Frankie Miller is de grootste 'blue-eyed soul'-zanger ooit. Punt. Collega's die deze titel vaak krijgen opgeplakt, zoals Rod Stewart, Paul Carrack en Delbert McClinton, zullen dat meteen beamen. Miller is echter nooit een ster geworden en legde zich in de jaren tachtig ook steeds meer toe op songschrijven, waarmee hij redelijk succes had. In 1994 sloeg het noodlot toe, toen hij na enkele zware beroertes klinisch dood was en daarna maanden in coma bleef. Hij is nog steeds halfzijdig verlamd. Grote fan Rod Stewart vroeg eens aan Millers oude producer of er nog onuitgebrachte songs waren. Nou, er bleken er vele! Vaak had hij die in zijn homestudio op cassetteband opgenomen. Stewarts vraag initieerde dit project dat doet denken aan "Free As A Bird"": de vocalen werden van die tapes geïsoleerd en met nieuwe muziek omgeven. Om het project een 'boost' gegeven werden vele vrienden en bewonderaars gevraagd mee te zingen. Daaronder alle genoemden, alsmede o.a. Huey Lewis, Elton John en überfan Joe Walsh van The Eagles. NB: Kijk vooral ook de interessante documentaire op de meegeleverde DVD, waarop de totstandkoming uit de doeken wordt gedaan door alle betrokkenen (behalve Frankie zelf).
"Although "Falling In Love" (U.S. title: "A Perfect Fit") failed to chart, the blues-rock breeziness of "Darlin'" (door Willem Duyn bewerkt tot "Willem"! - HB) did find its way into the U.K. Top Ten. But with help from some renowned session men, the album's brisk pop/rock enthusiasm does extend beyond its only hit. Paul Carrack, Tim Renwick (Quiver, Procol Harum), and drummer Chris Slade (Manfred Mann's Earth Band, the Firm), help out to eventually emerge the songs into an entertaining set of some of Miller's best tunes, with the bulk of the energy coming from his vocal brusqueness and Rod Stewart-like charm. He covers Bob Marley's "Is This Love" with surprising results. "When I'm Away From You" is easily one of his best songs, later becoming a hit for the Bellamy Brothers and covered by Kim Carnes, whose vocal coarseness is not unlike Miller's. This 1999 CD rerelease includes Holland-Dozier-Holland's "Something About You," which was only included on the U.S. LP release of the album." (Mike DeGagne, Allmusic)
Een van 's werelds meest doorleefd zingende soulzangers komt uit Schotland en is blank! Z'n stem is vaak vergeleken met die van Otis Redding en dat is niet voor niets: ook Frankie combineert in zijn zang rauwheid en doorleefdheid met souplesse en warmte. Dit album uit 1977 is de laatste van een rijtje topplaten. Muzikaal wordt er wel wat meer gerockt dan op klassieke soulplaten, maar de nodige blazers ontbreken bijvoorbeeld niet in de arrangementen. Hierna worden z'n albums wat gewoner, minder doorvoeld. Naast enkele eigen stukken covert hij "Jealous Guy". Vier jaar vóór Roxy Music dat deed dus. En deze versie is bovendien flink anders, Frankie maakt er echt een soulballad van, die ontaardt in een zinderd-smachtende climax à la Reddings "I've Been Loving You Too Long (To Stop Now)". De vier live-tracks laten horen hoe enerverend het geweest moet zijn een optreden van de man bij te wonen.
