer tevoorschijn komen." (Jazznu)|
"De band Acoustic Quartet van saxofonist Yuri Honing gaat altijd op ontdekkingsreis in de wereld van jazz, pop en klassieke muziek. Het thema van deze CD is "Desire" (verlangen) en de luisteraar wordt meegenomen op een luister trip van acht tracks. De muziek is een mix van dromerige, abstracte met verleidelijke grooves en pakkende melodieën, terwijl de instrumenten (piano, bas, drums en sax) de muziek mooi vertalen in donkere en lichte klankkleuren." (Stefan Koer, Platomania; cijfer: 8,0)
"Dit album van saxofonist Yuri Honing en zijn Acoustic Quartet gaat volgens hem over 'Europa en haar heldendom' en is een 'Gesamtkunstwerk' met verwijzingen naar de muziek van Richard Wagner en Richard Strauss. Veel grote woorden en namen die de melancholische romantische muziek eigenlijk helemaal niet nodig heeft. Die is meeslepend genoeg en staat volstrekt op zichzelf. De lange, serene noten van Honing lijken sinds zijn vorige, met een Edison bekroonde album "Desire" (2015) nog meer de diepte te zoeken. Op "Goldbrun" gaat het Honing nog minder om melodie en meer om harmonie en komt hij met zijn kwartet tot een nieuw, warm en empathisch geluid. zijn trouwe begeleiders pianist Wolfert Brederode, bassist Gulli Gudmundsson en drummer Joost Lijbaart behoren net als Honing tot de Nederlandse jazztop. Wonderschoon zijn de subtiele accenten die Brederode voortdurend aanbrengt." (Gijsbert Kamer, n.a.v. het introductieconcert van deze CD in het Bimhuis, Amsterdam, dat hij met de maximale 5 sterren waardeerde)
Joost Lijbaart (1967) is zo langzamerhand een veteraan in de Nederlandse jazzwereld, als lid van het Yuri Honing Trio en als leider van zijn eigen bands. Hij blijft steeds op muzikale verkenning en zoekt aldoor nieuwe invalshoeken en doet dat ook regelmatig met een nieuwe generatie musici. Hier werkt hij samen met de jonge zangeres dan wel stemkunstenares Sanne Rambags (1994) en de ook nog steeds jonge, maar desniettegenstaande alweer even meelopende gitarist Bram Stadhouders (1987). Zowel Sambags als Stadhouders zoeken naar stilte in de muziek, naar ruimtelijkheid. Dat sluit goed aan bij Lijbaarts doel van dit project: een zoektocht naar 'de muziek achter de muziek'. Het resultaat is een meditatief aandoend album, waar je ook goed aan kan horen dat de drie bezig zijn met een verkenningstocht vanuit de stilte. De al improviserend tot stand gekomen 'fluisterjazz' heeft een sterk ruimtelijk effect en heeft vast ook een flink beroep gedaan op de zelfbeheersing van de drie om vooral noten níet te spelen.
Op 17 februari 2012 in De Tor: "Saxofonist Yuri Honing (1965) is winnaar van de VPRO/Boy Edgar Prijs 2012, de belangrijkste jazzprijs van Nederland. Hij wordt geroemd om zijn grote muzikaliteit en vakmanschap en is op een creatieve manier grensoverschrijdend met zijn vak bezig." "Honing bewerkt graag popsongs, en tegenwoordig zijn ook de eigen composities doortrokken van een 'popsensibiliteit': veelzeggende soberheid, direct aansprekende melodieën en aandacht voor de expressieve kracht van pure klank. Zeker op zijn nieuwe album, waarop overigens ook twee covers staan, van Goldfrapp en David Bowie. Het openings- en titelnummer is typerend: een uitgeklede achtergrond, met wat kale tikken van drummer Joost Lijbaart, en Honing die niet zijn techniek etaleert maar zich beperkt tot het zo mooi mogelijk 'zingen' van het thema. Wolfert Brederode is de perfecte pianist voor de gedragen, onaardse sfeer, hij smeert niet alles dicht maar vult aan met rake lyriek." (Frank van Herk, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Dat blokfluitist Erik Bosgraaf en saxofonist Yuri Honing elkaar enkele jaren geleden vonden, is niet vreemd. Beiden pleiten publiekelijk voor het openbreken van genregrenzen. Zo hoorden we de klassiek geschoolde Bosgraaf al vaker roeren in het rock- en impro-idioom en heet het jaarlijkse muziekfeest van de onbeteugelde jazzrocker Honing niet voor niets Winterreise, naar Schuberts liederencyclus. Op deze plaat, volgens de liner notes geïnspireerd op Bachs Brandenburgse Concerten, horen we zo veel klanken en invloeden dat een genre-referentiekader onvindbaar is. De muziek is opgebouwd uit mysterieuze lagen, waarin de elektronica van gitarist Raphael Vanoli een grote rol speelt. En de rijke paletten van drummer Joost Lijbaart, gitarist Stef van Es en bassist Mark Haanstra zorgen voor schone, vaak duistere panorama's die zweven tussen barok, filmische soundscapes en ruisende impro." (Tim Sprangers, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren)
"Hedendaagse avant-garde jazz speelt bassist Tony Overwater. Hij speelde met muzikanten als David Murray, Dave Liebman en Sunny Murray. Geïntrigeerd door het medium film heeft Overwater dit project, Motion Music, tot stand gebracht, met als resultaat een soort auditieve film, compleet met een opeenvolging van 'scènes', 'close-up's' 'fades' en allerlei lagen. Het album is in zevenen gedeeld: de opening 'Introduction sequence' (dat uit vier delen bestaat), 'Wide angle shot', 'Close-up dialogue', 'Sandwich shots', 'Flashbacks', 'Sandwich shot 2' en het afsluitende 'Epilogue' (dat uit drie delen bestaat). De veertien stukken op dit album bezitten ook zonder filmbeelden beeldende kwaliteiten. Dat is zeker de verdienste van de musici; naast Tony Overwater op bas zijn dat: Yuri Honing (tenor- en sopraansaxofoon), Joost Lybaart (drums), Joshua Samson (percussie) en Eric Vloeimans (trompet). Vocale bijdragen werden geleverd door Sylvia de Hartog en Regina Mester." (Muziekweb).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
