"Bij het verschijnen in 1971 veroorzaakte deze plaat, Scott_Herons tweede voor Bob Thieles Flying Dutchman-label, slechts een klein plonsje in het water. Maar gaandeweg veroorzaakte "Pieces Of A Man" golven die nog altijd voelbaar zijn in de zwarte muziek. Samen met The Last Poets, dat in dezelfde tijd en plaats (New York) opkwam, voorspelde het de bloeitijd van geëngageerde rap en hiphop. De elf eigen composities, waarvan 7 geschreven met Brian Jackson, vormen een meeslepende mengeling van polemiek en poëzie die ontvlamt door de perfecte jazz-omlijstingen. Hoogtepunten: de vloeibare groove van "Lady Day And John Coltrane", het dwingende "Home Is Where The Hatred Is", het hartverscheurende titelnummer en zijn fameuze song-gedicht "The Revolution Will Not Be Televised", dat nog steeds woede en verontwaardiging kan oproepen. Iconisch monument dat huis aan huis bezorgd zou moeten worden." (Herman van der Horst, Lust For Life; waardering: 5 uit 5 sterren)
"In the 1970s, Gil Scott-Heron, accompanied by Brian Jackson and the Midnight Band, produced some of his finest jazz-funk-protest tunes, including "The Bottle," "Johannesburg," "Winter in America" and "We Almost Lost Detroit." All of those songs are on this generous (75-minute) anthology." (Amazon)
"Scott-Heron's third album is split down the middle, the first side being a purely musical experience with a full band (including flutist Hubert Laws and drummer Pretty Purdie), the second functioning more as a live rap session with Brian Jackson on flute and a few friends on percussion. For side one, although he's overly tentative on the ballad "The Middle of Your Day," Scott-Heron excels on the title track and the third song, "The Get Out of the Ghetto Blues," one of his best performances. The second side is more of an impromptu performance, with Scott-Heron often explaining his tracks by way of introduction ("No Knock" referred to a new police policy whereby knocking was no longer required before entering a house, "And Then He Wrote Meditations" being Scott-Heron's tribute to John Coltrane). His first exploration of pure music-making, Free Will functions as one of Scott-Heron's most visceral performance, displaying a maturing artist who still draws on the raw feeling of his youth." (John Bush, Allmusic)
"Het mag een wonder heten: een nieuw album van Gil Scott-Heron, de 60-jarige bluespoëet en godfather of rap, die een flink deel van het voorbije decennium in afkickcentra en gevangenissen doorbracht. Richard Russell, platenbaas van indielabel XL Recordings, voorziet Scott-Herons voordrachten op "Im New Here" van een onnadrukkelijk muzikaal, meestal elektronisch fundament, terwijl Scott-Heron voordraagt, rapt en zingt. Hij zingt met een roestige braam op de stembanden covers van Robert Johnson ("Me And The Devil") en Bobby Bland ("Ill Take Care Of You"), hoest een stuk rudimentaire blues op ("New York Is Killing Me") en zet er na welgeteld 28 minuten een punt achter. Mooi? Dat is het juiste woord niet. Rauw en indrukwekkend? Vaak. Saai is deze plaat, waarop Scott-Heron met grove streken zijn leven schetst, in elk geval geen moment." (Menno Pot, Volkskrant)
Film uit 1982 over het Amerikaanse fenomeen Gil Scott-Heron, maker van politiek-militante poezie, die hij combineerde met funky en jazzy muziek. Rond de tijd van deze film was hij ook aan het experimenten met reggaebegeleidingen. Hij genoot zowel faam om z'n stomende muziekoptredens als opzwepende spoken word performances. Filmmaker Robert Mugge belicht hier beide aspecten, met zowel concertbeelden als beelden van een declamerende Scott-Heron.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
