"De Noor Arve Henriksen lijkt behalve een van de toonaangevende jazztrompettisten ook een van de meest rusteloze. Hij werkte samen met vele muzikanten en wisselt zijn stijl graag af, van fluisterzacht omfloerst met elektronica tot snoeihard met zijn improband Supersilent. Henriksen heeft deze mooie plaat gemaakt met drie andere Scandinavische muzikanten die elkaar allemaal wel eens in de studio ontmoet hebben, maar nooit met z'n vieren een album hebben opgenomen. Henriksen (trompet en elektronica), Trygve Seim (saxofoon), Anders Jormin (contrabas) en drummer Markku Ounaskari spelen zestien betrekkelijk korte stukken, die laveren tussen gecomponeerde jazz en improvisatie. In het openingsstuk "Nokitpyrt" klinken Henriksen en Seim samen als Don Cherry en Ornette Coleman, begin jaren zestig. Elders speelt het kwartet weer in een typische Noordse jazzstijl met veel ruimte en stiltes, die voortdurend spannende muziek oplevert." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Muziek uit Finnskogen, wouden bij de grens met Zweden, in de 17de eeuw bevolkt door migrerende Finnen. Centraal staan de zacht ruisende klanken van Langelands Finse tafelharp, de kantele, die door de gezongen verzen van houthakker-dichter Hans Borli (1918-89) twinkelen. Langeland laat het niet bij opdiepen van archaïsche klanken. Haar muziek leeft van de zachte wrijvingen voortkomend uit de inbreng van gevoelige musici met andere invalshoeken. "Sus I I Myrull" krijgt door de Zweedse jazzbassist Anders Jormin een Midden-Oosterse klank. Trompettist Arve Henriksen en saxofonist Trygve Seim echoën subtiel en krachtig de zanglijnen. Ze versmelten met de kantele en laten de klanken net golven en verwaaien. Een revelatie is ook de Finse jazzslagwerker Markku Ounaskari, die mooi dicht in de buurt van oude polska's komt en de magie van de ruimte met zijn bekkens voelbaar maakt. Zeldzaam hoe deze musici in elkaar vloeien en de songs in de lucht houden." (Henning Bolte, Heaven; waardering: 5 sterren (mijlpaal!))
Bevat vnl. stukken van de bandleider, die weer veelvuldig speelt op de Fender Rhodes, maar ook een versie van Eric's bekende 'For Jacq'. Let ook op de fantasievolle drummer Ounaskari, die ook speelt op Vloeimans' 'Brutto Gusto'.
"Pianist die speelt met grote emotionele geladenheid. Als 't teveel dreigt te worden wisselt hij uitwaaierende melodieen in voor spitse ritmiek. Naast inzet van de Fender Rhodes en trompetsoli van Vloeimans zorgen voor extra dynamiek." (JN)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
