"Ben Webster's final American recording was one of his greatest. At 55, the tenor saxophonist was still very much in his prime but considered out of style in the U.S. He would soon permanently move to Europe where he was better appreciated. This CD has the nine selections originally included on the LP of the same name, a quartet set with either Hank Jones or Roger Kellaway on piano, bassist Richard Davis, and drummer Osie Johnson. Webster's tone has rarely sounded more beautiful than on "Someone to Watch Over Me" and "Our Love Is Here to Stay." In addition, one song from the same session (but originally released on a sampler) and two tunes featuring Webster on an Oliver Nelson date ("More Blues and the Abstract Truth") wrap up this definitive CD." (Scott Yanow, Allmusic; 5 uit 5 sterren)
Kostuums en kleding uit de prestigieuze modecollectie van het Victoria en Albert Museum (Londen) in beeld met veel aandacht voor details en bijzondere onderdelen.
Kostuums en kleding uit de 17e en 18e eeuw in de collectie van het Victoria en Albert Museum (Londen) in beeld met veel aandacht voor details en bijzondere onderdelen.
"After the death of Coltrane, while there were many seeking to make a spiritual music that encompassed his ideas; no one came up with the goods until Sanders on this 1969 date. There are only 2 tracks: the 32-plus minute "The Creator Has a Master Plan" and the 5 1/2-minute "Colours." "Creator" begins with a quote from "A Love Supreme," a nod to Coltrane. But something else emerges here as well: Sanders' own deep commitment to lyricism and his now inherent knowledge of Eastern breathing and modal techniques. At 18 minutes it explodes, rushing into a silence that is profound as it is noisy in its approach. Sanders is playing microphonics and blowing to the heavens and Thomas is screaming. They are leaving the material world entirely. When they arrive at the next plane, a new kind of lyricism emerges. There is nothing to describe the exhilaration that is felt when this tune ends, except that "Colours" was the only track that could follow it. You cannot believe it until you hear it." (Thom Jurek, Allmusic)
"Out to Lunch stands as Eric Dolphy's magnum opus, an absolute pinnacle of avant-garde jazz in any form or era. Its rhythmic complexity was perhaps unrivaled since Dave Brubeck's Time Out, and its five Dolphy originals -- the jarring Monk tribute "Hat and Beard," the aptly titled "Something Sweet, Something Tender," the weirdly jaunty flute showcase "Gazzelloni," the militaristic title track, the drunken lurch of "Straight Up and Down" -- were a perfect balance of structured frameworks, carefully calibrated timbres, and generous individual freedom." (Steve Huey, Allmusic)
Eén der meest betreurenswaardige gebeurtenissen in de jazz in 2007 was het heengaan van Andrew Hill, eigenzinnig pianist, wiens spel even bonkig als poetisch kon zijn en die altijd prachtige groepen om zich heen verzamelde die de ruimte kregen uit te blinken in hoogst originele arrangementen. "Point Of Departure" is z'n bekendste plaat, vlak voor z'n dood (die hij aan voelde komen) maakte hij het indrukwekkende "Time Lines". "Compulsion!!!!!" (één van z'n vele platen met uitroeptekens in de titel) is wellicht een van z'n meest eigenzinnige. Met tenorist John Gilmore, vooral bekend om z'n werk met Sun Ra, heeft hij een lekker tegendraadse muzikant in z'n band, die echter behoorlijk in toom wordt gehouden. Mede door de Afrikaanse percussie van Nadi Qamar en Renaud Simmons blijft het resultaat behoorlijk toegankelijk en groovend. En Freddie Hubbard (trompet, bugel) zorgt voor weldadige warmte tussen de soms hoekige paden die Hills piano kiest. Geremasterd door de man die 't indertijd zelf opnam: Rudy van Gelder.
"Drummer Tony Williams' first recording as a leader (made when he was 18 and still billed as Anthony Williams) gave him an opportunity to utilize an advanced group of musicians: tenor saxophonist Sam Rivers, vibraphonist Bobby Hutcherson, pianist Herbie Hancock, and both Richard Davis and Gary Peacock on bass. Williams wrote all four of the pieces and has a different combination of players on each song. The freely improvised "Memory" features Hutcherson, Hancock, and Williams in some colorful and at times spacy interplay; "Barb's Song to the Wizard" is a Hancock-Ron Carter duet; "Tomorrow Afternoon" has Rivers, Peacock and Williams in a trio; and all of the musicians (except Hutcherson) are on the sidelong "2 Pieces of One." The unpredictable music holds one's interest; a very strong debut for the masterful drummer." (allmusic)
Persia My Dear is an album by bassist Richard Davis, pianist Sir Roland Hanna and drummer Frederick Waits recorded in Japan in 1987 and released on the Japanese DIW label. Allmusic (T. Jurek) awarded the album 3½ stars calling it "a sweet little session that features Davis in light of his brilliant arco skills as well as his deep, intricate melodic interplay"
"In some ways tenor saxophonist Booker Ervin was the archetypal jazz player for the post-bop 1960s, combining the tradition of Texas sax with just the hint of edgy modernism, a sort of the Delta-meets-Morocco sound so accessible that it is easy to miss the chances Ervin took with his music. Although his career was short (cancer claimed him in the summer of 1970 when he was just shy of his 40th birthday), Ervin still managed to record some 20 albums as a frontman, including this fine session, which finds him working with a rhythm section of Jaki Byard on piano, Richard Davis on bass, and Alan Dawson on drums. Recorded on December 3, 1963, The Freedom Book is a near perfect set of modern hard bop, ranging just far enough out there to feel fresh but retaining a strong lifeline to bop tradition. A bonus track, an interesting and brief treatment of Victor Young's "Stella by Starlight," is included on the 2007 edition, further capping off a wonderful album." (Steve Leggett, Allmusic)
Eén van de 14 albums die de pianist Andrew Hill in de jaren '60 opnam voor het Blue Note Label en die hij gelukkig nog bij leven (hij overleed op 20 april 2007) op CD gere-released heeft zien worden. "Hill is nooit door het grote publiek omarmd maar onder musici en jazzfreaks stond hij in hoog aanzien dankzij zn compromisloze eigenzinnigheid, de eeuwige drang zichzelf te verrassen en de kwaliteit van zijn muziek. Als Hill je eenmaal te pakken heeft dan kruipt hij onder je huid om niet meer weg te gaan. In de eregalerij van de jazz staat hij naast Thelonious Monk en Eric Dolphy. Zeker zo mooi en uit hetzelfde jaar als de klassieke Hill-plaat "Point Of Departure" is dit "Judgement!". Er spelen geen blazers op, wel vibrafonist Bobby Hutcherson. Hills composities zijn complex en een tikje duister, met elementen uit zowel bebop als vrije en modale jazz. Karakteristiek Hill: te straight om echt free te zijn en te avant-garde voor de mainstream." (Koen Schouten, Shouting Jazz/Radio 6)
Album dat ook onder de titel 'A Night At The Vanguard' bekend is. De gitarist wordt bijgestaan door Richard Davis (b) en Roy Haynes (d), maar het spel van Burrell staat in de in bop gewortelde stukken vrijwel exclusief op de voorgrond. Hij speelt smaakvol, swingend en melodisch creatief in zijn adaptaties van o.a. 'Well You Needn't' van Monk en 'Just A Sittin'And Rockin' van Ellington. (naar AMG)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
