Nummer drie in de Wereldmuziek Top 10 2015 van Platomania. "De CD bevat uitsluitend eigen composities in onvervalste flamenco-stijl, die eerder verwijst naar zinderende zuidelijke hitte dan naar waterkou. Vaarzon Morel, die de afgelopen jaren succes in het theater met Greco de Toledo en De nieuwe wereld van Don Quichot, kiest dit keer niet voor verrassende collaboraties met musici uit de wereld van jazz en klassiek, maar houdt het qua vorm zo simpel mogelijk. Drie kwartier lang horen we niets anders dan die ene gitaar. Ook als je denkt soms twee melodielijnen door elkaar te ontwaren, zijn het toch echt twee handen die dat alles in één keer tot stand hebben gebracht. Maar verwacht geen opzichtig vertoon van vingervlugheid en virtuositeit. Elke aanslag is dienstbaar aan het Hogere Doel, en dat is uiteraard de muziek. Waar flamenco soms de neiging heeft nogal extravert te zijn, zuigt Eric Vaarzon Morel je hier juist naar binnen toe, zowel in zijn muziek als in je eigen ziel." (Ton Maas, MixedWorldMusic)
Tahir Aydogdu (1959) is een virtuoos op de kanun; een trapezevormig snaarinstrument dat lijkt op een citer. Het instrument wordt tokkelend op schoot bespeeld. Op uitnodiging van de sticking Kulsan deed hij tussen 1999 en 2002 een concertreeks met de Nederlandse flamenco-gitarist Eric Vaarzon Morel. Beiden hadden hun eigen ensembles meegenomen. Het idee was om de sufi-muziek waar Aydogdu in uitblinkt en de flamenco van Vaarzon Morel met elkaar te verweven. Op deze in 1999 in Vredenburg Utrecht en het Amsterdamse Tropeninstituut gemaakte live-opnamen is te horen dat dit tot intrigerende resultaten leidt. In de lange stukken zijn er passages dat je maar één van beide ensembles hoort, maar het mooist zijn de diverse vervlechtingen en boeiende aftastingen: bijvoorbeeld klaterend kanunspel van Aydogdu in duel met smachtende flamencozang van Yeye de Cadiz. De CD kwam 15 september 2012 ter sprake bij de Luisterrijk over Turkse muziek.
"Gitarist Eric Vaarzon Morel weet met zijn flamenco-opera over leven en werk van de Spaanse schilder El Greco als componist ruim anderhalf uur te boeien. Zijn lange ervaring met crossoverprojecten draagt bovendien bij aan een rijk klankpalet dat ook liefhebbers van lyrische jazz en kamermuziek zal aanspreken. Trompettist Eric Vloeimans, een van de veelzijdigste muzikanten uit de jazzwereld, speelt behalve enkele vlammende soli een adembenemend duet met countertenor Maarten Engeltjes. Een wat ongebruikelijk strijkkwartet met slechts een viool maar aangevuld met contrabas aangevoerd door Oene van Geel, zorgt voor warmte en harmonische gelaagdheid, maar evenaart qua ritmische scherpte de razende arpeggios uit Vaarzon Morels flamencogitaar. Het meest virtuoze slagwerk wordt evenwel verzorgd door flamencodanseres La Truco. De naadloze roffel die ze tijdens de vijfde scène uit haar hakken en zolen stampt, grenst aan het fysiek onmogelijke." (Ton Maas, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren!!)
Begaafd, vingervlug Nederlands flamencogitarist. Zonder flamenco uit 't oog te verliezen voegt hij andere stijlen en technieken toe aan z'n spel. Dit album bevat daar weer een aantal verbazingwekkende voorbeelden van. Soms met percussie.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
