"De cantate bestaat uit een proloog, negen scènes en een epiloog. Van bijzonder belang zijn de krachtige eerste scène (The Challenge of Thor) en de levendige vijfde (The Wraith of Odin). In de zevende scène (Thyri) is er een duet tussen Thyri en Olaf, 'The Grey Land Breaks to Lively Green', waarmee ze hun liefde uiten. Het refrein, 'A Little Bird in the Air', wordt zeer origineel genoemd, "in tegenstelling tot al het andere dat Elgar daarvoor of daarna componeerde". King Olaf werd voor het eerst uitgevoerd in 1896 in de Victoria Hall in Hanley, Staffordshire , onder leiding van de componist. Tot de solisten behoorden Edward Lloyd, een beroemde tenor uit die tijd die werd uitgekozen om de eerste uitvoeringen van hoofdrollen te geven in Caractacus en The Dream of Gerontius. Net als bij sommige andere werken van Elgar, werd in recensies de invloed van Wagners muziek op koning Olaf opgemerkt." (Wikipedia)
Koppeling van opnamen van het London Symphony Orchestra o.l.v. Sir Colin Davis uit de jaren 165/6 (Enigma variations en Cockaigne) en met Sir Neville Marriner uit 1983 (Celloconcert, met solo-cellist Heinrich Schiff).
Opname: 2008
"Een rockversie kun je het nog net niet noemen, Nicola Benedettis vertolking van Elgars Vioolconcert, maar ze zoekt en vindt de rauwe karaktertrekken van dit werk. Haar volle toon bindt een fascinerende strijd aan met de London Philharmonic onder dirigent Vladimir Jurowski. Deze eenzame viool laat zich niet kisten door het omringende orkestrale geweld. Niettemin weet Benedetti haar kenmerkende warme klank te behouden. De weidse panoramas die Britse muziek en zeker Elgar vaak oproept, zijn hier grillig: de noten fluisteren of jagen als de wind over land en water. Muziek zit in de lucht, zij is overal om ons heen, vond Elgar. Dat geloof, die ervaring, dragen Benedetti en Jurowski uit in hun bijna filmische vertolking. De violiste belicht Elgars intieme en meditatieve kant daarna nog met pianist Petr Limonov in drie miniaturen: Sospiri, Salut damour en Chanson de nuit. Stukken waarin de storm uit het Vioolconcert weldadig en liefdevol tot rust komt." (NRC)
Deze CD volgt de formule die al 15 jaar bij Classic FM te horen is: louter hoogtepunten uit het klassieke repertoire, aangevuld met verwante muziek uit films: een heerlijke mix van 'licht klassiek voor elk moment'.
"Elgars vioolconcert uit 1910 duurt ruim 3 kwartier, is daarmee één van de langste vioolconcerten uit de muziekliteratuur, behoort tegelijkertijd tot de technisch lastigste, en stelt hoge eisen aan het concentratievermogen van musici én luisteraars. De thematische lijnen zijn uiterst lang, niet altijd even helder, maar toch intrigeert het werk van begin tot eind. Vooral het haast permanente samengaan van solist en orkest, waarbij beide partijen evenveel aandeel hebben in de thematische ontwikkeling, maakt dit werk zowel complex als subliem. Deze weelderige live-opname uit Chicago zou weleens een legendarische status kunnen verwerven. Gil Shaham is een technisch perfect spelende violist en zijn Stradivarius uit 1699 klinkt fantastisch. In samenspraak met het al even prachtig spelende sterorkest uit Chicago geeft hij een bijzonder geconcentreerde, spannende en fijnzinnige uitvoering van dit weerbarstige stuk. Groots eerbetoon aan dit aparte vioolconcert." (J.A. Brouwer, Luister; waardering: 5 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
