In de serie "Entartete Musik" van Decca (met muziek van componisten die tijdens de jaren '30 en '40 onderdrukt werden door het nationaal-socialisme) verscheen een cd met drie concerten van de in 1935 naar Engeland uitgeweken dirigent en componist Berthold Goldschmidt (1903-1966). Het gaat om het "Celloconcert" uit 1954, het "Klarinetconcert", dat Goldschmidt in 1953-1955 schreef voor de klarinettist Gervase de Peyer en het "Vioolconcert" uit 1954, waarvan het begin een opvallende gelijkenis heeft met de opening van de "Vijfde symfonie" van Shostakovich. De solisten zijn Yo-Yo Ma, Sabine Meyer en Chantal Juillet. De begeleidende orkesten zijn ondermeer het Orchestre symphonique de Montréal onder leiding van Charles Dutoit en het Philharmonia Orchestra onder leiding van de componist. De drie concerten geven een fraai beeld van Berthold's stijl, die eerder doet denken aan de transparante wereld van de late Hindemith dan aan het impressionisme van zijn leermeester Franz Schreker. (H.J., muziekweb)
Berthold Goldschmidt (Hamburg, 18 januari 1903 - Londen, 17 oktober 1996) was een Duits componist en dirigent die vanaf 1935 in het Verenigd Koninkrijk woonde en werkte. (...) Goldschmidts eigen werk trok na de oorlog vrijwel geen aandacht, omdat het niet aansloot bij de eigentijdse muziek van die tijd. Pas in de laatste tien jaar voor zijn dood kwam de belangstelling op gang en werden diverse composities, waaronder zijn beide opera's, uitgevoerd en opgenomen.
Origineel
"It is really only recently that Berthold Goldschmidt has begun to win wider recognition. The present disc illustrates two periods of his composition: there was a gap of nearly a quarter of a century from 1959, when Goldschmidt concentrated on his conducting career, until the Clarinet Quartet (1982/3). The String Quartet (1925/6) was praised by Schönberg. Conspicuously well crafted, with unforced contrapuntal resource, it evidences a lively mind. The work is brilliantly played by the Mandelring Quartet. The Piano Sonata, though written so soon after, is scarcely recognizable as being by the same composer: its first movement is an aggressively dissonant, atonal 7/4 Presto. Gieseking's assertion that the work was unplayable is triumphantly disapproved by the 30-year-old Kolja Lessing. In its partial resumption of tonality the one-movement Clarinet Quartet of 1983 represents both a link with Goldschmidt's past and a new mellowness of outlook. Altogether an impressive disc." (Lionel Salter, Gramophone, 1992)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
