Live-opname, gemaakt tijdens een Rockpalast-nacht in juli 1977, in de Grugahalle in Essen. Diezelfde nacht traden ook Rory Gallagher en Little Feat op. Ook die concerten zijn op DVD beschikbaar. McGuinn trad aan met z'n band Thunderbyrd, wat natuurlijk een verwijzing is naar zijn vroegere groep The Byrds. Belangrijkste man is, naast McGuinn, gitarist Rick Vito, toen vers uit John Mayalls groep en later te horen op vele rootsrock- en westcoastplaten, van o.a. Bonnie Raitt. McGuinn speelt op z'n 12-snarige elektrische Rickenbacker, met z'n kenmerkende 'jingle-jangle'-geluid, wat zo goed past bij z'n altijd wat smachtend klinkende zang. Hij speelt songs van solo-albums, maar natuurlijk ook van The Byrds. Zo besluit hij het concert met een trits Byrds-hits. Wat opvalt is dat Thunderbyrd wel een wat steviger rocksound heeft dan zijn vroegere groep, die meer folk- en later country-invloeden incorporeerde. De muziek staat zowel op CD als DVD.
Deze oprichter van de legendarische Byrds kompt op 3 oktober 2014 naar Enschede, en wel naar het Muziekcentrum. Dit is z'n meest recente solo-album, uit 2011: "This beautiful 8-panel package captures the golden age of sail, when wooden ships commanded the waves. The Irish vocal heritage combined with 12-string, 7-string, 6-string and bass guitars is enhanced with harmony, mandolin and banjo picking. Roger McGuinns love of folk music took him to the Rock and Roll Hall of Fame. One of his favorite folk genres is historical sea chanteys. This CD reflects that love. His intricate finger work on various stringed instruments and the haunting quality of his Irish heritage vocal style will take the listener back to the days when mighty sailing ships explored the seas from the Kamchatka Bay to the Greenland whaling fisheries." (CDbaby)
Drie complete albums op twee CD's. Het eerste album was een soort verkapte Byrds-reunie uit 1979. Verrassend aardig ook nog. Met de door Roger McGuinn geschreven hit "Don't You Write Her Off". Men dook al snel de studio in voor een opvolger, maar Gene Clark gaf er halverwege de opnamen van "City" de brui aan. Het album staat daarom op naam van McGuinn & Hillman, met Clark als 'special guest'. In 1980 was Clark helemaal van het toneel verdwenen en het derde album flopte ook nog. Het bevat dan ook geen tweede "Don't You Write Her Off", maar onderhoudende, doch niet bijzondere rock, met injecties uit southern- en countryrock.
Op 3 oktober 2014 in het Muziekcentrum, Enschede! "Roger McGuinn (1942), oprichter/zanger van folkrockgroep The Byrds, begon in 1995 met het Folk Den project, met als doel de folktraditie levend te houden. Sindsdien neemt hij iedere maand een traditioneel folknummer op en plaatst het op zijn website www.folkden.com." (bron: Muziekcentrum Enschede) Deze 4CD-box bevat een keuze van 100 songs uit bovennoemd project. "Known primarily for his work on the 12-string electric Rickenbacker guitar, McGuinn also plays banjo and Fender bass, plus 6-, 7-, and 12-string acoustic guitar, while often overdubbing a second instrument and harmony vocals. Like any good folk musician, McGuinn carries on the tradition of adapting the melodies and lyrics in his own way. This valuable collection includes sea shanties, Christmas carols, spirituals, blues, and hymns along with traditional folk tunes that originated in the U.S. and Europe. Excellent for introducing anyone young or old to a variety of folk music." [Ken Dryden, Allmusic]
De opvolger van het sterke "Cardiff Rose" (1976) werd wat minder juichend ontvangen. Met het inruilen van Mick Ronson voor Rick Vito als gitarist en belangrijkste begeleidende muzikant is de algehele sound weer meer richting de vertrouwde westcoast gedraaid. Vito zou later overigens nog in Fleetwood Mac terecht komen. Opmerkelijk is trouwens dat McGuinn hier Tom Petty's "American Girl" covert. McGuinn en zijn oude band The Byrds waren een duidelijke invloed op Petty en juist in een nummer als "American Girl" was dat goed te horen. Niet gek dus dat McGuinn dit kiest. Ook van Dylan, door The Byrds natuurlijk al gecoverd, is een song aanwezig. Vlak na dit album ging McGuinn weer aan de slag met z'n oude Byrds-maten Chris Hillman en Gene Clark, met de hit "Don't You Write Her Off Like That" als resultaat.
Een van z'n sterkste soloplaten, uit 1976. Met gitarist Mick Ronson wordt er regelmatig vrij stevig gerockt. McGuinn's stijl en stem blijft bovenal herkenbaar. Een verrassend arrangement maakt Joni Mitchell's 'Dreamland' vrijwel onherkenbaar.
"McGuinn's 1973 solo debut was in most respects a breath of fresh air, after directionless mediocre last Byrds days. It's a back-to-basics album that emphasizes much of what McGuinn does so well: his forceful reedy vocals, his guitar playing, and his skills at both writing earnest folk-rock material (usually with future Bob Dylan collaborator Jacques Levy here) and interpreting unusual traditional and contemporary songs. Never was it folkier than on the acoustic "I'm So Restless," which benefited from harmonica by Dylan himself (about whom the song was partially). All other original Byrds play on "My New Woman," which is virtually a reunion of the original quintet, with the addition of saxophone by jazzman Charles Lloyd; David Crosby makes unobtrusive cameos on some other tracks. On "Peace On Your" (1974), many different influences come into his musical world. A bit of Turtles sauce goes in courtesy of vocal contributions from Howard Kaylan and Mark Volman." (Richie Unterberger, Eugene Chadbourne, Allmusic)
Authentieke interpretaties van stokoude folksongs, Amerikaanse songs, met regelmatig Britse of Ierse oorsprong. Met vele gasten uit de folkwereld van beide zijden van de Atlantische Ocean: Pete Seeger, Joan Baez, Eliza Carthy, Judy Collins.
Live-opname, gemaakt tijdens een Rockpalast-nacht in juli 1977, in de Grugahalle in Essen. Diezelfde nacht traden ook Rory Gallagher en Little Feat op. Ook die concerten zijn op DVD beschikbaar. McGuinn trad aan met z'n band Thunderbyrd, wat natuurlijk een verwijzing is naar zijn vroegere groep The Byrds. Belangrijkste man is, naast McGuinn, gitarist Rick Vito, toen vers uit John Mayalls groep en later te horen op vele rootsrock- en westcoastplaten, van o.a. Bonnie Raitt. McGuinn speelt op z'n 12-snarige elektrische Rickenbacker, met z'n kenmerkende 'jingle-jangle'-geluid, wat zo goed past bij z'n altijd wat smachtend klinkende zang. Hij speelt songs van solo-albums, maar natuurlijk ook van The Byrds. Zo besluit hij het concert met een trits Byrds-hits. Wat opvalt is dat Thunderbyrd wel een wat steviger rocksound heeft dan zijn vroegere groep, die meer folk- en later country-invloeden incorporeerde.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
