"Strikt genomen heeft Christianne Stotijn geen kerst-cd gemaakt. Maar zoals in elk project van de mezzosopraan, vliegt de spiritualiteit je al snel om de oren. 'Gebed', 'oer' en 'ziel' zijn trefwoorden in de liederen op joodse, christelijke, hindoeïstische en heidens-romantische teksten. Stotijn vond inspiratie in een Alaskaans uilengedicht. 'Voor mij', zegt ze in het boekje, 'is de uilenroep als een kreet van pijn, van leven en van dood. Een roep voor de mens om terug te gaan naar zijn opdracht, naar de reden van het bestaan.' Stotijn laat de fenomenale Quatre poèmes hindous van Maurice Delage oriëntaals gloeien. Met de doedoek, een Armeens rietinstrument, blaast Oliver Boekhoorn extra melancholie in Maurice Ravels Kaddich. Grappig is Rachmaninovs Avondgebed, waarin een kind al zijn ooms en tantes even noemt. Met Trois chants de Noël van Frank Martin wordt het echt Kerst." (Guido van Oorschot, Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
Zarja gaat op zoek naar de uil door wie ze is opgevoed. Ze belandt op een geheimzinnig eiland, waar ze wordt tegengewerkt door de elfenkoning. Kan ze zijn vloek verbreken? Vanaf ca. 7 jaar.
Operavoorstelling, opgenomen in juli 2006 tijdens het festival in Aix-en-Provence
Opname: 2006
Opname: Live 2008-2009
Opname: 2008
"De legendarische pianist Gerald Moore doopte zijn memoires in 1962 Am I Too Loud?. De titel knipoogde naar een immer precaire kwestie in het liedvak: de balans tussen stem en piano. De power van de hedendaagse concertvleugel zal zelden aanleiding geven tot de tegenovergestelde vraag: Am I Too Soft?. Toch moet Julius Drake hem weleens hebben gesteld aan Bostridge, Kirchschlager, Lott of een van de andere vocalisten uit zijn adressenboekje. Dynamische nuance, en dan vooral de zachte kant op, vormt een van Drakes troeven. Christianne Stotijn boft dat ze met deze Brit een Tsjaikovskiplaat heeft kunnen opnemen. Stotijn koestert geen Slavische hebbelijkheden als wappervibrato en dronken gevoerde tong. Ze zingt Tsjaikovski alsof de componist zijn oor te luisteren heeft gelegd bij de historisch verantwoorde Schubertzang: elke klank vindt zn rechtvaardiging in de tekst. Stotijn is in haar element wanneer ze sotto voce een lied binnensluipt, zoals in "Milde sterren schenen voor ons"." (Guido van Oorschot, Volkskrant)
"Wat was de romantiek geweest zonder de nacht? Spoken, geesten en duistere machten: diverse illustere dichters en componisten hebben dit verwoord en verklankt en de jonge Nederlandse mezzosopraan Stotijn brengt ons een even beklemmende als betoverende selectie. Ze heeft een stem als een tovenares. Haar grootste magie schuilt in de razendsnelle kleurwisselingen, waardoor in haar timbre feilloos elke gradatie tussen licht en duisternis weerklinkt. Onheilspellend verleidelijk en diep beklemmend." (Volkskrant)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
