"Richard Hawley, de crooner uit Sheffield die ooit naam maakte als gitarist in Pulp, heeft met zijn tiende soloalbum "In This City They Call You Love" een prachtige liefdesverklaring aan zowel zijn stad als het leven zelf afgeleverd. Zijn beste werk ("Late Night Final" uit 2001 en "Coles Corner" uit 2005) klonk zowel nostalgisch als modern. Ook op zijn nieuwe album is Hawley ongenaakbaar als hij zijn donkere bariton weet te omringen door een melancholisch strijkje en tedere toetsen. Een ware romanticus die zijn liedjes met een zwart randje als een nakomeling van Roy Orbison soms een emotionele uithaal geeft. Moeiteloos neemt hij je weer mee langs plekken in zijn stad die hij belangrijk vindt. Soms denk je dat hij een oude countryklassieker heeft opgepoetst, maar de ballad "Hear That Lonesome Whistle Blow" is toch echt van hemzelf." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"De Noord-Engelse troubadour is eeuwig druk met van alles en nog wat (sessiewerk, filmscores, studio bouwen), waardoor er al snel drie, vier jaar voorbijvliegen voordat er weer eens naar nieuw werk geluisterd kan worden. Maar het wachten wordt altijd beloond, weten de fans ook. En dus schuiven ze vier jaar na prachtplaat Hollow Meadows likkebaardend naar het puntje van de stoel voor de Achtste van Hawley. Die opent verrassend met een rauwe gitaarstamper waarin de rock & rollsound van Oasis onmiskenbaar doorgalmt (Off My Mind) en een Gallagher-track met Iggy Pop als zanger (Alone). Wellicht tot opluchting van de liefhebbers van Hawleys fijngevoeliger materiaal zijn ze niet helemaal representatief voor de rest van Further. In My Little Treasures dansen subtiele tokkelgitaartjes en zwierige strijkers over lichtvoetige drumkwastjes en even verderop kabbelt het titelnummer in een elegante Burt Bacharach-cadans naar hemelse sferen." (OOR)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.