"Begin 2014 overleed de Spaanse meestergitarist en architect van de nuevo flaminco Paco de Lucía. Op het postuum uitgebrachte "Canción Andaluza" (zijn eerste studioplaat in tien jaar) is te horen hoe vitaal en geïnspireerd hij nog was en hoezeer hij al wordt gemist in de muziekwereld. "Canción Andaluza" ('Andalusisch Lied') is een eerbetoon aan de copla of de Spaanse populaire liedcultuur zoals deze onder andere werd verbreid door de in 2013 overleden tonadillera Marifé de Triana. Dat resulteerde in een album vol zwoel swingende liederen en instrumentals, niet alleen begeleidt door palmas (handgeklap) maar ook door Zuid-Amerikaanse percussie. Onder andere Estrella Morente en Oscar d'León nemen de zang voor hun rekening, maar het is De Lucia die leidt. Met zijn sprankelende en virtuoze spel en warme klank, waarin ook jazz en klassieke muziek doorklinken, bevestigt hij nog eenmaal dat flamenco zonder hem beslist anders had geklonken in de eenentwintigste eeuw." (MR, Muziekweb)
"Het gitaartrio dat fusiongitaristen Al Di Meola en John McLaughlin met flamencogitarist Paco de Lucía begin jaren 80 vormden, mag tot de invloedrijkste samenwerkingen in de wereld van de akoestische gitaar gerekend worden. De drie stuwden elkaar tot grote creatieve en technische hoogte. Met name hun eerste album, het in 1981 uitgebrachte live-album Friday Night In San Francisco maakte grote indruk. Veertig jaar na die bewuste vrijdagavond, bleek ook de avond erna er één van muzikale hoogtepunten geweest te zijn. De opnames ervan vond Di Meola terug in zijn archief en hij bracht ze in zijn eigen studio in gereedheid om uit te brengen. Één van de dingen die meteen opvalt bij het zien van de tracks, is dat de setlijst compleet anders was dan de dag ervoor. Kortom, geen ‘alternate takes’, maar materiaal dat nog niet officieel in trio-versie was uitgebracht. Zeker Meeting Of The Spirits, origineel een compositie van McLaughlin voor zijn Mahavishnu Orchestra, werkt uitstekend voor het trioformaat." (Muziekweb)
Live-opnamen van Paco de Lucía, verzameld onder de titel Alcazar de Sevilla. Met het Orchestra de Cadaques speelde hij in 1991 het Concierto de Aranjuez van Rodrigo. Delen uit de suite "Iberia" van Albéniz worden door De Lucia en twee collega-gitaristen vertolkt in een arrangement voor drie gitaren. De laatste vijf stukken zijn afkomstig van het album "Live in America" van het Paco de Lucía Sextet uit 1993.
Gitarist Paco de Lucia brengt een eerbetoon aan de Spaanse componist Manuel de Falla (1876-1946). De Falla schreef weinig muziek voor gitaar, maar was wel beïnvloed door de "cante jondo" van de flamenco. De Lucía arrangeerde zelf alle stukken. Hij wordt bijgestaan door zijn broers Ramon de Algeciras (gitaar), Pepe de Lucia (zang) en Dolores, in de jaren '70 een invloedrijke Spaanse jazzrock-groep met o.a. Pedro Ruy Blas.
