"Nadat in december 2013 in Abbey Road de opnames plaatsvonden, heeft Kenny Wheeler nog de mix gehoord voor hij op 18 september 2014 op 84-jarige leeftijd overleed. Het is bijna onontkoombaar daaraan te denken als je naar de muziek luistert. Al is zijn speltechniek hier misschien niet meer dezelfde als in zijn jonge jaren, zijn vermogen om te musiceren, en dat is toch waarom het gaat, is daarentegen niet te evenaren. Omringd door bandleden met wie de bugelist al langere tijd bekend was en met wie hij op eerder uitgebracht werk samenspeelde, worden oude en nieuwe composities gespeeld. Vooral het samenspel met saxofonist Stan Sulzmann valt op door de mooie gebalanceerde interactie en de bijna dansante dialogen. Het geeft Songs for Quintet een bijzondere sfeer, van bijna kamermuziek getint tot ingetogen melancholisch zoals we dat van Wheeler zo goed kennen. Bijzonder afscheid van een bijzonder getalenteerd musicus wiens werk tot de hoogtepunten van de hedendaagse jazz behoort." (Frank Huser, Jazzflits)
Opname: 2008
"Een bijzondere locatie vraagt om bijzondere muziek. En dat is precies wat je krijgt op "TRIO" van bassist Lars Danielsson, trompettist Verneri Pohjola en gitarist John Parricelli. Opgenomen in de houten salon van Château Palmer, een prestigieus wijnhuis in Bordeaux, ademt deze plaat een onmiskenbare rust en warmte. Het is fascinerend hoe deze drie muzikanten, die elkaar nauwelijks kenden voor de opnames, zo’n natuurlijke chemie weten te vinden. Danielssons melodieuze basspel vormt een perfect fundament voor Pohjola’s fluweelzachte trompetgeluid, soms zo ijl dat je een fluit denkt te horen, en Parricelli’s smaakvolle gitaarlijnen. De muziek beweegt zich tussen kamermuziek en Nordic jazz, met een melancholische ondertoon die perfect past bij de serene omgeving. Hoogtepunten zijn het atmosferische "La Calme Au Château" en een prachtige vertolking van "La Chanson d’Hélène"." (Maxazine; waardering: 8 uit 10)
"De Canadese trompettist en bugelspeler Kenny Wheeler is legendarisch verlegen en bescheiden. Het is daarom niet verbazingwekkend dat zijn muziek voor bigband ingetogen klinkt, zelfs bijna fluisterzacht. Juist daardoor komt de zingbare kwaliteit van de bijna fluwelen melodieën naar voren. De vnl. Britse muzikanten met wie hij zich heeft omringd, brengen de vereiste fijnzinnigheid en creëren, 19 man sterk, een doordringende sound waarin elke nuance hoorbaar blijft. De vocalen van Diana Torto zullen voor sommigen te arty zijn, toch versterken ze het unieke geluid van deze plaat, waarop Wheeler zich andermaal een groots solist en eigenzinnig componist betoont." (Mischa Andriessen, Telegraaf; 4 sterren) "De stukken die de trompettist schreef en arrangeerde voor zijn twintigkoppige big band die uit louter topmuzikanten bestaat, bevatten zoveel fonkelingen, contrasten, kleurschakeringen, spiegelingen en golven van emotie, dat je voortdurend verrast wordt." (Maartje den Breejen; voor complete tekst: klik op link)
Album uit 2000 van kwartet rond Britse gitarist (electrisch). Met o.a. Mark Lockheart (ts) maakt hij hardbop in archetypische jaren-negentig-stijl, soms neigend naar fusion.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
