“Ernst Reijseger is misschien wel de grootste kameleon die er in de Nederlandse cellowereld rondloopt. Hij begon ooit met cellolessen bij Anner Bijlsma, maar vond zijn stiel in de jazz, de geïmproviseerde muziek en de hedendaags klassieke muziek. En dat bij voorkeur allemaal gemixt, op een hoop gegooid en door elkaar gehaald. Want dat maakt Reijseger als componist en uitvoerend musicus tot een fenomeen: zijn werk is een vanzelfsprekende combinatie van invloeden en allesbehalve een gekunstelde ‘cross over’. Hij bewijst dat nu weer met het ter ere van zijn zestigste verjaardag verschenen Feature. Een wonderlijke cd die van intieme volksmuziek schiet naar de grenzen van krankzinnigheid ("The Face of God bijvoorbeeld") en terug naar de verstilling van een moderne Chopin-nocturne en de opwinding van gerafelde jazzklanken. De opnamen zijn grotendeels van concerten die in 2009 en 2010 plaatsvonden. Het spelplezier en de intimiteit spatten er van af met Reijseger als inspirerend middelpunt. Mooi.” (Luister)
Dit is de tweede CD van de onorthodoxe cellist Ernst Reijseger met de Nederlandse pianist Harmen Fraanje en de Senegalese zanger-percussionist Mola Sylla. (met zowel Sylla als Fraanje had Reijseger trouwens al in diverse andere configuraties samengewerkt, HB) Grosso modo is dat wereldmuziek gekruid met improvisatie en jazz, maar niets is wat het lijkt bij Reijseger. Of toch deze keer? Het grootste deel werd op een enkele voormiddag uitgewerkt. We namen alles op met slechts één microfoon. Het zijn gewoon mooie liederen met een prachtige groove. Gewoontegetrouw brengt Reijseger ook in deze context muziek met een knipoog, letterlijk zelfs deze keer met de hoesfoto. Die vrouw stond als kind op de hoes van "Janna" (2003). Nu knipoogt ze als je op de website gaat kijken. (bron: Ernst Reijseger) Als je het doosje snel open en dicht doet, heb je met de CD hetzelfde effect.
"Pianist Harmen Fraanje, cellist Ernst Reijseger en zanger en percussionist Mola Sylla verstaan de kunst de luisteraar naar een andere, onbekende wereld te tillen waar avontuur een bevrijding is. Op hun derde album We Were There, uitgebracht door Just Listen Records, is dat niet anders. Fraanjes toon is luchtig en optimistisch; melodieën vinden dromerig en improviserend hun weg. Reijsegers cello schuurt, soleert en verbindt als basinstrument. Syllas stem en Senegalese teksten zijn ondoorgrondelijk en toch is de emotie voelbaar. Zelfs een bluesje aan de hand van snaarinstrument de xalam doemt op. We Were There is een boeiend klankspel van avonturiers. Een harmonieuze drie-eenheid die op wonderlijke wijze Afrikaanse en westerse muziek samenbrengt. Elk stuk wordt opnieuw vanuit de klei opgetrokken en mondt uit in een integere muzikale ontmoeting, indringend en diepgaand. Een prachtplaat!" (Jazzenzo)
"Janssen staat erom bekend dat hij zich steeds beweegt op het snijpunt van improvisatie en compositie. En dat hoor je hier maar al te goed. Hoewel er nogal hectisch van start gegaan wordt met Hiphop, waar de dissonanten ons, mede dankzij de sax van Ab Baars en de snerpende viooluithalen van Maurice Horsthuis, al om de oren vliegen, wordt er toch regelmatig een flinke scheut water bij de wijn gedaan. Zo neemt het parmantige Slow Fox al onmiddellijk wat gas terug. Pogo 1 en Pogo 2 spelen dan vervolgens de improv-kaart helemaal uit: brokken gitaar met rockesthetiek, stukken chaotische blazers en fragmentarische dissonante strijkers worden afgewisseld met traditionele swing, maar de onrust blijft zich toch steeds opdringen. Afsluiter Mambo vat de plaat eigenlijk goed samen. Hier krijgt ieder van de elf muzikanten de kans om zich van zijn beste kant te laten zien, en net als je denkt dat de chaos de overhand weer eens gaat krijgen brengt de piano van Janssen iedereen weer mooi in de pas". (kindaMuzik).
