"Steve Vai is al tientallen jaren (hij is ook al de 60 voorbij ondertussen) bekend als gitaarvirtuoos met een eigen 'spacy' geluid, zowel solo als als gitarist in een groep. Zo speelde hij in de solo-band van David Lee Roth (ex-Van Halen). En hij heeft iets met speciale gitaren (ofwel is het zijn marketingtruc om in de aandacht te blijven). Denk maar aan zijn recente Hydra, een monsterachtige gitaar met drie nekken en 2 koppen, goed voor zeven- en twaalfsnarig gitaargeweld maar ook een viersnarige bas. Sindsdien bleven ze ongebruikt tussen de mottenballen liggen. Steve Vai had in die periode als motorliefhebber kennisgemaakt met een Harley Davidson-fanaat, Johnny ?Gash? Sombretto. Bovendien blijkt Vai fan te zijn van de 70s rock, de motormuziek. En hij wou een eerbetoon aan die muziek, die periode en de ?bikers? maken. Hij overtuigde Gash om de zang voor zijn rekening te nemen." (Zware Metalen)
"Onder aanvoering van Steve Vai trekken sinds 2016 vijf gitaristen die elk afzonderlijk zalen kunnen uitverkopen door de VS en Azië onder de naam Generation Axe. In Europa moeten we het met het livealbum van de Aziatische tournee doen. De vijf zijn naast Steve Vai Nuno Bettencourt (Extreme), Zakk Wylde (Black Label Society, Ozzy), Tosin Abasi (Animals As Leaders) en Yngwie Malmsteen. Dat zijn mannen van veel nootjes per seconde, maar zeker Vai, Bettencourt en Wylde weten hoe ze die ook in echte songs weten te verpakken. Bij opener Foreplay (Boston) en afsluiter Highway Star (Deep Purple) staan ze alle vijf op het podium, bij de andere tracks zijn ze solo of in andere combinaties te horen. De andere muzikanten zijn fusiondrummer JP Bouvet, bassist Pat Griffin (o.a. Dweezil Zappa) en toetsenist Derek Sherinian (Sons Of Apollo, ex-Dream Theater)." (Rockportaal.nl)
Commemorating the 25th anniversary of Passion and Warfare comes a special 2CD edition of the album which includes the first-ever release of Vai's "Modern Primitive" songs and recordings. Based on song sketches and works-in-progress penned, and recorded, by Vai following the release of "Flex-Able", the artist's debut album, in January 1984, the music on "Modern Primitive" has been completed by Steve for release as a full album bonus disc in the "Passion And Warfare" 25th Anniversary Edition. (bron: Legacy / Sony Music)\n\n"Vai geeft het zelf toe: als je zijn eerste twee soloplaten naast elkaar legt, kun je moeilijk geloven dat ze ontstonden uit het brein en de snelle vingers van dezelfde muzikant. Waar "Flex-Able" (1984) tamelijk experimenteel en qua humor Zappaesk was, bestond 't verbluffende en net wat toegankelijkere "Passion And Warfare" (1990) uit instrumentale songs met een gitaarvirtuositeit die enkel geëvenaard werd door zijn mentor Joe Satriani. Een revelatie voor de één, snarenmasturbatie voor de ander. Dat tweede album is nu in geremasterde vorm, met enkele bonustracks, gebundeld met het nooit eerder verschenen "Modern Primitive": een 'missing link' tussen twee genoemde albums. Een heleboel mafheid (het freaky "Bop!") en spectaculair shredwerk ("Lights Are On") dus, maar ook "Pink And Blows Over": een ambitieus, bizar drieluik in de geest van Zappa en een van Vai's knapste composities. Een fascinerende jubileumuitgave van het ultieme instrumentale rockgitaaralbum." (Dominique vd Geld, Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
