"Voor "Foxes In The Snow" kampeerde Isbell vijf dagen in de Electric Ladyland Studios in New York. Uit de eenzame sessies met zijn akoestische Martin 0-17 gitaar uit 1940 ontstonden 11 songs. Het titelnummer toont aan dat de pijn van een relatiebreuk ondertussen milder is. Isbell zingt over een nieuwe liefde en met een onvoorwaardelijke liefdesverklaring kijkt hij onbevreesd de toekomst tegemoet. Vanaf de a capella intro van "Bury Me" wordt je meegesleept in beeldrijke verhalen die de emotionele toestand van de troubadour reflecteren op gedreven countryfolk die herinneringen aan pioniers uit de Appalachen regio oproept. Ook zonder de vertrouwde sonische soundtrack van vroeger werk, noch technische studio-ingrepen overtuigt Isbell. Luister maar eens naar "Eileen" of "Ride To Roberts". Tien jaar na het meesterlijke "Something More Than Free" toont Jason Isbell zich één van de sterkste hedendaagse troubadours met bekijvende songs die vanaf de eerste beluistering overtuigen." (WrittenInMusic; 4,5 uit 5 sterren)
"Kijk, zo heeft een livealbum nog eens nut. Deze aanvulling op het in 2018 verschenen Vol. 1 bevat slechts songs van Isbells laatste twee volwaardige studioplaten (de coversvezameling "Georgia Blue" niet meegerekend), lang niet gespeelde tracks uit de beginjaren en een goedgekozen want doorgaans onderbelicht pareltje uit de Tom-Petty-catalogus ("Room At The Top"). Om de conventionele opbouw van een setlist bekommert deze zanger-gitarist uit Alabama zich allang niet meer. Dus reeds in nummertje twee, "King Of Oklahoma" gaan Isbell en tweede gitarist Sadler Vaden volledig los in een gitaarclimax die een andere band voor een explosieve toegift zo bewaren. Als componist kent hij in het door hem bestreken domein werkelijk niet de minste concurrentie meer, als verhalenverteller bezit hij het oog voor de kleine dingen die het 'm doen - hij zingt over 'cold coffee on the fire escape' ("Only Children") en je proeft het zwarte goud terwijl je naast hem op die brandtrap zit." (Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
"Jason Isbell heeft in relatief korte tijd een oeuvre opgebouwd dat qua zeggingskracht niet onderdoet voor dat van al even geweldige verhalenvertellers als John Prine en Townes Van Zandt. Ook "Weathervanes" wil maar niet teleurstellen. Soms weet je bij het beluisteren van een album al meteen na de eerste seconden dat het weer goed zit, zoals wanneer Isbell hier zijn binnenkomer lanceert: ‘Did you ever meet a woman with a death wish’? Waarin deze plaat zich enigszins onderscheidt van de voorgangers is de bredere opzet van sommige arrangementen en de meer gepolijste afwerking van het geluid die daarmee nauw samenhangt. Radiovriendelijker heeft Isbells rootsrock in ieder geval nooit geklonken, maar in de teksten worden als vanouds harde sociaal-maatschappelijke noten gekraakt. Ieder album van Isbell is als een troonrede waarin het reilen en zeilen van het land in het afgelopen jaar onder de loep wordt gelegd. De eindconclusie zal niemand verbazen: het gaat echt niet goed." (Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
"Solo maakte Isbell twee van de beste recente Americana-platen. Hier maakt de countryzanger, herenigd met zijn oude band The 400 Unit, opnieuw prachtige Americana-songs, waarvoor Isbell in de huid kruipt van alle cowboytypes en kundig verslag doet van wat hij door hun ogen ziet. Het vollere bandgeluid stelt deze country-Springsteen vooral in staat om zijn visie met nóg meer gevoel te uiten. Zo klinkt Isbell hoopvoller dan ooit tevoren in het instrumentale slot van opener "Last Of My Kind" en geven dubbele gitaren extra kracht aan frustraties in het stevige "Cumberland Gap". De ook aanwezige ingetogen liedjes, worden nu allemaal opgefleurd door de zang van Amanda Shires. Isbells echtgenote is zelf een solomuzikante van grote klasse. Ze is met haar gouden keel en fantastische vioolspel inmiddels een essentieel onderdeel van Isbells sound. En wanneer ze elkaar toezingen, zoals in het bloedstollend mooie "If We Were Vampires", is iedere zin en iedere noot van pure liefde doordrenkt. Wauw." (Randy Timmers, Oor)
"In zijn Drive-By Truckers-tijd dronk Isbell zichzelf bijna dood. De countryrocker zong erover op "Southeastern", zijn solodebuut dat veel indruk maakte. Deze opvolger toont dat hij veel steviger in zijn schoenen staat dan voorheen. Hij doet zich nu zelfs bij vlagen voor als de Bruce Springsteen van de country. Hoewel de onderwerpen een stuk lichter zijn dan op "Southeastern", blijft Isbell hier opnieuw een van de vooraanstaande zingende storytellers van de VS. Aan prachtige nummers met dito zang geen gebrek, maar Isbell houdt zijn rockroots nu wel diep onder de grond. Hij dobbert nu in rustiger vaarwater, toont geen boosheid en haalt juist daarom niet het niveau van zijn beste werk. Desalniettemin is "Something More Than Free" vooralsnog een van de beste Americanaplaten van 2015." (Randy Timmers, Oor) "Isbell blijft zijn Ryan Adams-achtige sound trouw. "Something..." is iets dromeriger dan "Southeastern", maar de kwaliteit druipt van vrijwel alle songs af." (Thomas Spiekerman, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Jason Isbell had vanaf zijn tienerjaren een hoeveelheid alcohol door zijn lijf laten vloeien, waar vele anderen onderdoor aan zouden zijn gegaan. Na verblijf in een afkickkliniek is Isbell broodnuchter en 20 kilo lichter. Southeastern is zijn tweede echte solo-album, dat een pijnlijk eerlijke Isbell laat horen. Zijn bluesy soulvolle stemgeluid breekt nu soms of kraakt in de ijzersterke opener "Cover Me Up", de definitieve afrekening met zijn leven als verslaafde. Op dit album geen weergaloze solos, maar ingetogen gitaarspel, slechts spaarzaam begeleid door zijn kersverse vrouw op viool ("Cover Me Up") en trouwe metgezellen van 400 Unit. Soms is er vocale ondersteuning van Kim Richey. Isbell overtreft zich hier zelf met zijn verhalende songs. Gedurfd, soms pisnijdig, maar net zo goed gevoelig of luchtig. Muziek, teksten, productie en vooral de overtuiging waarmee Jason alles brengt, maakt zon verpletterende indruk, dat je van een bescheiden meesterwerk mag spreken." (Johan Schoenmakers, Altcountryforum)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
