Op 11 november 2012 in Vrije Geluiden: "In het kader van jong talent komt gitarist Jerôme Hol met zijn trio waarin niemand minder dan Harry Emmery (bas) en Hans van Oosterhout (drums) meespelen. Het bijzondere spel van Jerome Hol werd door een journalist beschreven als de stijl van John Coltrane gecombineerd met heavy rock. Jerôme Hol houdt van een heftig rockgeluid. Maar dat is niet genoeg voor het jonge gitaartalent: hij wil improviseren zoals in de jazz. Jazzrock? No way! De sound van zijn trio (Harry Emmery, contrabas, Erik Kooger, drums) is onbenoembaar. Hol blijft trouw aan zijn 'plank', zijn Stratocaster. En die klinkt, in combinatie met een stoere contrabas en brutaal drumwerk, niet alleen fris, stevig en ongelikt, maar volstrekt uniek. De debuut-cd 'You'll Hear It' is daarom een must have!"
"Wat is deze CD een schot in de roos! T.g.v. John Engels' 70ste verjaardag is in de serie 'Delightful Duets' een deel gewijd aan deze grootse drummer en bassist Harry Emmery. Het blijkt een uitstekende combinatie om beide solisten op hun instrumenten optimaal tot hun recht te laten komen. "Sparkling Encounter" vormt een waar eerbetoon aan Engels, die zo ontzettend veel voor de Nederlandse jazz betekent. Geboren in een muzikaal gezin in Groningen, is Engels in eerste instantie bekend geworden door zijn 10 jaar durende deelname aan Cees Slingers Diamond Five. Maar natuurlijk is hij ook bekend van zijn jarenlange werk met Louis van Dijk en als lid van het Piet Noordijk Quintet. De 14 nummers op deze CD vormen een evenwichtige mix tussen eigen werk en dat van anderen. Het samenspel met bassist Harry Emmery is van een grote schoonheid en intensiteit. Soms explosief en dan weer ingetogen spelend, weten zij je mee te nemen op een veelzijdige muzikale tocht, die geen moment verveelt." (Rolf Polak, Draai Om Je Oren)
"Stel dat Jimi Hendrix nog had geleefd en hij Miles Davis had ontmoet. Stel dat ze samen de studio waren ingegaan om hun muziek op te nemen. Dat moet door het hoofd zijn gegaan van Varekamp. Wat nooit heeft plaatsgevonden kan worden gevisualiseerd en tot realiteit worden gebracht. Elektra is het verbijsterende resultaat van deze gedachte. Varekamp in de rol van Miles Davis en Jerôme Hol in die van Jimi Hendrix. We kennen Michael Varekamp natuurlijk al van zijn producties waarin hij een eerbetoon bracht aan Miles Davis en ook aan Louis Armstrong, maar nooit was hij zo diep in de huid van Davis gekropen. (...) Twee cds lang zonder de geringste inzinking, met een onvermoeibare swing, en op vele momenten hallucinerend van schoonheid. Elektra is daarmee op afstand de beste cd van dit jaar, het beste dat Varekamp ooit heeft gemaakt, en vermoedelijk ook het beste dat Hol, Burkens, Kooger en Emmery, die allen een gelijkwaardige rol hebben in deze productie, hebben vastgelegd." (Jazzflits)
Wim Overgaauw (1929-95) is de belangrijkste Nederlandse jazzgitarist van zijn tijd. Zijn verfijnde spel wordt door het grote publiek weinig opgemerkt; de weinige platen die hij uitgebracht bevinden zich veelal in het easy listening-genre. Hij toert in de jaren '80 en '90 incidenteel met de Amerikaanse pianist Hod O'Brien, eveneens 'an unsung hero'. Na Overgaauws overlijden verscheen deze CD met een concert van de twee (aangevuld met de ritmesectie Harry Emmery / John Engels). Het album laat stijlvaste, vingervlugge bebop horen. Overgaauw overlijdt een dag na z'n 66ste verjaardag in 1995 aan kanker. Overgaauws spel leeft ook voort in dat van zijn Hilversums Conservatoriumleerlingen, onder wie Jesse van Ruller, Martijn van Iterson en Maarten van der Grinten. (bron: muziekencyclopedie.nl) Here you can witness that Overgaauw was not only an eminent accompanist, studio musician and teacher, but also a real swinging bebopper who could reach for the stars in the company of inspiring colleagues. (Blue Jack)
Heruitgave in de 'Hollands Glorie'-serie van CNR van het in 1987 op Quintessence verschenen album. Een plaat vol toegankelijke pianojazz, waarop Van Dijk ten overvloede bewijst een zeer onderlegd pianist te zijn. Minstens zo opvallend is het spel van bassist Harry Emmery, vaak op fretloze elektrische bas. Heerlijk zoemend meandert hij door Van Dijks vindingrijke variaties op beroemde melodieën. Zoals "De L'Autre Côté Des Collines" (wat wij kennen als "Aan De Andere Kant Van De Heuvels" van Shaffy & List), "Just The Way You Are" van Billy Joel en "Blackbird" van The Beatles. Tussen deze adaptaties staan enkele niet-detonerende Van Dijk-originals.
Jerry van Rooyen, geboren als Gerard Gijsbertus Jacobus van Rooijen (Den Haag, 31 december 1928 Goor, 14 september 2009), was een Nederlandse trompettist, arrangeur, orkestleider en componist. Jerry van Rooyen studeerde van 1947 tot 1950 trompet aan het conservatorium van Den Haag. Tijdens een studentenuitwisseling raakten hij en zijn broer Ack van Rooyen in de ban van de jazzscene in New York. Daardoor ontpopten ze zich als wegbereiders voor de moderne jazz in Nederland. . Vanaf 1983 was hij orkestleider bij het Dutch Jazz Orchestra, dat onder meer werken van Billy Strayhorn speelde. In Hilversum was hij gastdirigent en gastarrangeur bij het Metropole Orkest. Vanaf 1988 werd hij daar met onder meer Harry van Hoof invaller voor de jong gestorven orkestleider Rogier van Otterloo. Hij schreef honderden arrangementen en composities voor al deze jazzorkesten. (Wikipedia)
Opname: 2008
Het optreden van het Rob Agerbeek Trio met zangeres Ann Burton en Mark Murphy in Nick Vollebregt's Jazz Café in Laren op 23 april 1987 en destijds live uitgezonden in het radio-programma Tros Sesjun. Het werd een stemmige en swingende sessie waarin bekende standards (onder andere werk van Cole Porter, Oscar Hammerstein en Irving Berlin) in een open luchtige, opgewekte benadering voorbij komen. (GR Muziekbank)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
