"Saxofonist Marike van Dijk kreeg in 2020 van North Sea Jazz een compositieopdracht die ze door corona pas twee jaar later op het festival kon uitvoeren. Een dag eerder nam ze dit Stranded op in het Bimhuis. De negen eigen composities die ze daar met haar speciaal voor deze opdracht samengestelde nonet speelde, zijn nu uitgebracht als album. Van Dijk koos bepaald niet voor de gemakkelijkste weg, met in haar band onder anderen een cellist, twee drummers en drie blazers. Daarmee ging ze in haar composities alle kanten op: soms swingend, dan weer heel cerebraal met altijd ruimte voor improvisatie, zoals in het spannendste stuk 25 Notes. Van Dijk heeft de mogelijke klankkleuren, instrumentcombinaties en dynamiek van dit nonet uitstekend benut. Van het stemmige cello-intro tot de soms snoeihard binnenkomende elektrische gitaar van Keisuke Matsuno en het bloedmooie samenspel van de drie blazers klinkt alles tot in de puntjes verzorgd." (Volkskrant; 4/5 sterren)
"'Trek eens even aan m'n rem, ik kan er zelf niet bij'. Hans Teeuwen zingt het op zijn eerste Nederlandstalige liedjesalbum. Het lijkt als de cabaretier zijn eigen karakter schetst. In zijn theatershows komt hij vaak ongeremd over, wild zelfs. Maar op "Popstukken" klinkt hij juist alsof hij alles uitstekend op een rijtje heeft. Teeuwen blijkt het in zich te hebben om rustig gaan zijn schrijftafel plaats te nemen en een poëtisch pareltje als "Bang" neer te pennen. Ja, er staan zowaar serieuze klanken op het album, en die combineert hij zorgvuldig met zijn handelsmerk: absurdisme. "Popstukken" is een verrassend verfijnd werk. De tempowisselingen zijn goed in balans, de humor is ruimschoots aanwezig, vocaal is het dik in orde en zijn begeleidingsband maakt eveneens indruk. Geen wonder overigens, want The Painkillers bestaat uit vooraanstaande figuren uit de Nederlandse jazzwereld. Maar Hans eist de spotlights op en vlamt zonder ergens uit de bocht te vliegen." (Sven Bersee, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
Concert, opgenomen op 21 juni 2007 in Club Panama, Amsterdam.\n\n"De meest intense performer van Nederland, cabaretier Hans Teeuwen, is bezig met een wonderlijke carrièrewissel: hij zingt. En hoe." (Intermediar)\n"Teeuwen heeft een band om zich verzameld waar een debuterende jazz-zanger alleen van kan dromen" (NRC). Die band bestaat uit Joost Kroon (d), Sean Fasciani (b), Gideon van Gelder (p) aangevuld met twee van de grootste instrumentalisten die de Nederjazzscene op dit moment rijk is: Jesse van Ruller (g) en Benjamin Herman (as). "\n"Wat een timing, wat een stem, en wat een tekstbehandeling. Teeuwen 'doet' Sinatra, maar hoewel zijn stem net zo'n zilverig-hard streepje heeft en hij net zo vakkundig blijkt in het laten spreken van de woorden, staat daar bepaald geen imitator" (Leids Dagblad) \n"Nu is Teeuwen jazzzanger en zo fantastisch, overrompelend en swingend -met jazzfenomenen Benjamin Herman en Jesse van Ruller in zijn band- dat hij gerust de muzikale revelatie van dit seizoen mag heten." (Gooi en Eemlander)
Eigenlijk hadden we na het uiterst jazzy "Hans Teeuwen Zingt", dat gevuld was met van Frank Sinatra bekend repertoire een 'full blown' jazz album van Hans verwacht. Zeker gezien het feit dat de meeste musici van voornoemde concertserie en DVD ook in Hans' huidige band The Painkillers opduiken (we noemen topkrachten als saxofonist Benjamin Herman en gitarist Jesse van Ruller). Verrassend genoeg is het jazzgehalte eigenlijk vrij laag, ten faveure van een muzikaal breed repertoire, van scheurende rock tot rhythm & blues tot rock 'n' roll tot, zeker, ook jazz. De teksten zijn guitig en vaak nogal schuin. Als geheel is het resultaat uiterst luchtig, waarbij vooral goed te horen is dat de heren uiterst veel lol moeten hebben gehad bij de opnamen.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
