Inspiratie voor 'bijzondere' uitjes in IJsland, gerangschikt op thema.
Dit dubbelalbum bestaat uit twee soloprojekten die Chapman maakte voor het Mooncrest label: "Sweet Powder" (2008) en "Wrytree Drift" (2010). Samen met Alex Warnes (keyboards, producer) weet Michael Chapman een uitgebalanceerde sound neer te zetten. (GT, Muziekbank)
"A former art and photography teacher, Michael Chapman emerged from the folk scene in Yorkshire, England, gaining a reputation as one of England's finest original singer/songwriters. On this 1979 album, we find a Chapman in fine form, with the aid of regular bassist Rick Kemp and drummer Dave Mattacks. There are a few synthesizer frills here and there, but these are kept fairly low key in favor of accenting the guitars. Chapman's playing, as always, is top-notch, with the instrumental "Lescudjack" and "Theme From The Movie Of The Same Name" providing a snappy showcase for his skills. The songs on display range from slow ballads to the snappy country variant of the title track, all of them played well and eminently listenable. Given the more attractive elements of Chapman's music, it's a surprise he hasn't found more success over the years." (Steven McDonald, Allmusic)
"Originally recorded for Criminal Records in 1980, "Looking For Eleven" finds Rod Clements and Ray Laidlaw of Lindisfarne handling bass and drum duties, rather than Rick Kemp and Dave Mattacks. The resulting set has a somewhat stripped-down sound to it, though the assorted Chapman trademarks are present and accounted for, right down to the offbeat guitar sounds (Chapman, like John Martyn, has always refused to stick with a typical acoustic guitar sound). This album features more than the usual amount of instrumental work, which makes for a particularly engaging listening experience." (Steven McDonald, Allmusic)
Re-release van een in 1970 op het toen hippe Harvest-label verschenen plaat. Een van de sterkste van deze Britse singer/songwriter. Qua voordracht vergelijkbaar met Roy Harper. Wisselt folky ingetogenheid af met rocky en orkestraal werk.
Vijfde album van de Britse singer/songwriter uit 1973. Het is een nogal divers album, met folky stukken waarin z'n indrukwekkende gitaarspel goed naar voren komt. Daarnaast ook songs met een steverig drive, die in de verte wel wat doen denken aan wat zijn Amerikaanse vakbroeder Shawn Phillips rond diezelfde tijd produceerde. Zijn doorgaans vrij melancholieke toon maakt soms plaats voor een goedgeluimder, meer country-getinte stijl. "Net als Roy Harper en John Martyn is Michael Chapman een Engelse singer-songwriter, die sinds eind jaren zestig weliswaar door een selecte groep van liefhebbers hogelijk gewaardeerd wordt, maar nooit echt een groter publiek wist te bereiken. Met meer dan dertig albums bleef Michael Chapman vreemd genoeg toch in de obscuriteit steken. Dat hij samen met Bert Jansch tot de Engelse tegenhangers van de Amerikaanse gitaristen als John Fahey, Sandy Bull, Peter Walker en Robbie Basho gezien kan worden, zal nog minder bekend zijn." (Dwars Radio 6)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
