Hoort thuis in het rijtje archetypische klassieke (hard)rock-live-dubbelaars uit de seventies. Voor velen is dit nog steeds dé favoriete plaat van dit gitaarbeest. Hij bewijst hier niet alleen een indrukwekkende rockgitarist te zijn, maar ook een verdienstelijke rockzanger met een lekker rauw randje in z'n stem. Natuurlijk is er veel ruimte voor (gitaar)solo's. Drie nummers klokken boven de tien minuten ("Hibernation" zelfs op bijna 17 minuten: de complete tweede plaatkant van het oorspronkelijke vinyl).
"This double-DVD-set takes us into the world of "Motor City Madman" Ted Nugent. It's based primarily on a 2001 Detroit concert. Put simply, he is an exciting live performer, a skilled guitarist and songwriter, and an insufferable right-wing nut job. Whether on-stage or off, Nugent takes every opportunity to espouse his fanatical passion for guns (according to him, owning an Uzi is like owning a Corvette: part of the American Dream) and how he feels about those who don't share his obsession, which he even puts to music when he performs "Kiss My Ass" under the temporary title of "Kiss My Glock." This concert performance stands up well to his peak in the '70s. And there are bonus clips from the "old days" that illustrate this very fact. Most of Nugent's best-loved incendiary material is here, delivered with customary hubris and guitar-star bravado by the axeman, aided admirably by drummer Tommy Clufetos and bassist Marco Mendoza. Love him or hate him, this DVD-set definitely rocks." (Adrian Zupp, Allmusic)
Dit boxje bevat 5 van de 6 studio-albums die Nugent tussen 1975 en 1981 voor Epic maakte. Alleen het geflopte "State Of Shock" ontbreekt, alsmede de 2 live-albums uit die periode. Live-opnamen zijn er overigens wel degelijk, want deze set maakt waar mogelijk gebruik van de geremasterde heruitgaven uit de jaren voorafgaande aan deze release en die bevatten bonus-tracks in de vorm van live-opnamen en een enkele outtake. "Ted Nugent, willen we daar wel naar luisteren?", horen we u denken. Dat is toch die ultra-rechtse, 'gun loving' en niet al te vrouwvriendelijk overkomende redneck? Nou, hij is in de eerste plaats een virtuoos rockgitarist, die zijn vliegensvlugge loopjes al bij The Amboy Dukes had laten horen. Bovendien maakte hij juist in deze periode potente (hard)rock; wellicht geen hogeschoolmuziek, maar de songs zitten goed in elkaar en bieden ruimte aan niet alleen vet gitaarwerk, maar ook opwindende begeleiding. En humor hier en daar. Liefhebbers van Kiss en Sammy Hagar kunnen er zeker lol aan beleven.
"Volgens formule die al jaren werkt: zompige, groovende, op bluesleest geschoeide Amerikaanse heavy rock. Lekkere riffs, goeie songs, sterke productie. Markant zijn z'n zang en gitaarwerk. Wel nog immer seksistisch en nationalistisch." (AV,AS)
"It's evidence that even as he persists in his obnoxious right-wing crankitude on cable talk shows and in print, when the Nuge straps on his Gibson, he can still lay waste to an audience. This 2008, show, recorded before a rapturous hometown crowd, is a greatest-hits run-through with a few surprises and a version of then-new single "Love Grenade," but the current rhythm section gives the old songs a visceral kick, and Nugent's leads and solos scream and sting as powerfully as ever. Special guests: his guitar teacher, Joe Podorsik, (a surprisingly mellow and tasteful "Honky Tonk,"). Drummer Johnny "Bee" Badanjek of Mitch Ryder & the Detroit Wheels with that group's "Jenny Take a Ride," and Derek St. Holmes (vocalist in Ted's '70s band) returns to the fold for "Hey Baby," "Cat Scratch Fever," and "Stranglehold." His clear, powerful voice adds something essential to Nugent's bluesy, funky hard rock. Ultimately, this 2CD set rocks almost all the way through. Ted Nugent's still got it." (Phil Freeman, Allmusic)
"De ras-Amerikaan Ted Nugent is een druk bezet mannetje. Hij houdt nog altijd van wapens en spreekt daar zo af en toe graag zijn mening over uit op Fox TV. Vaak krijgen de Democraten er flink van langs. Daarnaast werkt hij elke zomer nog altijd vele optredens af. En zo nu en dan duikt Ted de studio in voor een nieuw Nugent-album. Op deze staat van begin tot eind weer een lekker potje redneck-hardrock. Niks anders dan wat hij in de jaren 70 uit heeft gebracht. Toch maakt de muziek geen ingekakte, maar juist een frisse indruk. Wat is die man energiek voor zijn leeftijd (59)! Vooral "Still Raising Hell" is een knaller van jewelste. En wat een heerlijk geluid heeft de CD! Kristalhelder, maar tegelijkertijd is het losse gitaarspel van Ted uitstekend aanwezig. Zijn teksten zijn soms wat kinderachtig en puberaal en een Nugent-CD is niet compleet zonder wat patriottistisch gelul. Maar muzikaal staat de CD als een huis en behoort tot het beste dat Nugent heeft uitgebracht." (Rene, Metalfan.nl; waardering: 88/100)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