Bestaan er mooiere, doorleefdere blanke soulstemmen dan die van de Schot Frankie Miller? Het lijkt gewoonweg onmogelijk. En deze dubbel-DVD-set bewijst dat eens temeer. We vinden hier 3 concerten voor het Duitse Rockpalast. Hij is nooit zo bekend geworden als bijv. Rod Stewart of Paul Rodgers, maar zowel qua muzikaliteit als puur soulgevoel overklast hij beiden, naar onze bescheiden mening. Sam Cooke en Otis Redding zijn z'n grote voorbeelden, waarbij z'n begeleiders wat meer een rockbasis hebben dan die van zijn sixtiesvoorgangers. Visueel is het concert uit 1982, in het schitterende openluchtamfitheater op de Loreley het mooist, muzikaal winnen wellicht de twee concerten uit de jaren '70 nipt. Dat is ook het tijdvak waarin de mooiste Frankie Miller-albums verschenen. Natuurlijk is er overlap tussen de verschillende setlists, maar er zijn ook veel verschillen. Zo komen o.a. het later door Robert Palmer gecoverde "Bad Case Of Loving You" en de Sam & Dave-cover "When Something Is Wrong With My Baby" voorbij.
Schotse (blanke) soulzanger met heerlijk rauwe, maar o-zo gevoelvolle strot, met echt een paar van de meest indrukwekkende blue-eyed-soul-stembanden 'around'. Deze tweede plaat, uit 1974, maakte hij in innige samenwerking met niemand minder dan de New Orleans-rhythm & blues-songwriter/arrangeur/producer Allen Toussaint. Toussaint schreef een groot gedeelte van de songs (Miller leverde er ook een paar zelf af en twee werden samen gepend). Natuurlijk regelde Toussaint ervaren muzikanten uit de rhythm & blues- soul en funk-wereld in het zuiden van de VS. Dit geeft Millers vocalen een echte lift t.o.v. zijn met Britse rockmusici ingespeelde platen. Zó schittert hij. De begeleiding is ietwat rockier dan bij Cooke en Redding in de sixties, maar op dat niveau is dit wel te plaatsen. Toussaints "Play Something (Brickyard Blues)" werd trouwens enige tijd later een hit voor Three Dog Night. Prachtig zijn ook de bonustracks: 4 door merg en been gaande live-nummers, waaronder de Wilson Pickett-cover "If You Need Me".
Album uit 1978 van Schotse soulrocker, die een uitstekende groep muzikanten om zich heen had bij deze sessies: o.a. Paul Carrack (toetsen, achtergrondzang), Ray Russell (zeer begaafd gitarist die veel in jazzkringen verkeert) en drummer BJ Wilson (ex-Procol Harum). Samen met de blazerssectie laten ze Frankies rauwe soulstrot (alsof je Rod Stewart en Otis Redding tegelijk hoort zingen) schitteren in eigen nummers, maar ook een cover van Marvin Gaye. Op de fraaie live-tracks doen Carrack en Wilson ook mee.
Debuut van Schotse rocker, met onder de begeleiders de pubrockgroep Brinsley Schwartz (met Nick Lowe). Frankie's altijd doorleefde en licht-rauwe voordracht geeft de muzikaal gezien vrij standaard rocksongs een emotionele meerwaarde.
Vierde album, uit 1975, van Schotse blue-eyed soulzanger. Voor deze plaat had hij een naar de Stax-begeleidingsband gemodelleerde groep gevormd: The Frankie Miller Band. Met z'n door Otis Redding en Sam Cooke beinvloede doorleefde zangstijl zet hij een mix van soul, rhythm & blues, countrysoul en rock neer op een wijze die hij zelf later nauwelijks nog geëvenaard heeft.
Voor de opnamen van dit album toog de Schotse soulzanger voor de vierde keer in 8 jaar tijd naar de VS. Z'n eerste aldaar opgenomen album was "High Life", dat hij in New Orleans met Allen Toussaint opnam. Dat album is haast niet te overtreffen en dat gebeurt met het in Nashville opgenomen "Easy Money" dan ook niet. Maar in een jaar (1980) waarin echte ouderwetse soulplaten zeldzaam begonnen te worden, sloeg de Schot bepaald geen gek figuur. Sommige songs neigen naar pure pop, op andere momenten laten de Nashville-muzikanten ietwat doorschemeren dat hun roots in de countrymuziek liggen. De trip naar Nashville was nog wel ergens goed voor, want nota bene het countryduo The Bellamy Brothers scoorden later een hit met "Forget About Me" van dit album.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
