"Vincente Amigo (1967) viel al op jonge leeftijd op door een combinatie van een fantastische beheersing van zijn instrument en een zeer persoonlijke, lyrische en emotionele manier van spelen. Hoewel hij daarmee voor veel mensen uit duizenden te herkennen is, klinkt ook vaak kritiek op zijn nieuwe werk omdat dit weinig vernieuwend zou zijn. Ook "Andenes Del Tiempo" klinkt wat dat betreft niet anders. Amigo’s composities klinken vertrouwd en zijn fabuleuze manier van spelen ook. Wel zijn er enkele stukken die opvallen, zoals de titeltrack: een rijk georkestreerd stuk waarop Amigo zijn muziek een bijna filmisch karakter geeft. Ook erg sterk is "Pasodoble A José Tomás", dat hij opdraagt aan een bevriende befaamde stierenvechter. Op "Corcovado" (niet het nummer van Jobim dat dezelfde titel draagt) horen we bassist Marcus Miller als gast. Nieuwe fans zal hij er niet door krijgen, maar het is Amigo er duidelijk vooral om te doen trouw aan zichzelf te blijven." (Muziekweb)
"Toen Grammywinnaar Vicente Amigo op jonge leeftijd begon met gitaar spelen, had hij geen idee dat hij zou uitgroeien tot een van de grootste flamencohelden sinds zijn grote voorbeeld Paco de Lucía. Vicente treedt op over de hele wereld met zijn melodische, warme klanken die hij met onwaarschijnlijk gemak uit zijn gitaar tovert. Met "Memoria De Los Sentidos" keert Vicente terug naar de essentie met de meest elementaire flamenco-elementen. Het album bevat onder meer niet eerder door hem gespeelde stijlen zoals seguiriyas en tarantas en een eerbetoon aan Paco de Lucía middels "Requiem", waarin hij samen speelt met Arcángel, Miguel Poveda, Niña Pastori, Rafael de Utrera en Pedro el Granaíno." (Luxor Rotterdam, n.a.v. een concert aldaar waar de muziek van dit album zijn Nederlandse première kreeg) "Een genie met een zekere manier van gitaarspelen en een indrukwekkende ervarenheid in compositie, één van de belangrijkste musici van dit moment, die op gitaristisch niveau werkelijk overdonderend is..." (El Mundo)
Virtuoos flamencogitarist die alle prijzen heeft gewonnen die er in het genre maar te winnen zijn en alom lof oogstte. In Nederland was hij als tiener al een graag geziene gast (o.a. bij Sonja Barend op TV in de jaren '80) en later was hij medeverantwoordelijk voor de oprichting van de wereldmuziekafdeling van het Rotterdams conservatorium. "Een talent zoals in de flamenco maar eens in de paar decennia naar voren komt." (De Volkskrant) Op deze CD is te horen waar al die loftuitingen op gestoeld zijn. Natuurlijk etaleert hij constant z'n superieure techniek, maar de composities en het gevoel staan wel degelijk voorop. Wát een dymaniek zit er in zijn spel, zowel in snelheid als volume. En wát een smachtende passie komt je als luisteraar tegemoed!
Begenadigd flamenco-gitarist, die wel de 'troonopvolger van Paco de Lucia' wordt genoemd. Op dit semi-klassiek conceptalbum is er ook een grote rol voor symfonieorkest, o.l.v. Leo Brouwer met daarnaast soms flamencozang. Poezie van Rafael Alberti is de leidraad.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
