`Op Its Still Autumn krijgt de melancholieke toon van Kalhor alle ruimte. Frerichs bespeelt zijn fortepiano, wat het geluid nog wat meer oosters-klassiek maakt, zeker wanneer contrabassist Tony Overwater zijn basviool inzet. Het album bevat twee suites, Dawn en Dusk. Dusk is de wat meer verstilde van de twee, maar in allebei zijn die momenten waarop er door alle vier de muzikanten geïmproviseerd wordt het fraaist. Dan komen twee werelden of liever gezegd drie, die van de Perzische muziek en de westerse klassieke muziek en jazz prachtig samen. Het klinkt allemaal zo argeloos en tegelijk uitnodigend, terwijl het bepaald niet eenvoudig is zoals er hier gespeeld wordt. In luttele minuten neemt dit kwartet je mee naar een nieuw, maar al snel vertrouwd aandoend klankuniversum waar je het liefst urenlang in blijft vertoeven." (Volkskrant)
"Ook op Ordem e Progresso volume 1 en 2, mijn nieuwe cds, doe ik graag dingen die je van een pianist niet direct verwacht. Dastagh bijvoorbeeld, de openingstrack van volume 1, is geënt op de klassieke muziektraditie van Perzië. Het moet natuurlijk Dastgah zijn, lacht Rembrandt. Dat is de Perzische naam voor melodie, modus. Ach, een charmante spelfout Het geeft aan dat ik toen (de cd is al in 2008 opgenomen, red.) net begon de klassieke Arabische wijze van improviseren in mijn spel toe te passen. Voor een pianist ligt dat niet echt voor de hand. De piano is een akkoordinstrument, heeft een harmonische functie. In Arabische muziek draait het om melodie, lange lijnen vol ornamenten en vocale zeggingskracht. Dat wil ik onderdeel maken van mijn stijl, dan klinkt alles meteen lyrischer, iets wat er bij mij altijd al in zat. (Uit een interview met Trouw, 17 februari 2010)
"THE ZOO heet de nieuwe cd, in goed Nederlands BEESTENBOEL. Dierentuin is veel te netjes. Vercammen heeft zich omringd met een achttal gelijkgestemde musici en samen zijn ze aan het improviseren geslagen. Niet als groep, maar één op één. De improvisaties hebben namen uit de dierentuin meegekregen, soms met een voornaam: tristan albatros, melancholic rabbit, funky iguana. Uiteraard brengt iedere improviserende partner zijn eigen geluid in, en ontstaat er een mix van stijlen, een leuke beestenboel. Er zijn twee cd's, de ene heet THE ZOO, de andere (een soort bonus, gezien de lengte) ENDANGERED SPECIES. Beluistert u uit die laatste categorie vooral eens de Striped Hyana van stemkunstenares Bernadeta Astari. Hilarisch! Merel Vercammen legt goed uit waarom ze tot dit concept is gekomen. Ze ziet om zich heen steeds meer improviserende musici met een klassieke opleiding." (Opus Klassiek)
Rembrandt Frerichs is een Nederlandse jazzpianist. Als student kreeg van het Fonds voor excellerende jonge musici een studiebeurs voor het conservatorium van New York. Hij studeerde cum laude af aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Op 22-jarige leeftijd reeds debuteerde hij op het North Sea Jazz Festival. Hij werkte samen met onder meer saxofonist Michael Brecker, die over hem zei: "This guy sounds great". Rembrandt speelt in diverse eigen ensembles, zoals het Rembrandt Frerichs Trio en Levantasy. In zijn spel laat hij zich naast de Amerikaanse jazztraditie ook beïnvloeden door Arabische muziekstijlen en de filosofie. Zijn debuut-cd Self Portrait (2007) werd genomineerd voor een Edison Award en was "Album van de week" op London Jazz Radio. (Muziekweb).
"Paul Desmond. Dat is onmiskenbaar het eerste waar je aan denkt als je Jasper Staps hoort in de openingstrack: "Carice". Maar hij klinkt veel actueler, helderder. Hij kleurt grote delen van het album "The First At Last". Het resultaat is licht, elegant en delicaat. Verhalend, zorgvuldig en vooral swingend! Staps en pianist Rembrandt Frerichs zijn al heel lang vrienden en hebben hun artistieke relatie vastgelegd in elf stukken. Het twaalfde stuk is solo-piano. Frerichs is een ruimdenkende musicus met diepe liefde voor geschiedenis en muziek uit het Midden-Oosten. Hij werkte samen met heel wat oosterse muzikanten. Staps is leider van het Paradox Jazz Orchestra. Hij is vaak actief in grotere bezettingen. Frerichs schreef de helft van de composities. Maar er zijn ook uitgesproken standards zoals "Ballad For Strayhorn" van Garry Mulligan. "The First At Last" is niet vernieuwend, maar wel wonderschoon. Hier moet toch wel een of andere prijs mee te winnen zijn?" (JazzFlits)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
