"Clarinetist and composer Harry Skoler enlists the help of stellar musicians to enrich a set of 14 compositions that tells the sad, traumatic story of the loss of a friend in his teenage years. The core quartet comprises Skoler, vibraphonist Joel Ross, bassist Dezron Douglas, and drummer Johnathan Blake. The album, "Red Brick Hill", is infused with curiosity and invention, often surprising with an optimum balance between discipline and freedom. The central piece of the album is the gorgeous ballad “Last Star, Last Night”, where Skoler and guest pianist Christian Sands express what’s in their souls through candid improvisation. The title cut, “Red Brick Hill”, explores a 5/4 groove for five minutes before shifting into rubato meditations, ideal for Douglas and Ross’ lyrical stimulus. The group concludes it calmly after a different bass groove in five is put in motion." (JazzTrail; 3.5 uit 5 sterren)
"Kingmaker (2019) heette het fraaie debuut van vibrafonist Joel Ross. Een statement ook, dat bol stond van de energie en ideeën. Het zette deze Amerikaan, die eerder samenspeelde met onder andere Makaya McCraven en Walter Smith III, meteen op de kaart. Op Who Are You? weet Ross de tomeloosheid van Kingmaker aan banden te leggen en krijgen ideeën meer de ruimte om zich te ontwikkelen. Gedurende het eerste deel van het album raakt hij volledig op stoom met zijn vaste band in een verzameling eigen composities, aangevuld met een bewerking van John Coltrane's After The Rain, met een gastrol voor harpist Brandee Younger. In het tweede deel wordt gas terug genomen en ruimte gecreëerd voor meer contemplatieve stukken, zoals een duet met Younger. In beide gevallen laat Ross opnieuw horen een begenadigde vibrafonist te zijn, met een band die hem feilloos volgt in zijn spannende muzikale avonturen." (Muziekweb)
"Vibrafonist Joel Ross pakt op "Nublues", zijn vierde album voor het label Blue Note, alles anders aan. De postbopschema’s met veel druk samenspel en wisselingen in tempo’s maakten de platen van Ross (27) niet altijd even genietbaar. Op "Nublues" kiest hij voor de blues als stijlmiddel. De spirituele variant van John Coltrane welteverstaan, van wie hij met zijn inmiddels vaste begeleidingsband twee nummers speelt. Altsaxofonist Immanuel Wilkins en pianist Jeremy Corren laten Ross’ eigen "Early" naadloos overlopen in Coltranes "Equinox". De muziek ademt, er zit rust tussen de solo’s en Ross begint het titelstuk met een minutenlange solo op de vibrafoon, waar zijn begeleiders uit ontzag maar moeilijk doorheen durven komen. "Nublues" is voorlopig het mooiste album van Joel Ross, door de eenduidige keuze voor blues en doordat hij zijn uitstekende begeleiders wat gunt. Zo’n McCoy Tyner-achtige solo van Corren in "Ya Know" is echt iets nieuws op een Joel Ross-album." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"De jonge, virtuoze vibrafonist Joel Ross is een boegbeeld van de levendige jazzscene van Chicago. Zijn debuut verscheen meteen bij Blue Note en ook zijn recente, derde album ‘The Parable of the Poet’ rijgt de jubelende recensies aaneen. “Ross dompelt de muziek onder in moderne gospel-harmonieën”, schreef The New York Times treffend. Nu eens verteller, dan weer protagonist of ondersteunende bijrol: Ross weet op elk moment de juiste snaar te raken, altijd intuïtief, oprecht en ten dienste van de muziek. Of, in de woorden van Jazztrail: “de perfecte combinatie van creatief, virtuoos en genereus”." (De Bijloke)
"De vibrafoon hoor je helaas maar weinig en naar het lijkt zelfs steeds minder in de jazz. Milt Jackson en Bobby Hutcherson zouden best wat meer navolgers mogen krijgen, denk je tijdens een luisterbeurt van het fraaie Kingmaker van Joel Ross. Hij laat zijn tintelende vibrafoon zegevieren op zijn met zijn vaste band ingespeelde debuutalbum op Blue Note. We kenden Ross al onder meer van het vorig jaar verschenen monumentale Universal Beings van drummer Makaya McCraven, maar Ross blijkt zelf zowel een uitstekend componist als gedreven bandleider. Met name als hij zijn noten laat interfereren met die van (alt)saxofonist Immanuel Wilkins ontstaat er iets moois. Dan gaat Ross zelf wat feller met zijn stokken in de weer en dralen de twee een beetje uitdagend om elkaar heen. Touched By an Angel en het titelstuk zijn de hoogtepunten op het album. Het vijftal bandleden neemt de ruimte, waarna je moet concluderen dat het Ross zelf is die het verschil maakt." (Volkskrant)
"Voor zijn vijfde album als bandleider riep de Amerikaanse drummer Johnathan Blake dezelfde band bij elkaar als op "Homeward Bound", zijn Blue Note-debuut van twee jaar geleden. Een goed idee, want zijn labelgenoten Immanuel Wilkins (altsaxofoon) en Joel Ross (vibrafoon) zorgden op dat album samen met toetsenist David Virelles en bassist Dezron Douglas al voor het nodige vuurwerk. Op "Passage" is dit Pentad, zoals de band ook wel heet, nog beter op dreef. Ze zijn meer op elkaar ingespeeld, wat tot knap samenspel leidt in composities die Blake opdraagt aan zijn vader, violist John Blake Jr. Het titelstuk is door zijn vader geschreven maar nooit opgenomen, en zet meteen de toon: een vitaal, dynamisch sterk stuk dat alle muzikanten even de ruimte geeft, en opvalt door de bebop-fraseringen van Wilkins. Douglas krijgt voorafgaand aan "A Slight Taste" ook de ruimte voor een mooie exercitie op zijn contrabas, en zo pakt iedereen zijn moment op dit ook compositorisch zeer sterke album." (Volkskrant; 4/5 sterren)
"Toen de jonge trompettist Marquis Hill in 2011 in eigen beheer zijn debuutalbum New Gospel uitbracht viel dit nauwelijks op. Ruim 10 jaar later is dat wel anders. In 2014 won hij de prestigieuze Thelonious Monk Institute of Jazz International Trumpet Competition en sindsdien kan hij rekenen op de aandacht van de grote jazzlabels. De trompettist uit Chicago behoort inmiddels tot de top van de nieuwe generatie Amerikaanse jazzmuzikanten. Voor New Gospel Revisited, een livealbum waarop hij terugkijkt naar New Gospel, stelde hij een superband samen uit voornoemde generatie, waaronder de bejubelde vibrafonist Joel Ross en saxofonist Walter Smith III. Net als Marquis zelf, breed georiënteerde muzikanten die op New Gospel Revisited losgaan op stomende en grillige hedendaagse post-bop met elementen uit freejazz. De intieme live-sfeer draagt eraan bij dat het intense New Gospel Revisited klinkt als een wild avontuur voor een groep ongebonden muzikanten onder de bezielende leiding van Hill." (MR - Muziekweb)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
