"Charles Lloyd is de laatste man van een geïnspireerde Amerikaanse saxofoongeneratie uit de jaren 1950, waartoe ook zijn overleden vrienden en tijdgenoten John Coltrane en Ornette Coleman en de nu gepensioneerde Sonny Rollins behoorden. "The Sky Will Still Be There Tomorrow", nieuw en oud materiaal gespeeld door een all-star line-up, wordt uitgebracht op Lloyds 86ste verjaardag. Ondersteund door pianist/componist Jason Moran, bassist Larry Grenadier en drummer Brian Blade bouwt de prachtige opener Defiant, "Tender Warrior" een betoverende trance op van zachte pianogolven, grommende basaccenten en gefluister met snarenpatronen voordat Lloyds adembenemende 'tenor long-tones' en verrukte 'top-end warbles' ook maar beginnen. "Monk's Dance", een eerbetoon aan de pianist en componist die Lloyd 'de hogepriester' noemt, opent met Moran's free-to-stride pianowervelstormen, die de basis vormen voor Lloyd's grillige lateral-bop saxsolo." (The Guardian; 5 uit 5 sterren)
"De Amerikaanse saxofonist Charles Lloyd behoort tot de steeds meer uitdunnende lijst van nog levende iconen die in de jaren 60 de jazz vernieuwden. Hij maakte vanaf 1960 naam als bandlid van drummer Chico Hamilton, en in die periode werd ook de eerste versie gespeeld van zijn modal jazz-standard Sunflower. Anno 2022 lijkt deze tachtiger nauwelijks terug te kijken en zich nog steeds te ontwikkelen als componist en improvisator. Dat is ook te horen op de albumreeks die Lloyd opneemt met wisselende trio’s. Ocean is het tweede deel, met ditmaal de Nederlands-Amerikaanse Gerald Clayton op piano en Amerikaan Anthony Wilson op gitaar. Op geconcentreerde wijze vinden de drie muzikanten (van drie verschillende generaties) elkaar in vier kamerjazz-stukken, met ruimte voor solo’s voor iedereen. Maar vooral het diepzinnige samenspel onder leiding van Lloyd doet dit gelegenheidstrio naar grote hoogtes stijgen." (Muziekweb)
"Charles Lloyd duikt dieper in de rootsmuziek van zijn thuisland Amerika. Deze 80-jarige rietblazer en fluitist is vooral bekend van zijn avant-garde jazzalbum Forest Flower (1966). Met zijn huidige band The Marvels (met onder meer gitarist Bill Frisell en pedalsteelgitarist Greg Leisz) creëert Lloyd nu een stemmige combinatie van americana en jazz. De doorleefde songs en rauwe zang van gast Lucinda Williams lijken hiervoor geknipt. Er werd gekozen uit haar donkere songs als Ventura (van World Without Tears uit 2003) en Unsuffer Me (van West uit 2007). Vooral in een uitgesponnen versie van dat laatste nummer raken band en de zangeres op dreef en krijgt de smachtende intensiteit van het origineel een nieuwe, eigen lading. Door die sterke samenwerking dreigen de instrumentale nummers te gaan klinken als minder betekenisvolle intermezzos. Maar de rol van Williams is prominent genoeg om Vanished Gardens tot een zeer geslaagd album te maken". (MR, Muziekweb)
" Trios: Chapel is een prachtig, delicaat album, dat adembenemend mooi begint met Billy Strayhorns Blood Count. Het was in 1967 Strayhorns zwanenzang, prachtig gespeeld door Johnny Hodges. Lloyds fameuze gevoel voor melodie komt in deze nieuwe versie schitterend naar boven, maar de breekbaarheid van de compositie wordt ook nog eens extra onderstreept door het tedere samenspel van Frisell en Morgan. Zij spelen al jaren samen en weten elkaar moeiteloos te vinden. Een drummer wordt niet gemist, ook niet in de bijna even fraaie vier stukken die nog volgen. Lloyd is ook nog te horen op altfluit, maar het is zijn vloeiende spel op tenorsax dat de meeste indruk maakt." (Volkskrant)
