"Ondanks dat hij er tegenwoordig een lager productietempo op nahoudt, kan Van het GRoenewoud nog altijd een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Nederlandstalige popmuziek worden genoemd. Op zijn eigen unieke wijze koppelt Raymond een traan en een lach aan een veelvoud aan stijlen. Altijd recht uit het hart, nooit geleid door muzikale of commerciële trends en soms voorzien van scherpe cultureel maatschappelijke observaties. Februari 2010 werd hij 60. Mooi moment voor een stevig carrièreoverzicht. Op drie CD's verdeelde Vic van de Reijt de 60 mooiste Van het Groenewoud-songs in grofweg drie categorieën: rock- en popsongs, melancholieke liefdesliedjes en (kritische) grappen en grollen. Inclusief alle hits, zijn beste compositie ooit ("Twee Meisjes"), plus een nieuw en controversieel nummer ("Opblaaspop"), mogen we hier spreken van de ultieme Van Het Groenewoud-collectie die duidelijk maakt dat de jubilaris een diepe, diepe buiging verdient." (Revolver (nu: Lust For Life; 5 uit 5 (!) sterren)
""Egoïst" is een plaat waarin Raymond ogenschijnlijk toegeeft aan zijn ouderdom: zijn teksten zijn messcherp, klinken geërgerd en kunnen daarom alleen maar uit zijn pen komen. De muziek zet de luisteraar altijd op het verkeerde been en bewijst dat Raymond nog niks van zijn streken verleerd heeft. Hier is geen oude mopperaar aan het woord, maar iemand die geniet van muziek maken, ook al is 73 jaar geen evidente leeftijd. ‘We beseffen opgelucht. ’t Is geen tragedie, ‘t Is een klucht’, zingt Raymond op het einde van dit album in “We vieren moeder.” Beter dan dit kan het album niet worden samengevat. Een klucht is "Egoïst" zeker niet. Raymond gebruikt zijn muziek eens te meer als uitlaatklep en daar kunnen wij alleen maar blij om zijn." (Dansende Beren; 3.5 uit 5 sterren)
Album uit 1990 met 13 nieuwe opnamen, tot het randje van de CD aangevuld met 5 oudere. Die 13 nieuwe opnamen betreft overigens lang niet allemaal nieuwe nummers, het betreft grotendeels heropnamen van oude hits (zie ook de ondertitel van de CD). Vaak gaat dan iets van de oorspronkelijke intensiteit verloren, maar Van het Groenewoud had in 1990 een erg sterke begeleidingsband, Zijn Vlaamse Mustafa's, die het beste in 'm naar boven halen. "Meisjes" heeft mede door de scherpe gitaarlicks van Rik Aerts, maar ook door de smerige schreeuwzanguithalen van Raymond, nog nooit zo vuig geklonken. Het voor een soundtrack geschreven "Brussels By Night" heeft nu eenzelfde 'gloomy' sfeer als "Nescio" van Nits. Echt nieuw zijn "Liefde Voor Muziek", dat een knaller van een hit werd, en het niet mindere, lekker tongue-in-cheek gebrachte "Ik Ben De Man". Gelukkig is "Je Veux D' L'Amour" in de al fantastische 1980-opname aanwezig.
"De meester van de Vlaamstalige muziek wordt komende week 70 jaar! En dat mag dan gevierd worden. De man voelt zich zeker geen oude man op leeftijd en laat zijn nieuw album dan ook SPEEL noemen. Het gaat om het spelen met woorden, teksten en muziek. De man heeft veel mooie albums gemaakt. Met dit nieuwe album weet hij prachtig beeldende songs te maken. Je verdwijnt iedere song in een nieuw verhaal. Een verhaal over de liefde en de passie in de Vrije Val, over de wereld van het platteland en hoe de stadsmens hier naar kijkt in Zij heeft Geen Stijl, de wereld van de kinderen in Het Is Zo Fijn of het leven in Gewoon in Amsterdam. Het is de kracht van de man. Singer-songwriting, verhalenverteller en troubadour in een." (Mpodia)
"Op 17 mei 2017 was het exact 40 jaar geleden dat Raymond Van het Groenewoud muziek in de moerstaal een explosieve lading rock-n-roll meegaf met de single-release van "Meisjes". De fatsoensrakkers van Omroep West-Vlaanderen pleurden het nummer prompt op de zwarte lijst; volgens Raymond vreesden de hogen piefen van de BRT dat de zinsnede ze komen zelden klaar, mijnheer jong Vlaanderen linea recta richting bordelen, heroïnespuit en duivel zou jagen. Ha! Nu kan Van het Groenewoud terugblikken op vier decennia hits en classics. Toch lijkt hij er de man niet naar om zich door nostalgie te laten kapen. In het speelse "Vroeger Was Het Beter" pookt hij zelfs vrolijk in de dikke pens van veertigers voor wie het leven een sterven is geworden. Daarnaast heeft hij "Meisjes" ook een facelift gegeven. Niet de eerste trouwens, maar wel een bijzonder mooie, met giebelend vrouwenkoor. De beruchte strofe is nu trouwens meisjes, je bent er nooit mee klaar geworden." (Gunter Van Assche, De Morgen; 3 uit 5 sterren)
In februari 2015 werd de Belgische bard 65 jaar. Nee, geen tijd voor pensioen, maar Raymond gaat het wel iets rustiger aandoen. Daarom nog geen nieuw album, maar wel een EP met daarop het op Valentijnsdag in première gegane lied "Schandalig Content", aangevuld met nog drie liefdesliedjes: het Franstalige "Coumba" en nieuw opgenomen versies van twee Raymond-klassiekers: "Omdat Ik Van Je Hou" en "Maanlicht".
Bevat een twee uur durend concert, opgenomen in Antwerpen, mei 2004. Met z'n band speelt hij zowel oude successen ("Zjoske", "Vlaanderen Boven", "Zij Houdt Van Vrijen") als nieuwere klassiekers-in-wording ("Dit is Mijn Verhaal", "Ik Ben God Niet"). Wat opvalt is dat hij bij een Vlaams concert als dit minder op z'n bekendste nummers terugvalt als bij Nederlandse concerten (We spreken uit ervaringg: Raymond is met enige regelmaat in de Twentse Schouwburg te zien). "Meisjes" en "Je Veux d'l' Amour" ontbreken bijvoorbeeld. Bonus is een één uur durend, uitgebreid portret over Raymond, gemaakt door Canvas.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
