De Nederlandse contrabassist en componist Hein van de Geyn (Schijndel, 1956) komt uit een muzikale familie. Hij studeerde vijftien jaar viool en speelde daarnaast gitaar. Als tiener begon hij basgitaar te spelen. Nadat hij in 1977 op het Laren Jazzfestival een prijs had gewonnen, besloot hij contrabassist te worden. Hij maakte zijn studie aan het conservatorium van Tilburg af en vertrok in 1980 naar de Verenigde Staten war hij onder meer werkte met John Abercrombie. Terug in Europa speelde hij onder andere met Toots Thielemans, Chet Baker, Lee Konitz en Dee Dee Bridgewater en met zijn eigen groep Baseline. Van de Geyn is muziekleraar en hoofd van de basafdeling van het Koninklijk Conservatorium Den Haag. Daarnaast is hij producer voor het Nederlandse jazzlabel Challenge Records. Voor Challenge Records maakte Van de Geyn dit album met de Frans-Amerikaanse pianist Jean-Michel Pilc. Het is geproduceerd door Angelo Verploegen. (Bron: Muziekweb).
"This exciting studio date is only the second disc as a leader of drummer Ari Hoenig, who appeared as a sideman on a number of CDs. Reunited with pianist Jean-Michel Pilc and featuring the promising bassist Johannes Weidenmüller, the trio launches into a truly introspective take of "Anthropology" that turns it inside out yet remains very accessible. The drummer contributed several originals, including the mysterious, tense "Dark News," the dramatic "Farewell" (which builds from a simple repeated riff) and the lush, off-centered "WB Blues." Either tenor saxophonist Jacques Schwarz-Bart or alto saxophonist Will Vinson add some spice on a few tracks, while the finale is a very melodic, unaccompanied percussion solo of the old gospel favorite "This Little Light of Mine," in which Hoenig also sings softly (though deliberately off-mic). One of the most promising jazz percussionists of his generation, Ari Hoenig is worth watching." (Ken Dryden, Allmusic)
"Hoewel Pilc al eens hyperactief uit de hoek komt, racet hij niet zomaar over het klavier of beukt hij niet zomaar met blokakkoorden op de luisteraar in. Het nerveuze zit voornamelijk in de opbouw van zijn muziek. Dit begint al bij het thema, dat hij graag voorziet van ritmische hoeken of dissonante omkadering, waardoor het herkenbare meteen verbrokkelt. Wanneer hij aan het soleren slaat, gaat Pilc nog wat verder. Een muzikaal idee kan bij hem obsessief herhaald worden, maar voor hij aan de uitwerking ervan toe is, zit hij al ergens anders. Bovendien citeert hij graag uit het jazzrepertoire, alsof één stuk tegelijkertijd niet genoeg is. De meest typerende track van "Live At Iridum" is "Ignition", dat vertrekt vanuit een obsessieve riedel en alle typische Pilc-dada's bevat. Die vormen de basis voor een heel eigen muzikale benadering en belevenis." (Kwadratuur.be)
In januari 2001 nog bij JPD in de Vrijhof op de UT. Haalt 't net niet bij het geweldige deel 1, maar ook hier is weer veel te beleven: Tussen enkele originals rafelt hij meesterlijk standars uiteen, waaronder opnieuw (maar heel anders) 'Tea For Two'.
Begaafd en inventief Frans jazzpianist met CD in klassieke jazz-pianotrio-bezetting. Naast eigen stukken ook standards: ronduit enerverend en spannend wat hij met 'n schijnbaar afgekloven themaatje uithaalt! Let ook op de geweldige drummer Ari Hoenig!
De eigenzinnige Franse pianist werkt hier met verschillende bezettingen, gelukkig wel steeds met de helemaal in z'n spel opgaande Ari Hoenig (d), naast o.a. percussie en sax. Hoogtepunt is 'Trio Sonata'-suite, gewoon met Hoenig en Moutin (b).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
