"De Amerikaan Frederic Rzewski kan beschouwd worden als de 20ste-eeuwse Chopin, zo veel affiniteit heeft hij met de sonoriteit van de piano. Intussen is hij een fantastische vermommingskunstenaar, die van het ene muzikale jasje in het andere duikt. Zo heeft de opening van zijn Four Pieces uit 1977 een modernistische dissonantiegraad die er niet om liegt, maar toch maakt die plaats voor welluidendheid en poëzie. Later in het werk komt het centrale thema terug in zijn eigenlijke, Zuid-Amerikaanse kostuum. Pianist Ralph van Raat, die al in eerdere opnamen heeft getoond grote voeling met het werk van Rzewski te hebben, belicht al die gedaanteverwisselingen met ogenschijnlijk gemak. Samen met het ensemble Lunapark heeft hij bovendien een plaatprimeur met het speciaal voor hen geschreven Hard Cuts, dat strakker in zijn polyfone gewaad zit." (Frits van der Waa, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren)
"Bestaat er nog linkse kunst? Pianist Ralph van Raat heeft zoiets wakker gekust: The people united will never be defeated, een monumentale cyclus van 36 pianovariaties, uit 1975, van Frederic Rzewski. De linkse Amerikaan baseerde zich op een Chileens strijdlied dat na de moord op president Allende uitgroeide tot klinkend icoon van de linkse beweging. Rzewskis cyclus duurt langer dan Brahms Händel-, Beethovens Diabelli- en Bachs Goldbergvariaties. Net als die grote voorbeelden is het, puur pianistisch, fabuleus moeilijk. Je hoort het strijdlied uitwaaieren naar de meest uiteenlopende deconstructies. Herinneringen aan de grote Bs mengen zich met verwijzingen naar Stockhausen en free jazz. Tot 3 maal toe klinkt een fragment uit het Solidariteitslied van Hanns Eisler. Van Raat levert hier uitzonderlijke prestatie. Bonusvertolking is de Winnboro Cotton Mill Blues (1979): frappant, hoe een weefmachine op een piano lijkt en ook nog de blues op het repertoire heeft." (Roland de Beer, Volkskrant; 5 uit 5 sterren!!)
Bevat ook: Ragtime (uit: Westen) / Mauricio Kagel. The golden shoe / Bang Wenfu. Monsieur Bee Line-eccentric / Faradsch Karajew. Worms is back! / MichielBraam. - 1. Blauwbrug, 1996 / Guus Janssen. 2. Road: Blues / Frederic Rzewski. 3. Distance of jazz, 1998 / Zou Hang. 4. Base, 1994 / Louis Andriessen. 5. Otisplays Arnold, 1996 / David Dramm. 6. Barpianist, 1997 / Theo Loevendie. 7. Honky blues, 1996 / Michael Finnissy. 8. Wat volgt, 1997 / Misha Mengelberg. 9.Touch of the blues, 1998 / Rudi Martinus van Dijk. 10. Gejaagd door de kwint, 1998 / Dolf de Kinkelder. 11. Marinella's blues, 1998 / Luca Macchi. 12. Bass blues, 1987 / Hein van de Geijn. 13. Moldavian blues, 1994 / Burton Greene. - UITV.: Marcel Worms (piano). - Nm Extra 98014
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