"Als je de nummers bekijkt die de 77-jarige saxofonist-fluitist Charles Lloyd heeft geselecteerd voor zijn eerste studioplaat op het Blue Note-label in jaren, zakt de moed je in de schoenen. "Masters Of War" van Bob Dylan, het door Joe Cocker beroemd gemaakte "You Are So Beautiful", hier gezongen door Norah Jones? Een liedje met Willie Nelson? Wat is dit voor slappe hap? Maar wanneer je het album opzet, verdwijnen alle bezwaren onmiddellijk. Dat komt niet alleen door Lloyds eigen schitterende spel, vol diepe, rake noten. Het zijn ook de zogeheten 'Marvels' die hij om zich heen heeft verzameld die opvallen. Vooral het samenspel tussen gitarist Bill Frisell en Greg Leisz op de steelgitaar, komt op de achtergrond steeds tot grote hoogten. Ook Norah Jones laat zich van haar meest soulvolle kant horen, in het liedje dat de opmaat vormt voor het 16 minuten durende "Barchie Lansel". Een lange, meeslepende improvisatie waarin de hele band glorieert." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"On his 80th birthday, March 15, 2018, Charles Lloyd was the one handing out the presents. He spent it performing at his local venue in Santa Barbara, leading a superb band that included the young lions Gerald Clayton on piano and Julian Lage on guitar. With his longtime sidemen, the drummer Eric Harland and the bassist Reuben Rogers, Lloyd treated the crowd to one of his finest latter-day gigs." (The Times)
De veteraan-saxofonist Lloyd (1938) maakte deze CD in opmerkelijke bezetting, met de Indiase tablavirtuoos Zakir Hussain en de jonge drummer Eric Harland. Sax/tabla/drums dus? Soms wel en dat werkt uitstekend! Lloyd klinkt dan bruisend als een jonge god over de uitgelegde complexe ritmische patronen. Maar Harland speelt ook wel 's piano en Lloyd bespeelt een scala aan instrumenten, waaronder naast saxen diverse fluiten en ook piano en percussie. Energieke postbop wordt dan ook afgewisseld met dicht tegen Indiase muziek aanleunende, meditatief aandoende stukken met veel improvisatieruimte. "'Sangam' betekent samenvloeiing; de muziek vloeit ook vrij en ongehinderd. Lloyd grijpt in het eerste nummer naar de taragota, een traditioneel Hongaars soort houten sopraansaxofoon waarmee hij wat Arabisch-Magyaarse roots toevoegt. Tablaspeler Hussain musiceert heel verfijnd en gedetailleerd. In "Guman" zingt hij ook, heel ingetogen. Drummer Harland voelt die hartslag aan en antwoordt daar vindingrijk op." (De Standaard)
"De 'ontdekker' van Jarrett en Petrucciani. Qua sfeer, materiaal en uitvoering ijzersterk homogeen, een impressionistisch topper. Z'n sax-toon heeft 't mystieke van Coltrane en 't zachtgloeiende van Garbarek. Met Mehldau en Grenadier." (Lstr)
"Haastvrije, etherisch meanderende saxofonist die steeds weer orientaalse klanken samenbrengt met blues en gospel. Legt z'n ziel nu meer in oude onverwoestbare stukken, daarbij veel ruimte gevend aan vooral Abercrombie (g) en Allen (p)." (Hvn)
4 afleveringen van een Amerikaans jazz-TV-programma uit de sixties op 1 DVD: Coltrane met z'n toptijd-kwartet, Rollins met o.a. Jim Hall (g), Charles Lloyd met o.a. Keith Jarrett (p) en Jack DeJohnette (d). Meer dan 100 min. smullen!
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