"De in 2014 overleden flamencovirtuoos Paco de Lucia en John McLaughlin (ex- Mahavishnu Orchestra) waren aan elkaar gewaagd. Vier van deze negen stukken zijn afkomstig van "Friday Night In San Francisco" en "Passion, Grace And Fire", de eerste twee albums die het duo met ex-Return To Forever-gitarist Al DiMeola maakte, maar je mist laatstgenoemde geen moment. Wat heet, soms is het nauwelijks voorstelbaar dat slechts twee muzikanten deze watervallen aan parelende noten kunnen produceren. Dit is flamenco gespeeld met de intuïtieve verbeeldingskracht en aan arrogantie grenzende doodsverachting van de jazzimprovisator. Het doet er niet eens toe of alles misschien wel degelijk vooraf in steen was gebeiteld - deze heren waren bij machte om iedere harmonische pirouette de allure van spontane goddelijke inspiratie te verlenen. Met name De Lucia doet hier dingen die ieder begrip tarten. Mooi hoe de anders vrij stoïcijnse McLaughlin daar breed om moet glimlachen." (Chris van Oostrom, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"When Paco de Lucía made the groundbreaking "Almoraima", he was just 28 years old. Already established as a prodigious talent, he used the opportunity to expand the possibilities of flamenco. It wasn't so much the addition of bass and congas (he'd employed them before) as his entire rethinking of what constituted flamenco. The title cut emphasized the Moorish influence, not only in the presence of the ûd, but in its melody, which borrows from Arab maqams, or modes. "Rio Ancho" transports the rhumba rhythm to Brazil, melding it to a sensual bossa nova feel. More revolutionary is "Cobre," which virtually demolishes the flamenco form of sevillanas and rebuilds it in De Lucía's vision, giving it far more gravity. He's never just showing off his huge technical ability; instead, he focuses on serving the music, whether that's on the sad "Llanos de Real" or using a choir on "Perla de Cadiz". A landmark recording, not only in de Lucía's career, but in the annals of flamenco." (Chris Nickson, Allmusic; 4 uit 5 sterren)
"Een legendarisch duo uit de muziekhistorie: zanger Camarón de la Isla en gitarist Paco de Lucía. Vanaf het einde van de jaren zestig gaven zij samen nieuw leven aan de Andalusische flamenco: ze moderniseerden de volkskunst en boorden met een volstrekt eigen geluid wereldwijd een nieuw publiek aan. Camarón de la Isla werd na zijn dood in 1992 een muzikale mythe en geldt als de grootste flamencozanger van de vorige eeuw. De Lucía gaat nog altijd als meestergitarist de wereld over en wordt vereerd in flamenco- en jazzkringen. Voor de platenmaatschappij Philips nam het duo vanaf 1969 een klassiek geworden serie platen op: 9 albums in bijna 10 jaar tijd, plus materiaal dat na De la Islas dood (in 1992) werd uitgegeven. Deze serie is een hoogtepunt van de flamencokunst en een aangrijpend muzikaal monument dat niets aan drama en zeggingskracht heeft verloren. In deze fraaie box zijn de CD's gestoken in de originele platenhoezen. Volkskrant-journalist Robert van Gijssel schreef toelichtingen." (De Volkskrant)
Eerder op lp verschenen in 1976 horen we hier Paco de Lucía de snaren beroeren in de periode waarin hij definitief internationaal doorbrak met de opname van de rumba "Entre Dos Aquas". Zijn meesterschap en zijn karakteristieke spel, de oorsprong van de 'flamenco nuevo', komen ook in dit optreden uitstekend tot uiting. En ook in dit optreden speelt hij met veel verve een rumba. Wat destijds nog niet gewaardeerd werd door de puristen maar ondertussen één van de populairste vormen in de flamenco is geworden. (GR Muziekbank)
5 jaar na z'n laatste studio-CD terug. Spannende, intense, vaak trad. flamenco. De afsluiter hint naar Mexicaanse mariachi. Naast virtuoos gitaar- ook bouzouki- & luitspel. Met smachtende flamencozang door diverse vocalisten, ook door hemzelf.
25 tracks, getrokken van uiteenlopende platen en projecten uit de periode 1976-1990 van deze Spaanse gitarist. Van pure flamenco (zijn 'roots') tot andere Spaanse volksmuziekvormen tot crossover-vormen met fusion (met o.a. nadrukkelijk gebruik van electrische bas) tot uitvoeringen van (fragmenten van) Spaanse klassieke werken (van Da Falla en Rodriguez tot z'n succesvolle samenwerking met John McLaughlin en Al Di Meola.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
