"Dat pianist Caspar Vos (1988) heeft besloten zijn debuut-cd te wijden aan de relatief onbekende Russische componist Nikolai Medtner getuigt van eigenzinnigheid. En uit de manier waarop hij dat doet spreekt behalve technisch gemak ook groot inzicht in deze lang niet altijd eenvoudige muziek. Medtner (1880-1951), een uitstekende pianist, was geen componist die op de barricaden stond zoals zijn generatiegenoot Stravinsky. Van de laatromantische werken die Vos heeft uitgekozen, zou je niet zeggen dat ze dat ze uit 1910 stammen. Het zwaartepunt is de lijvige 'Nachtwind'-sonate, die bestaat uit twee aaneengesloten delen, waarvan het eerste bijna rapsodisch is, en het tweede een hechte doorgaande lijn vertoont. Vos houdt de verschillende lagen in de muziek voortreffelijk in de hand en weet, schijnbaar zonder krachtsinspanning, een rijkdom aan dynamische schakeringen aan te brengen". (Frits van der Waa, Volkskrant, 4 uit 5 sterren).
Nikolaj Medtner (1880–1951) was een Russisch componist en pianist. (...) In de halve eeuw waarin Medtner componeerde, veranderde zijn stijl nauwelijks en de critici waren verdeeld: de een vond hem aartsconservatief, de ander vooruitstrevend. Hij hield niet van tournees, publiciteit en het openbare concert- en muziekleven, met name dat van Parijs. Hij schrijft daarover uitgebreid in zijn boek The Muse and The Fashion. Hij heeft amper zijn eigen werk gepromoot. Zijn muziek is behoorlijk complex, maar heeft een intieme sfeer. Het is een voortdurende worsteling tussen zijn Duitse afkomst, zijn Russische geest (geboren en getogen Rus), het openstaan voor een nieuwe muzikale uitdrukking en een toegewijd conservatisme. Hij was een kind van de Russische renaissance, de zogenaamde Zilveren Eeuw (de 19e eeuw), toen de kunst, muziek en filosofie bloeiden als nooit tevoren in Rusland en door de Russische revolutie van 1917 van de ene op de andere dag om zeep werden geholpen. (...)|
"Medtner componeerde als pianist het liefst voor piano, maar zijn twee meesterwerken, de Vocalises op.41, werden geschreven voor piano en zangstem. De Vocalises worden niet gezongen op tekst, slechts op klinkers, waardoor de prachtige, hypnotiserende melodieën nog beter uitkomen. Ze worden zelden uitgevoerd, maar Susan Gritton zingt ze op deze cd naast liederen op teksten van Goethe. Van deze liederen zijn wellicht de negen Lieder Von Goethe op.6 nog wel het interessantste. Ze waren immers bedoeld als huwelijksgeschenk voor zijn broer Emil en diens verloofde Anna. Als je dan weet, dat de componist zelf verliefd was op Anna, krijgen de soms heftige emotionele ondertonen in deze liederen een aparte betekenis. Elisabeth Schwarzkopf noemde de liederen van Medtner tot het moeilijkste wat ze ooit had moeten zingen. Dat maakt de prestatie van Susan Gritton en pianist Geoffrey Tozer des te opmerkelijker. Een prachtige cd." (Muziekweb)
"Mezzosopraan Levental beschrijft de liederen van Medtner als bovenaards en onwaarschijnlijk mooi. Ze vindt dat de muziek gedocumenteerd moet worden, daar maken wij ons levenswerk van. De selectie voor het tweede album bestaat uit liederen die tussen 1914 en 1924 gecomponeerd werden, grotendeels gezet op teksten van de Russische dichters Poesjkin, Fet en Tjoettsjev. Themas in de tekst zijn hoop, wanhoop en verlangen. Het duo noemt de muziek indringend, meeslepend en hartstochtelijk. Mednter is een strenge componist en staat ons musici weinig toe, licht Ekaterina Levental toe. Er zijn echter wel degelijk marges en we voelen ons op dit tweede album vrijer om ze te benutten, doordat we zijn muziek beter kennen en meer hebben doorleefd. Op het eerste album waren we vooral bezig met de architectuur van de composities, op deze tweede cd durven we er meer in te wonen. We zijn ons meer thuis gaan voelen in zijn complexe bouwwerken." (Operamagazine)
"Medtner vertolken is niet makkelijk, want de zangers moeten opboksen tegen een prominente en gecompliceerde pianopartij, en daarbij ook nog recht doen aan het specifieke karakter van elk lied afzonderlijk. In dat opzicht valt veel te verwachten van het duo Levental-Peters als we afgaan op deze veelbelovende eerste cd met 27 relatief vroege liederen in de Russische taal, op gedichten van onder anderen Poesjkin, Lermontov, Afanasi Fet en Fjodor Tjoettsjev. De melancholieke, herfstige sfeer weerspiegelt het tsaristische Rusland van voor de revolutie, waarvan de ooit Oezbeekse maar al heel lang Nederlandse Ekaterina Levental de geest perfect te pakken heeft. Haar soepele vocalistiek is een genot om naar te luisteren. De pianopartij is 'des Medtners', dat wil zeggen melodieus, briljant, doorwrocht, meeslepend en vol verrassingen. Frank Peters, die al heel lang 'in Medtner' is, speelt met alle brille die in hem is." (Opus Klassiek)
Toen Nikolaj Medtner twaalf jaar oud was, ging hij naar het Conservatorium van Moskou. Hij studeerde er van 1892 tot 1900 en kreeg pianoles van zowel Vassili Safonov als Vassili Sapelnikov. Toen hij in 1900 afstudeerde. won hij de Anton Rubinsteinprijs. Sergej Tanejev gaf hem vervolgens van 1901 tot 1903 priv?onderricht in de compositieleer. In de periode tot aan de oktoberrevolutie in 1917 wijdde Medtner zich vooral aan het componeren. In het begin van de 20e eeuw was Medtner in Rusland een belangrijk componist, net zo invloedrijk als bijvoorbeeld Scriabin of Rachmaninov. Voor de Russische intellectuele elite was hij een cult figuur. Hij was ook een uitstekend pianist en dacht veel na over het muziekleven in zijn algemeenheid. Door de diepzinnige manier waarop hij sprak over muziek dwong hij bij collega-componisten als Prokofjev, Glazoenov, Koussevitsky, Rachmaninov en Furtw?gler respect af. De eigentijdse muziek van de 20e eeuw lag hem niet. (...)
"On the evidence of his three piano concertos, Medtner is a substantial and original composer whose absence from the standard concerto repertoire is unjustified. Medtner has been likened to Rachmaninov. The comparison is apt, for they were firm friends and there was mutual admiration. The Piano Concerto No. 1 dates from just after the First World War. Comparison with other music of that era is bound to reinforce the criticism that Medtner was a throwback to the late 19th century. But this should not prevent us from observing that this concerto is endlessly inventive and splendidly original. Not least among its eccentricities is the absence of conventional movements. It makes for a strong sense of unity and inner purpose. The melodies are not quite as catchy as Rachmaninovs but they have ample character and poise. The orchestral writing is turbulent and energetic: listening to it is like watching waves crashing onto a beach in endless permutations and with effortless power." (C. Lambton, BBC Music Magazine)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
