"There are a multitude of reasons why Bags' Groove remains a cornerstone of the post-bop genre. Of course there will always be the lure of the urban myth surrounding the Christmas Eve 1954 session -- featuring Thelonious Monk -- which is documented on the two takes of the title track. There are obviously more tangible elements, such as Davis' practically telepathic runs with Sonny Rollins (tenor sax). Or Horace Silver's (piano) uncanny ability to provide a stream of chord progressions that supply a second inconspicuous lead without ever overpowering. Indeed, Davis' choice of former Dizzy Gillespie Orchestra and concurrent Modern Jazz Quartet members Milt Jackson (vibes), Kenny Clarke (drums), and Percy Heath (bass) is obviously well-informed. This combo became synonymous with the ability to tastefully improvise and provide bluesy bop lines in varied settings. "Bags' Groove" belongs as a cornerstone of all jazz collections." (Lindsay Planer, Allmusic; 5 uit 5 sterren!!)
Vier albums uit 1953 en 1954 op twee CD's. Die albums zijn op zichzelf weer samengesteld uit diverse sessies uit die periode, waardoor er een woud aan legendarische muzikanten op dit album te vinden is, waartegenover staat dat er ook uiterst transparante solo- en trio-sessies op te vinden zijn. Alle vier de albums werden en worden hoog gewaardeerd door critici. Vooral "Brilliant Corners" werd een absoluut eikpunt in de jazzhistorie.
Drie dagen nadat hij in Parijs zijn beroemde soundtrack van 'Ascenseur Pour L'Echafaud' had opgenomen speelde hij op 8 december 1957 in het Concertgebouw. Deze opnamen waren totnogtoe alleen als bootleg vindbaar en zijn nu officieel uitgebracht. Het kwintet, met o.a. Barney Wilen (ts) en Kenny Clarke (d) speelt fantastisch. Davis spettert en jongleert met inmiddels klassieke nummers alsof het manderijntjes zijn." (Koen Schouten, Volkskrant)
Na zijn medewerking te hebben verleend aan 'Ascenseur pour l'échafaud' van Miles Davis werd saxofonist Barney Wilen gevraagd om de soundtrack te componeren voor 'Un témoin dans la ville'. Deze verscheen oorspronkelijk op een 10-inch LP. Op de cd is de plaat gecombineerd met het meer free jazz-achtige studioalbum 'Jazz Sur Seine', waarop Wilen samenspeelt met driekwart van het originele Modern Jazz Quartet, plus de Latin-percussie van Gana M'Bow. "Wilen gets more of a chance to stretch out and reveal his swinging, warm tenor tone; Jackson is quite competent as a comping accompanist and in fairly fluent, right-handed bop flurries. A mix of Django Reinhardt tunes and Charles Trénet chansons, a few tunes by Wilen, and the concluding Monk "Epistrophy" make up much of the program, which thoroughly dispels the sinking feeling left by the preceding film music". (Richard S. Ginell, Allmusic).
"Het moet geweldig zijn geweest, die zaterdagnacht 27 september 1958 in het Concertgebouw. Er waren 2 toppianisten, Phineas Newborn en Red Garland. De tovenaar uit Memphis en de aardsere klavierleeuw uit Dallas. Newborn woonde stilistisch in hetzelfde blok als Bud Powell, Erroll Garner en Horace Silver. Hij heeft het briljante, zonder dat nadrukkelijke, van Oscar Peterson. Garland speelt elementairder, heeft minder noten nodig en als hij zijn argumenten kracht bij wil zetten, gebruikt hij blokakkoorden. Ook de blazers laten mooie contrasten horen. Altist Lee Konitz is cooler dan de meeste boppers uit die tijd. De warmbloediger Zoot Sims (ts) vormt een fraai contrast. Nochtans speelt hij een stuk lichter dan generatiegenoten als Lockjaw Davis of Sonny Rollins. Bassist Oscar Pettiford levert met 2 solo features, zijn eigen 'Bohemia After Dark' en 'Stardust', indrukwekkende voorbeelden van hoe je jazzbas moet spelen. Kenny Clarke begeleidt schitterend met welgemikte accenten." (Eddy Determeyer, Draai Om Je Oren)
Op dit klassieke hardbop-album uit 1956 wordt de pianist Silver bijgestaan door Donald Byrd (t), Hank Mobley (ts), Doug Watkins (b) en Art Taylor (d). Kenny Clarke (d) is op twee stukken te horen i.p.v. Taylor.
"If you are familiar with Narvarro's playing circa 1948, and especially with both Dameron and Clarke, you have a general sense of what the music is all about. This is live Navarro with a killer rhythm section. The sound quality is more than respectable considering these recordings are from broadcasts, and made using nearly seventy year old equipment and methods. (Amazon).
Album van Franse Hammond-organist met Amerikaanse band: Jimmy Gourley (el. gitaar), Guy Pedersen (contrabas, op de helft van de nummers) en drummer Kenny Clarke. Een onderhoudende, doch ook weer niet bijster opvallende plaat met ontspannen souljazz-getinte muziek is het resultaat. Voor Hammond-orgel-liefhebbers is het goed te weten dat het orgel op alle manieren centraal staat: hij staat het hardst in de mix en de overige instrumenten krijgen veel minder solo-ruimte dan de fruitig en groovy klinkende kast-met-de-draaipoten (de B3 dus). Het album stamt uit 1973 en werd in 2000 uitgebracht in de Jazz In Paris-serie van Gitanes.
"Although rather brief in length with just five tracks, this lively date has some strengths. The trumpeter turns over the solo spotlight to the extraordinary bassist Niels Pedersen and pianist Kenny Drew, prior to featuring himself in brief spurts with drum breaks by Kenny Clarke. Pedersen's fine arco technique introduces the brief ballad "I Waited for You," in which Gillespie is clearly at the top of his game. His muted horn saunters over Clarke's crisp brushwork during "Girl of My Dreams," although the overlong Latin original "Fiesta Mojo" quickly grows tiresome, in spite of a guest appearance by tenor saxophonist Johnny Griffin. Drew contributed the lush ballad "Serenity," which closes the CD. It's obvious that Dizzy Gillespie's chops are just starting to slip at this point in his career, but fans of his work will want to pick up this enjoyable reissue, as Gillespie at 90 percent is far more listenable than many well-known trumpeters at 100 percent." (Ken Dryden, Allmusic)
Album uit 1955 van septet met Wilkins (ts, as), Clarke (d), Hank Jones (p), Cecil Payne (bs), George Ballow (ts, bs) en Eddie Bert (tmb). De 4 exellerende blazers spelen de thema's kleurrijk samen en krijgen daarnaast veel soloruimte.
Opnamen uit 1956 met naast pianist Jones Bobby Jasper (fl, ts), Paul Chambers (b) en Kenny Clarke (d).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
