"Thuis op de boerderij in Erica waait de oostenwind om het huis, vliegen de ganzen over en pronkt op een goede nacht zelfs het noorderlicht aan de hemel – en de zorgen die zich achter de horizon opstapelen, is Lohues ook op "En Zo Is ’t Gaon" met het gebruikelijke vat vol wijsheden weer te slim af. ‘Voor een vonk van helder licht is het donker het bangst’, klinkt het in "Wees Niet Bang". ‘De toekomst is al lang gebeurd, in de eeuwigheid’ uit het slotnummer mag ook zo op een tegeltje. En in "Licht In De Duusternis" schuilt de kernboodschap, voor het gemak even vanuit het fraaie Nedersaksisch naar het ABN verhaspeld: ‘Zelfs vol in de zomerse zon is ’t soms duister en zwart / Zoek dan wat op om te lachen, dan heb je in elk geval wat’. Met dat nummer begon het overigens allemaal, wat Lohues' numero vijftien betreft: er zou een verzamelaar komen, met één nieuw liedje. Maar hij had de telefoon vol songs en het opnemen liep vlotjes. En zo is het gegaan, aldus de Ericaan." (OOR)
""Nou" is alweer soloalbum nummer 14, geschreven in en om ’t huis. De inspiratie ligt als vanouds zowel naast de deur als achter de horizon, waar we het weerlicht zien (maar maak je geen zorgen, want "‘t Komp De Hondsrug Niet Over"), de Führer ‘knockout van de pillen’ in zijn bunker slaapt en op een zonnig terrasje in Frankrijk tóch weer een schone dame aanschuift. Lohues droomt anno 2024 klein, zowel in de muziek (veelal akoestisch en piano) als in ‘t hoofd: hij kijkt terug naar "Mien Kamertie" (‘Soms in een droom ben ik er weer’) en ook de ideale toekomst tekent zich af in "Dan Red Ik ’t Wel": ‘Laat mij hier nou maar mooi’, stelt Lohues, deels als gebod, maar vooral als geruststelling. Ook onder de onheilspellende wolken van 2024 kun je een plek vinden waar de waan van de dag langs je heen waait. Lohues gaat dan even aan de keukentafel zitten en tuurt over het veen. De rest van het land hoeft alleen maar deze fraaie plaat op te zetten en dan weet je dat ’t weer vanzelf een keer opklaart." (OOR)
"Heilige Antonius, beste vrind, zorg dat ik het weder vind.’ Wie van katholieken huize komt, kent de spreuk wel: ben je iets kwijt, roep dan Sint Antonius aan en hij zal je helpen. Daniël Lohues deed voor de lockdowns al een stapje terug en zocht vervolgens vooral rust en berusting. Lohues begon te schrijven en hield niet meer op tot er genoeg materiaal was voor dit 'self titled' album. "Daniël Lohues" is net als voorgangers "Sowieso" en "Vlier" een afwisselende, innemende, soms wat duistere ("Weg", "Ik Wul Niet Meer") maar bovenal sprankelende popplaat geworden. In de gebruikelijke waterval aan wereldwijsheden wemelt het weer van de reizigers en verliefden – uitgerekend twee groepen die Antonius van Padua eveneens onder zijn vleugels heeft – al schemert ook door dat de zanger het een en ander ‘aan de kop’ heeft gehad de laatste tijd. Was hij de weg misschien even kwijt, Lohues heeft zichzelf op deze plaat in ieder geval teruggevonden. Heilige Antonius wordt weer eens bedankt." (Willem Bemboom, Oor)|
Columns uit het Dagblad van het Noorden (2002-2008) van de popmusicus over uiteenlopende onderwerpen.
Columns uit het Dagblad van het Noorden (2008-januari 2016) van de Drentse zanger over uiteenlopende onderwerpen.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
