"Herbert Blomstedt has a strong feeling for Mathis der Maler and presents a finely groomed and powerfully shaped performance, with lucid and transparent textures... His reading of the Symphonic Metamorphoses is appropiately light in touch; and the recording is exemplary in the naturalness of its balance." (Penguin CD Guide to Compact Discs 1996)
Paul Hindemith (Hanau, 16 november 1895 - Frankfurt am Main, 28 december 1963) was een Duitse componist, altviolist, violist, muziekpedagoog, organist, muziektheoreticus en dirigent. In Frankfurt am Main is het museum Hindemith Kabinett aan zijn werk en leven gewijd. Zijn oeuvre is heel uitgebreid, bevat meer dan honderd composities en raakt alle genres aan. Hoewel hij een vurig verdediger van eigentijdse muziek was, voelde hij zich nooit aangetrokken tot de dodecafonie. Hij heeft ook verschillende theoretische werken geschreven, waaronder Unterweisung im Tonsatz uit 1937, waarin Hindemith diverse 'systemen' aanbiedt waarin hij de spanning van intervallen, harmonie en melodiek analyseert en tot componeertechniek verheft. (Wikipedia)
"These interesting works are robustly muscular, intellectually inventive, stylistically modern but still more or less tonally centered. Together they show a composite of Hindemith as a young, a mature, and an old man. The early quintet (1923) written for the neo-Brahmsian ensemble of clarinet and string quartet is probably the toughest piece to sell, but clarinetist Ulf Rodenhäuser does a superlative job of making its austere expressionism sound lyrical. The mature septet (1948), scored for the unique combination of flute, oboe, clarinet, bass clarinet, bassoon, horn, and trumpet, is a sort of latter-day super-virtuoso serenade, and the performance here is impeccable. The late octet (1958), written for the pseudo-Schubertian ensemble of clarinet, horn, bassoon, violin, two violas, cello, and double bass, is austere yet accessible, and the players combine the lyric with the virtuoso in a way that warms the piece's chilly severity." (James Leonard, Allmusic; waarderingen: 4,5/5 voor uitvoering, 5/5 voor opname)
De symfonie "Mathis der Mahler" wordt gevolg door Symfonische metamorfosen over themas van Carl Maria Weber van dezelfde componist. William Walton, op zijn beurt, ging aan de slag met muzikaal materiaal van Hindemith. Dit "Variations on a theme by Hindemith" besluit deze CD.
"Béla Bartók en Paul Hindemith waren al jaren vaste gast in het Concertgebouw maar schitterden door afwezigheid toen hun vioolconcerten daar in première gingen in 1939 en maart 1940. Wilden ze niet komen? Nee, ze konden en mochten er niet bij zijn. Bij Hindemith pakte de zaak nogal vervelend uit. De fameuze violist Georg Kulenkampff moest het laten afweten en de als entartet bestempelde Hindemith wist via Zwitserland weg te komen. Extra pijnlijk omdat hij het Concertgebouworkest ook had zullen dirigeren. (...) De manier waarop Frank Peter Zimmermann en het radio-orkest van Frankfurt het concert spelen is verbluffend goed. Bovendien bevat deze cd als royale toegift ook de Sonate voor soloviool uit 1924 plus drie korte Sonates met piano - met een meesterlijke Enrico Pace." (Hans Heg, Klassieke Zaken)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