Cellist and composer Ernst Reijseger crosses borders and creates his own sound world without barriers. Reiseger composed the soundtrack for Herzogs fantastic word of images, which he made under extreme circumstances in the largest salt desert on earth, the »Salar de Uyuni«, 3700 meter above sea level. Reijseger reveals a sheer infinite diversity featuring the Voches de Sardinna, the classical flute player Erik Bosgraaf, the jazz piano player Harman Fraanje from The Netherlands, the accordion player Luciano Biondini from Italy, the Scottish percussionist Alan 'Gunga' Purves, the classical Netherlands Wind Ensemble (NBE), and the voice from Senegal, Mola Sylla. Reijsgers orchestra with musicians from diverse cultural circles merged into one unit as it has rarely been heard before. Reijseger composes the whole soundtrack, he writes especially for each performing artist and he directs his ensemble with sure touch. His work combines different influences into a new whole. (bron: Winter & Winter)
"October Meeting 87 was a nine-day musical extravaganza of unsurpassed intensity. Some fifty American and European musicians participated in a day-and-night succession of uncommon, but self-explanatory musical encounters, focusing on the evaporation of geographical and stylistic boundaries. October meeting 87 was produced by the Dutch Jazz Foundation at Amsterda's Bimhuis, home of the Fundation, and in 13 other venues in 12 cities in Holland.", meldt het cd-boekje. Dit is het tweede deel van de uitgebrachte opnames. Het bevat twee delen: "Second Line Ratoon" naar een idee van Gerry Hemmingway en Cruise Button naar een idee van Ernst Reijseger. Dit tweede stuk bevat vrije interpretaties van Hindewu van Michael Moore en Caribe, Intermission en Cumbia van Franky Douglas. Die beiden ook meespelen. Zoals het boekje al aangeeft, een buitengewone gelegenheid van vrije ontmoeting en expressie die de liefhebbers van het genre niet willen missen. (GR Muziekbank)
"Hulde aan de Duitse regisseur Werner Herzog, die zijn soundtracks al jaren bij de Nederlandse cellist Ernst Reijseger pleegt te bestellen. Zo ook voor de documentaire "Cave Of Forgotten Dreams", waarbij Reijseger de jonge pianist Harmen Fraanje (1976) betrok. Die samenwerking beviel zo goed dat er een tweede album uit ontstond. Waar de soundtrack van typische Herzog-grandeur is voorzien, klinkt Down Deep als de intieme kamermuziekvariant. Met de Senegalese vocalist Mola Sylla werkte Reijseger eerder samen op het album "Janna" (2002). Zoals Sylla met enkele welgemikte vocale erupties toeslaat in "Amerigo" is van een huiveringwekkende pracht die de adem doet stokken. In het mystiek swingende "M'br" wordt duidelijk hoe goed Fraanje zich tussen de twee improvisatie-zwaargewichten Reijseger en Sylla thuisvoelt. "Down Deep" bevat in de rijke binnenwereld die deze drie heren exploreren een ongelofelijke suggestieve kracht. Intimiderend mooi." (Jaïr Tchong, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren)
De bekende zangeres Monica Akihary is een telg van een Molukse familie. Een familie waarin ze van kinds af aan vertrouwd is geraakt met de Molukse volksliedjes. Echter, in 2002 ontving ze een doos vol met banden van veldopnames gemaakt in 1948 in de kampongs op de Molukse eilanden. Gevuld met volksliedjes waarin de oorspronkelijke teksten zijn gebruikt. Die banden hebben aan de basis gestaan van Lagu Lagu. Met gebruik van de originele teksten en muzikale structuren heeft Niels Brouwer nieuwe arrangementen gemaakt waarin de traditie en een open jazzy benadering samen komen in een unieke mix. Een stemmingsvol avontuur tussen Oost en West. (GR Muziekbank)
Ernst Reijseger is een cellist in de buitencategorie. Zijn muziek is niet alleen gevarieerd, stilistisch zijn Reijsegers uitingen nauwelijks in te delen. Daarbij komt dat hij samenwerkingen aangaat met muzikanten uit het hele muzikale spectrum. Bijzonder is dat hij al spelend met zijn cello door concertzalen pleegt te wandelen. Zo kan hij bij optredens onverwacht door een achteringang binnenkomen, onderwijl razendknappe arpeggio's spelend. VPRO-prominent Cherry Duyns kwam met het idee om Reijseger op deze wijze door het VPRO-gebouw te laten dwalen, gevolgd door camera's, onderweg spelend met musici die zich op diverse plekken in het pand hebben verschanst. Op deze wijze krijgen we een intrigerend beeld van de muzikale omnivoor Reijseger én zien we de schoonheid van dit in 1997 opgeleverde gebouw van bureau MVRDV, dat al jaren in de Top 10 van de Nederlandse Architectuurgids staat. En zo zien en horen we de cellist met o.a. trompettist Eric Vloeimans, drummer Han Bennink en traditionele zangers van Sardinië.
"Gitarist en componist Franky Douglas is een veelgevraagde sideman in bands die jazz vermengen met Afrikaanse en Caribische invloeden. In 1994 ontvangt hij de VPRO/Boy Edgar Prijs. Franky Douglas' concept voor Sunchild ontstaat in 1976 en gaat in 1977 in première in de Melkweg tijdens het Amsterdam Roots Festival. Het uitgangspunt is complexe, Afrikaans en Caribisch getinte grooves, gebracht met de improvisatie-elementen waarmee de Nederlandse jazzscene internationaal bekend is geworden: instant compositie met optimale kansen voor de solisten om de arrangementen een eigen kleur en karakter mee te geven, binnen duidelijke afspraken. Sunchild treedt voor het eerst op tijdens het North Sea Jazz Festival. De opnamen die Jan Schuurman met zijn Van Mobile Studio maakt, verschijnen op de live-CD The Visions Project. Hiermee is de eerste release (dit album) van Sunchild een feit." (Muziekencyclopedie)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
