"Het zou wat onzinnig zijn om te beweren dat "Ochestras" een Bill Frisell buiten zijn comfortzone laat horen, want een gitarist die zowel met Elvis Costello en Van Dyke Parks als John Zorn en Paul Motian allianties is aangegaan, deinst waarschijnlijk nergens voor terug. Maar feit is dat hij onder eigen vlag vooral in trio-verband heeft gewerkt en hij hier dus met drummer Rudy Royston en bassist Thomas Morgan respectievelijk het Brussels Philharmonisch en het Umbria Jazz Orchestra achter zich weet. Voor de arrangementen tekende veteraan Michael Gibbs, die in 1977 ook verantwoordelijk was voor de cinematografisch verantwoorde omlijstingen op Joni Mitchells "Don Juan's Reckless Daughter". Frisells delicate toonvorming komt voorbeeldig tot zijn rechts in deze belichting, al is het veelzeggend dat standards van Bill Strayhorn en Stephen Foster nu ongeveer eenzelfde uitwerking hebben als die oude protestkraker "We Shall Overcome"." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Wie sein frühes Vorbild Miles Davis hat der polnische Trompeter eine spezielle Begabung dafür, großartige Bands zu besetzen und diese hier, in der Welthauptstadt des Jazz formiert, ist besonders vielversprechend: Das Bass-und-Schlagzeug-Gespann aus Thomas Morgan und Gerald Cleaver ist eines der einfühlsamsten in der heutigen improvisierten Musik, während der in Kuba geborene Pianist David Virelles, beeinflusst von rituellen Musiken, aber auch von Thelonious Monk und Andrew Hill, besonders feine Antennen für das dunkle Brüten und das kultivierte Grauen in Stankos freien Balladen zu besitzen scheint. In den Uptempo-Stücken betreten alle Vier Neuland, mit aufregenden Resultaten. Dieses Doppelalbum voll neuer Stanko-Kompositionen ist von den Gedichten der 2012 verstorbenen polnischen Literatur-Nobelpreisträgerin Wislawa Symborska inspiriert. Stanko: Sie zu treffen und mich mit ihrer Poesie zu beschäftigen, gab mir den Anstoß zu dieser Musik, die ich nun respektvoll ihrem Andenken widmen möchte." ECM)
"De Deense gitarist Jakob Bro hoort internationaal bij de arrivés. Hij was lid van groepen van drumlegende Paul Motian, nam talrijke albums op met New Yorkse topmusici, maakte o.a. spraakmakende albums met Lee Konitz, Bill Frisell, Thomas Morgan en Craig Taborn, en is lid van het kwintet van trompettist Tomasz Stanko. Op het podium maakte hij indruk met zijn trio met topdrummer Joey Baron. "Gefion" is zijn debuut als leider op ECM met de befaamde Noorse drummer Jon Christensen. Bro rekt wederom grenzen op, en anders dan gebruikelijk. hij zoekt de ondergrens van dynamiek op en opent daarmee geheel nieuwe klankruimten waarin zijn klanken slingeren als Möbiusbanden en canonachtig zingen. Daarbij maakt Bro buitengewoon subitle gebruik van loops en delays. Bro en bassist Thomas Morgan bewegen zich voortdurend nagenoeg onmerkbaar tussen leiden en volgen. Intussen is Christensen de magiër die dauwdruppels voorziet van een milde glans. Een nieuwe dimensie van gitarisme." (Hening Bolte, Heaven; cijfer: 9)
"Wat een gitaarfenomeen blijft de Deense gitarist Jakob Bro toch! Met "Streams" bewijst hij wederom tot de absolute buitencategorie te behoren. In een ideale samenstelling met Thomas Morgan (bas) en Joey Baron (drums), mannen die het laatste jaar ook al met hem speelden en hem muzikaal volledig snappen, stijgt Bro tot grote hoogten. Het trio zoekt altijd sfeer en rust, accentueert af en toe elementen, maar vliegt nooit uit de bocht. Juist die ingetogenheid maakt de muziek van Bro zo uitzonderlijk. Subtiel, uitdagend en intrigerend. Op "Streams" zet Bro de lijn door die hij met "Gefion" inzette. Super subtiel en sfeerrijk komen de 7 verse composities (waarvan het prachtige "Heroines" zowel als trio- en als solostuk wordt uitgevoerd) tot volle wasdom. Wat een indrukwekkend trio muzikanten is dit toch en wat zijn ze ongelooflijk op elkaar ingespeeld. Het blijft Bro die met zijn gevarieerde tegelijk warme gitaarspel virtuoos de lijnen uitzet in de composities." (Dick Hovenga, Writteninmusic; 4,5 uit 5 sterren)