Concert, opgenomen op 12 oktober 2012 in Club Nokia in Los Angeles. "Veelgehoorde kritiek op gitaarwonderen als Steve Vai is dat ze met zo weinig mogelijk gevoel zoveel mogelijk noten proberen te spelen. Grote onzin, want als je Vai live bezig ziet, zie je dat de tengere excentriekeling volledig opgaat in zijn muziek. Natuurlijk komt daar wat theater bij kijken. Zo ook op deze dubbel-DVD met een show in LA uit oktober 2012, onderdeel van de tour n.a.v. het aardige "The Story Of Light". Zo laat Vai bijv. zijn tong over zijn gitaar glijden in de verbluffende gitaarballad "For The Love Of God" en voor het futuristische "The Ultra Zone" hult hij zich in laserpak. Jammer genoeg overschat de voormalige Zappa-protégé zichzelf nog altijd door ook wat zangpogingen te doen. Maar dankzij knetterknappe uitvoeringen van o.a. "Buidling The Church" en "Gravity Storm", beide superieur aan de wat meer ingehouden studioversies, is dit i.i.g. inhoudelijk de fraaiste van Vai's concertregistraties. Als bonus is een tourdocumentaire bijgevoegd." (Dominque vd Geld, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
Dit achtste reguliere studio-album van de Amerikaanse gitaarvirtuoos is z'n eerste 'normale' album in 7 jaar tijd. 'Normaal' is in het licht van Vai wellicht niet de goede term en binnen de Vai-discografie is dit album sowieso behoorlijk opvallend. Het album is opgehangen aan het zelfgeschreven verhaal "The Story Of Light", vol spirituele verwijzingen. Daarnaast bevat het opvallend veel vocale stukken: van de radicaal bewerkte gospelbluestraditional "John The Revelator", dat overgaat in het met uitbundig gospelkoor verrijkte "Book Of The Seven Seals" tot een warm duet van Vai met zijn oud-klasgenootje Aimee Mann: het kunstige "No More Amsterdam". Zoals altijd op een Vai-plaat is het zevende nummer van het album bijzonder. Ditmaal is het een rustiek duet met een harpist: het is Vai's versie van een Iers wiegelied, waarbij Vai zijn gitaar laat huilen zoals verder alleen Jeff Beck dat kan. Deze speciale digibook-editie bevat een bonus-DVD. Daarop legt Vai song voor song uit hoe ze ontstaan zijn.
"This 2003 double-disc set is comprised almost entirely of Vai's solo work. While most guitar shredders got a bad rap come the '90s, Vai was always an exception to the rule, he always knew to put songwriting before soloing, and inject his wacky sense of humor into his playing. If you're unfamiliar with Vai's work, go straight to the tracks from his first two solo releases, 1984's "Flex-Able" and 1990's "Passion And Warfare", especially such ditties as "The Attitude Song," "For the Love of God," "The Animal," and the very Zappa-ish "Salamanders in the Sun." One complaint about "Infinite Steve Vai" is that the latter-day tracks far outweigh his superior earlier material, but there are several tracks that unquestionably should have been included, while another criticism is that no David Lee Roth, Frank Zappa, or PIL tracks are featured. Still, "Infinite Steve Vai: An Anthology" by and large serves as both a solid career overview and introduction to this one-of-a-kind guitarist." (Allmusic)
Enkele maanden na de dubbel-CD nu ook een DVD met een in juli 2005 in de Groningense Oosterpoort gemaakte registratie van de gitaarvirtuoos met het Nederlandse orkest o.l.v. Dick Bakker. De DVD-tracklisting komt in grote lijnen overeen met de dubbel-CD. Verschil is dat op de deze DVD ook "Lotus Feet" staat, dat al op "Real Illusions: Reflections" terecht was gekomen (als zevende nummer zelfs, traditioneel het meest bijzondere nummer op Vai-CD's) en dat één van de orkeststukken zonder Vai is weggelaten. Een deel van deze opnamen was in december 2005 overigens al te zien op TV.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
