''Mei 1940. Nog voor het Nederlandse leger zich overgeeft, stappen alle ministers op een torpedobootjager richting Engeland. Op de valreep overhandigen ze de sleutels van het land aan de hoogste ambtenaren van de tien departementen: de secretarissen-generaal. 'Pas goed op het land en als het te gortig wordt moet je aftreden,' luidt hun laatste instructie. Wat doen de tien topambtenaren vervolgens? Hoe reageren ze op de eerste fases van de Jodenvervolging, op het inperken van de rechtsstaat? Schoorvoetend kiezen ze voor meewerken. Loyaliteit zit zo diep in het ambtelijk DNA dat reflectie weinig kans krijgt. Dóórgaan is de regel. Om het Nederlandse overheidsapparaat te beschermen, de werkgelegenheid, de voedselvoorziening. En vooral: om de NSB de wind uit de zeilen te nemen. In De tien van Den Haag zitten we bij de mannen aan de vergadertafel. We volgen hun privégesprekken en leven mee met hun meest persoonlijke worstelingen. Stap voor stap laten ze zich door de bezetter het moeras in lokken. De druk is groot: slechts drie secretarissen-generaal blijven de hele bezettingsperiode aan. Als de regering in mei 1945 terugkeert, is de balans al opgemaakt. De blijvers moeten weg, de anderen kunnen terugkeren op hun post. Maar is dat wel terecht?" - UitgeversinformatieBeschrijving van het handelen van Nederlandse secretarissen-generaal tijdens de Tweede Wereldoorlog, met veel aandacht voor morele dilemma's. Met foto's en illustraties in zwart-wit.
In 1927 verrees Asterdorp, een wijk voor 'ontoelaatbaren', asocialen, aan de noordkant van het IJ. Om de wijk stond een muur, erachter lag een ideaal: verheffing van de armste, lastigste arbeiders tot beschaafde burgers. Aan de hand van archiefonderzoek, verslagen van opzichteressen en gesprekken met oud-bewoners vertelt Steinmetz deze geschiedenis van binnenuit. De realiteit achter het ideaal blijkt verre van idyllisch. En de Amsterdamse politiek was een slangenkuil, met Arie Keppler en wethouders Wibaut en De Miranda in de hoofdrollen. Het doek leek te vallen voor Asterdorp maar een bittere toegift volgde: de Duitse bezetter maakte er een Joods getto van. In 1955 werd de wijk stilletjes gesloopt. In Asterdorp wordt deze wrange Amsterdamse geschiedenis voor de vergetelheid behoed. Dat is nodig, want de vraag 'Hoe ver mag de overheid het privéleven van burgers betreden?' is prangender dan ooit. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatieGeschiedenis van een woonwijk in Amsterdam-Noord, gebouwd in de jaren twintig en speciaal bedoeld voor 'ontoelaatbare', lastige en asociale arbeidersgezinnen.
Geschiedenis van het in 1916 opgerichte vliegveld, met persoonlijke verhalen en aandacht voor de huidige stand van zaken en de betekenis voor de Nederlandse economie.
Kritisch essay over de wijze waarop overheids- en geprivatiseerde instanties schriftelijk corresponderen met burgers.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