" Trios: Chapel is een prachtig, delicaat album, dat adembenemend mooi begint met Billy Strayhorns Blood Count. Het was in 1967 Strayhorns zwanenzang, prachtig gespeeld door Johnny Hodges. Lloyds fameuze gevoel voor melodie komt in deze nieuwe versie schitterend naar boven, maar de breekbaarheid van de compositie wordt ook nog eens extra onderstreept door het tedere samenspel van Frisell en Morgan. Zij spelen al jaren samen en weten elkaar moeiteloos te vinden. Een drummer wordt niet gemist, ook niet in de bijna even fraaie vier stukken die nog volgen. Lloyd is ook nog te horen op altfluit, maar het is zijn vloeiende spel op tenorsax dat de meeste indruk maakt." (Volkskrant)
"This is Frisell's first album for ECM as a (co-)leader since 1988's "Lookout for Hope". It's also the first time, at least in some time, that he's heard with a Gibson semi-acoustic guitar rather than the solid body Fender(-like) guitars that have dominated his work in recent years. His Gibson(s) lacks the intrinsic "twang" for which his Fenders have been so important on many of his roots/Americana-centric recordings. Still, from his very first note/chord on an eleven-minute exploration of Paul Motian's title track from "It Should've Happened a Long Time Ago" (ECM, 1985), the sound the everything is unmistakably Frisell. "Small Town" represents the guitarist's first recorded encounter with Thomas Morgan in the intimate setting of a duo. It's in the naked, vulnerable environs of the duo that the profound chemistry shared by these two thoroughly synchronized players becomes even clearer. Intimate, beautiful and deep, while at the same time knotty, witty and curiously skewed." (Rebecca Kilgore, Allaboutjazz)\n\n"Een muzikale conversatie op hoog niveau." (Gijsbert Kamer, Volkskrant)
"Het nieuwe album van gitarist Bill Frisell is het opnamedebuut van zijn trio met bassist Thomas Morgan en drummer Roy Royston. Op het album passeren oude en nieuwe composities, jazz standards, traditionals en originals de revue. Het is het resultaat van een intensieve samenwerking op het podium van de drie muzikanten gedurende de laatste jaren, maar gek genoeg niet eerder dan nu vastgelegd. Het resultaat is dan ook een hecht en intens gemusiceerd album met de onmiskenbare Frisell sound op de voorgrond." (Platomania)
"The double basses of Larry Grenadier and Thomas Morgan initiate the conversation. Then the scattered insistence of rhythm by drummers Joey Baron and Jorge Rossy enters, pushing Once Around the Room into consciousness with all the anticipation and hushed intent of an orchestra tuning before a performance. Airy clusters of guitar courtesy of Jakob Bro and electric bassist Anders Christensen introduce Joe Lovano's aching call summoning the spirit to make known "As It Should Be," the first of the saxophonist's two deeply realized compositions. It's a protean, trance inducing twelve-tone that swells out into Once Around the Room's larger hypnotic narrative. Acolytes all of the late Paul Motian, Bro, who made his ECM debut on the drummer's Garden of Eden (ECM, 2006) and Lovano, who goes back nearly four decades with Motian's many creative iterations, lead this album a meditative investigation of the collective soul. The common voice we all speak in if only we'd bother to listen to one another." (allaboutjazz)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
