""Sphinx", het langverwachte album van Di-Rect is hier: energiek en vol waardevolle levenslessen. Met een mooie boodschap over het veranderend mensenleven, in combinatie met de onverwoestbare stem van leadsinger Marcel word je verwent op het album Sphinx van Di-Rect. Krachtige gitaarsounds en energieke drums bouwen de spanning en adrenaline telkens opnieuw op en gaan arm in arm met de betekenisvolle teksten. Ze zetten hierbij meteen de toon voor het nieuwe langverwachte (fantastische!) album "Sphinx". Het album heeft een ongelofelijke energie door de krachtige stem van leadsinger Marcel te combineren met de vurige drums en dynamische gitaarsounds. Deze vormen de rode draad door het hele album. De herkenbare sound van Di-Rect is ook in dit album sterk aanwezig. Je voelt de samengevoegde energie van alle bandleden, waar ze zo hard aan hebben gewerkt. En dat is te horen, want ze vullen elkaar precies aan!" (NPO3FM)
"Je staat er niet dagelijks bij stil, maar Di-rect is al 18 jaar een van de meest succesvolle rockbands van ons land. Voorganger van dit album, "Daydreams In A Blackout" (2014) haalde de eerste plaats in de albumcharts. Was dat een rechttoe-rechtaan rockplaat, nu tapt de groep uit een heel ander vaatje. Met een huppelende bas en dansende strijkers echoot opener Hurricane subtiel de blaxploitation-soul van "Move On Up" van Curtis Mayfield. "Rockstar" en "Ricochet" zijn vervolgens pure disco. Niet gladjes met wijde pijpen, maar meer zoals de Stones in "Miss You". Zoals ook het sexy heupwiegende "Crazy Madonna" wordt gedragen door een gitaarriff in de beste Keith-traditie. "All The Way" is vervolgens een ballade in de geest van Rod Stewart en Frankie Miller. Voor de liefhebbers van het stevige beukwerk is het even slikken: het is duidelijk dat Di-rect zich op dit 8ste studioalbum, met daarop een handvol uitstekende songs, ongegeneerd heeft laten inspireren door de grote namen uit de jaren 70." (Jan vd Plas, Oor)
Derde plaat met zanger Marcel en toetsenist Vince. "Albumopener "Invincible" laat in grote lijnen horen wat je van Di-Rect mag verwachten op basis van de laatste twee platen. In de eerste helft van het album verrassen de Hagenezen echter met veel elektronica in de arrangementen. Zo zijn in "First Time" wederom sporen van Coldplay te vinden, maar nu aangevuld met een synthesizermotiefje. Het basloopje en de elektronische percussie van "You & I" doen enerzijds denken aan Fleetwood Macs "Big Love" en anderzijds aan de meest recente plaat van Arcade Fire. Niet dat Di-Rect het verleerd is om te rocken, want in vrijwel alle nummers zijn de gitaarpartijen nadrukkelijk aanwezig. Liedjes als "Paper Plane", "That Would Be Something" en het titelnummer worden laag voor laag uitgebouwd tot stadionkrakers. De meest geslaagde exercitie is "Heres To Love", dat ontaardt in een indrukwekkende bombast van haast epische proporties. Di-Rect heeft hier hoorbaar veel tijd gestoken." (Pierre Oitmann, Nu.nl; 3,5 uit 5 sterren)
Jong Nederlands bandje dat aanstekelijke (punk-)rockliedjes produceert. Met cover van 'My Generation' van the Who.
"Debuteerde in 2001 zeer jong, nu letterlijk volwassen en bewezen talentvol: zelfs de grootste scepticus moet dat toegeven. Een geslaagde plaat vol stevige powerpop (met rauwe randjes) a la Sum 41, New Found Glory, Good Charlotte." (AvL, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
