Officiële live-plaat van de Britse popzanger, maar toch zie je 'm maar zelden in de winkel. Het is ook verpakt als ware het slechts een CD-single en blijkbaar is het alleen in het verre oosten geproduceerd. Voor de kwaliteit maakt dat allemaal niet uit, want opnametechnisch klinkt de plaat als een klok. Nutini was ten tijde van de opname al een jaar op tournee ter promotie van zijn tweede album "Sunny Side Up". De songs van die plaat en debuut "These Streets" wordt dan ook met speels gemak gebracht, maar nooit routineus. Nutini's voordracht is namelijk aldoor bezield. Dat werkt nog het best in meer soul-georiënteerd materiaal, maar daarnaast brengt hij ook veel luchtige pop, alsmede feestelijke reggae en rocksteady. Intussen weten we dat hij op zijn derde album "Caustic Love" die soul-kant gelukkig nog meer heeft ontwikkeld. Hier hint hij in de toegift subtiel in die richting, door te besluiten hij met een klein gehouden, gevoelige versie van de aloude Ben E. King-hit "Spanish Harlem".
De rocksoep wordt niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend. Zo’n beetje alle genres in pop komen in de zestien nummers aan bod. Radio klinkt als een vintage radiorockliedje dat John Mayer geschreven had kunnen hebben, als die meer emotionele urgentie in zijn donder had. The Beatles zouden zich niet schamen voor een ballad als Julianne. En Abigail vermomt zich als klassiek countrykleinood. Het overtuigt allemaal omdat Nutini’s wendbare stem zich nestelt in elke muzikale context. In het newwave-achtige Lose It zorgt de onderkoelde Lou Reed-dictie voor een heerlijke dreiging die toeneemt als het nummer wordt volgebouwd met jengelende gitaren en een dameskoortje. In Through the Echoes is het juist de emotionele rasperigheid van Nutini’s stem die hij uitbuit. De bezieling van de zingende voorzanger die zijn gemeenschap meesleept. Yep, toch weer soul. (De Volkskrant)|
"Deze folky klinkende, 19 lentes jonge singer/songwriter met scherpe pen is een jonge ster aan de Britse singer-songwritershemel. Vanuit zijn Schotse dorp trok Paolo, die werd geïnspireerd door troubadours als Van Morrison, de wijde wereld in. Waarschijnlijk is dat de reden dat zijn muzikale pareltjes door thema's als de grote vragen des levens opvallend volwassen wegluisteren." (Lowlands) Zet de CD niet te vroeg af, want de intiemste, indringendste muzikale momenten staan helemaal aan het eind! Deze zogenaamde 'festival editie' kent een tweede schijf met 8 op het Isle Of Wright-festival opgenomen nummers.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
