"De Deense gitarist Jakob Bro hoort internationaal bij de arrivés. Hij was lid van groepen van drumlegende Paul Motian, nam talrijke albums op met New Yorkse topmusici, maakte o.a. spraakmakende albums met Lee Konitz, Bill Frisell, Thomas Morgan en Craig Taborn, en is lid van het kwintet van trompettist Tomasz Stanko. Op het podium maakte hij indruk met zijn trio met topdrummer Joey Baron. "Gefion" is zijn debuut als leider op ECM met de befaamde Noorse drummer Jon Christensen. Bro rekt wederom grenzen op, en anders dan gebruikelijk. hij zoekt de ondergrens van dynamiek op en opent daarmee geheel nieuwe klankruimten waarin zijn klanken slingeren als Möbiusbanden en canonachtig zingen. Daarbij maakt Bro buitengewoon subitle gebruik van loops en delays. Bro en bassist Thomas Morgan bewegen zich voortdurend nagenoeg onmerkbaar tussen leiden en volgen. Intussen is Christensen de magiër die dauwdruppels voorziet van een milde glans. Een nieuwe dimensie van gitarisme." (Hening Bolte, Heaven; cijfer: 9)
"Wat een gitaarfenomeen blijft de Deense gitarist Jakob Bro toch! Met "Streams" bewijst hij wederom tot de absolute buitencategorie te behoren. In een ideale samenstelling met Thomas Morgan (bas) en Joey Baron (drums), mannen die het laatste jaar ook al met hem speelden en hem muzikaal volledig snappen, stijgt Bro tot grote hoogten. Het trio zoekt altijd sfeer en rust, accentueert af en toe elementen, maar vliegt nooit uit de bocht. Juist die ingetogenheid maakt de muziek van Bro zo uitzonderlijk. Subtiel, uitdagend en intrigerend. Op "Streams" zet Bro de lijn door die hij met "Gefion" inzette. Super subtiel en sfeerrijk komen de 7 verse composities (waarvan het prachtige "Heroines" zowel als trio- en als solostuk wordt uitgevoerd) tot volle wasdom. Wat een indrukwekkend trio muzikanten is dit toch en wat zijn ze ongelooflijk op elkaar ingespeeld. Het blijft Bro die met zijn gevarieerde tegelijk warme gitaarspel virtuoos de lijnen uitzet in de composities." (Dick Hovenga, Writteninmusic; 4,5 uit 5 sterren)
"Dit is een zeer bijzondere registratie, waarop de composities van gitarist Jakob Bro vrij opnieuw ontdekt worden. De muzikanten zijn in absolute bloedvorm en het geluid is ronduit fantastisch. Met Palle Mikkelborgs zeer fraaie spel (op trompet en bugel) frontaal in het geluid en composities als "Gefion", "Oktober", "Returnings", "Strands" en "Lykaster" als uitgangspunt, kan het dan ook niet mis gaan. Bro, wiens composities ergens in het muzikaal landschap tussen folk en jazz steeds weer naar een volledig eigenzinnige muzikale wereld duiken, laten ook in deze setting hun grote klasse schijnen. Juist ook omdat Bro naast zijn zo fraaie spel ook met effecten vervreemdende soundscapes creëert en deze niet alleen voor hem maar ook voor Palle Mikkelborg een enorm speelveld aan nieuwe muzikale mogelijkheden biedt. Het levert een fascinerend muzikaal landschap dat uitermate boeit. Een machtige registratie om nooit genoeg van te krijgen." (Written in Music; 4.5 uit 5 sterren) Met ook slagwerk van Marilyn Mazur.
"The double basses of Larry Grenadier and Thomas Morgan initiate the conversation. Then the scattered insistence of rhythm by drummers Joey Baron and Jorge Rossy enters, pushing Once Around the Room into consciousness with all the anticipation and hushed intent of an orchestra tuning before a performance. Airy clusters of guitar courtesy of Jakob Bro and electric bassist Anders Christensen introduce Joe Lovano's aching call summoning the spirit to make known "As It Should Be," the first of the saxophonist's two deeply realized compositions. It's a protean, trance inducing twelve-tone that swells out into Once Around the Room's larger hypnotic narrative. Acolytes all of the late Paul Motian, Bro, who made his ECM debut on the drummer's Garden of Eden (ECM, 2006) and Lovano, who goes back nearly four decades with Motian's many creative iterations, lead this album a meditative investigation of the collective soul. The common voice we all speak in if only we'd bother to listen to one another." (allaboutjazz)
"Niemand anders kan op dit moment Lee Konitz mooier laten klinken dan Bill Frisell en Jakob Bro samen. Hun rijke om elkaar heen vloeiende klanken geven de typische droge klank van Konitz een zangerigheid die zijn weerga niet kent. Zij nemen kalm de tijd, creëren een zeldzame balans van ontspanning vol spanning, doortrokken van een magisch solitude-gevoel. 'Song' en 'ambient' zijn hier volledig in elkaar verstrengeld, roepen een sensatie van berusting op. Frisell en Bro, allebei gitaristen die uit groepen van wijlen slagwerker Paul Motian komen, ageren op een zeer speciale wijze met elkaar en maken daarbij het beste in elkaar los. Ze eindigen als drie-eenheid samen met de opmerkelijke bassist Thomas Morgan (eveneens met groepen van Motian verbonden) in het fraaie "Smaa Dyr". Thomas Morgan, één van de meest gewilde bassisten van dit moment, levert in alle acht stukken een substantiële bijdrage met een breed scala aan innemende ongewone baslijnen en accenten." (Henning Bolte, WrittenInMusic; 4,5 uit 5 sterren)
"De Deense gitarist Jakob Bro is een virtuoos van de subtiliteit. Waar veel van zijn collegas naar de volumeknop van de versterker en de effectpedalen grijpen, richt Bro zijn focus op akoestisch en semi-akoestisch spel. Met zijn uitgebeende stijl, weet hij een unieke muzikale taal te creëren vol nuances en kleine vondsten. Samen met de Noorse trompettist Arve Henriksen en de Catalaanse drummer Jorge Rossy verkent hij in het album Una Elmo diverse facetten van zacht gespeelde muziek. De productie opent met het spannende Reconstructing a Dream, waarin ogenschijnlijk losse noten uitermate langzaam aan elkaar gehecht worden tot een muzikaal bouwwerk. Bijzonder indrukwekkend is het hommage To Stanko, opgedragen aan de in juli 2018 overleden Poolse trompettist. Bro werkte met hem samen op het prachtige ECM-album Dark Eyes uit 2009. Ontroerend ook is het in memoriam Music for Black Pigeons, opgedragen aan altsaxofonist Lee Konitz die vorig jaar overleed aan corona." (Jazzenzo)
Een haast symmetrisch opgebouwd album, met aan de randen en in het midden in totaal 5 standards en voor de rest originals. Vooral in die eigen stukken worden de mogelijkheden van deze ietwat vreemde bezetting (twee saxofonisten, maarliefst drie gitaristen plus ritmesectie) het mooist uitgespeeld. Fascinerend om te horen wat voor web er door die vijf solisten wordt gespannen: soms achter elkaar aan hobbelend thema's spelend, danweer tegen elkaar in, vaak een lekker wringende meerstemmigheid creërend.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
