"De destijds in meerdere opzichten heavy rocker Leslie West brak in 1970 door met de knalharde hit "Mississippi Queen" van Mountain, stond met die band op Woodstock en won het respect van vele andere gitaarhelden. Een aantal van hen werkte de afgelopen jaren maar wat graag mee aan zijn soloplaten. Op "Soundcheck" duelleert Brian May met de inmiddels 70-jarige West in een uitvoering van "Goin' Down", die succesvol trouw blijft aan de The Jeff Beck Group-versie uit 1972 (mede dankzij de medewerking van Max Middleton, toen toetsenist van die band). Peter Frampton soleert mee in een somber en indringend arrangement van "You Are My Sunshine". West heeft echter geen beroemde gasten nodig om tot een goede plaat te komen, getuige stoere hardrocksongs als "Left By The Roadside To Die" en "Here For The Party", en als vocalist overtreft hij zichzelf in een cover van "People Get Ready". Opnieuw een triomf voor de man met een van de fraaiste gitaartonen ter wereld." (Dominique vd Geld, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"In 1970 debuteerde Leslie Wests band Mountain met het album "Climbing!". Sindsdien beleefde de man een enerverende carrière met veel mooie muziek en weinig commercieel succes. Dankzij suikerziekte is de eens zo omvangrijke West tegenwoordig een mager mannetje, maar zijn machtige gitaargeuid en zijn even machtige stem hebben daar niet onder geleden. Sterker nog, op het toepasselijk getitelde "Still Climbing" klinkt Leslie West als vanouds: loeiend gitaarwerk, ondergedompeld in de blues en via een stapel Marshall versterkers op topvolume gespeeld, en al even krachtige zang, rauw en doorleefd als dat van een gelouterde soulzanger. En dat alles in 11 sterke oude en nieuwe songs die liefde en overleven als rode draad hebben - inclusief gave versies van het aloude "When A Man Loves A Woman" en de dampende Mountain-klassieker "Long Red". Gastbijdragen van Johnny Winter, Mark Tremonti, Dee Snider en Jonny Lang verhogen de feestvreugde. Prachtplaat. Alwéér." (Tjerk Lammers, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Hij is van de messcherpe gitaarpartijen en gruizige zang, wel omschreven als een mix tussen honing en grind, ofwel een combinatie van Otis Redding en King Kong. Lesie West schitterde in Mountain en West, Bruce & Laing, en maakte talrijke stevig rockende soloalbums. Ditmaal schakelt hij voor de helft van de twaalf songs gelijkgestemden als Steve Lukather, Slash, Billy Gibbons, Joe Bonamassa en Zakk Wylde in. Vooral de samenwerking met Gibbons (van ZZ Top) levert een knaller op in de vorm van "Standing On Higher Ground", dat een waanzinnig intro heeft en onweerstaanbaar voortstampt. Ook het overige materiaal davert er driftig op los, hoewel Leslie tevens enkele ballads ten gehore brengt. "You And Me" is zelfs een gevoelig liefdeslied. "I Feel Fine" van The Beatles krijgt een ruwe onderhoudsbeurt en in "Legend" laat hij weten wars te zijn van heldenverering." (Jaap van Eik, Lust For Life; waardering: 4 uit 5 sterren)
"Bassist Felix Pappalardi verlaat begin 1972 de hardrockband Mountain. De massieve gitarist Leslie West weet wel een geschikte vervanger: niemand minder dan Jack Bruce - met wie Pappalardi al meer dan eens samenwerkte - voegt zich bij West en drummer Corky Laing, en een nieuwe supergroep is geboren. Dit soort sterformaties lukt het maar zelden om de hoge verwachtingen waar te maken, en dat doet dit debuutalbum van het trio dan ook niet. Bij herbeoordeling blijkt "Why Dontcha" echter een van de vele onterecht vergeten rockplaten van de jaren '70. Deze zeer goed geremasterde 2012-heruitgave door Esoteric Recordings mag dan niet aangevuld zijn met bonusmateriaal, wel herinnert deze reissue liefhebbers van stevige seventiesrock aan het formidabele samenspel van dit drietal, en de verrukkelijke kwaliteit van songs als "The Doctor" en "Out Into The Fields". Anno 2012 is het makkelijker om een te vergeten dat er nog veel meer in had gezeten." (Dominique van der Geld, Lust For Life; waardering: 4 uit 5 sterren)
"Frequently classified as the first album by the group Mountain, which was named after it, Leslie West's initial solo album featured bass/keyboard player Felix Pappalardi, who also produced it and co-wrote 8 of its 11 songs, and drummer N.D. Smart II. (This trio did, indeed, tour under the name Mountain shortly after the album's release, even performing at Woodstock, though Smart was replaced by Corky Laing and Steve Knight was added as keyboard player for the formal Mountain album debut, "Mountain Climbing!", released in February 1970.) Pappalardi had been Cream's producer, and that power trio, as well as the Jimi Hendrix Experience, were the models for this rock set, which was dominated by West's throaty roar of a voice and inventive blues-rock guitar playing. Though West had led the Vagrants for years and cut a handful of singles with them, this was his first album release, instantly establishing him as a guitar hero and setting the style of Mountain's subsequent recordings." (William Ruhlmann, Allmusic)
De voormalig Mountain-gitarist/zanger is inmiddels de 60 gepasseerd, maar schreeuwt nog met vuige strot de longen uit z'n lijf als een jonge hond. Hoewel: een jonge hond heeft niet z'n doorrookte whisky-stem.... Dit doet hij in een reeks covers van bekende blues- en rhythm & blues-songs, die hij naar z'n eigen bluesrock-idioom vertaalt. Het mooiste blijft natuurlijk z'n venijnige gitaarspel, met vlijmscherpe hoge noten.
Ex-gitarist/zanger/leider van Mountain. Album voor het gitaarlabel Shrapnel uit 1996, met Steve Hunter, Randy Coven en Kevin Neal. Hij is heel wat kilo's kwijt, maar klinkt vetter dan ooit: rauwe zang, stevige spierballen-bluesrocky muziek.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
