Winnaar van de Echo Klassik 2006. "Passion characterises these little-known pieces by CPE Bach, here given their world premiere recording: four Motets, two Litanies and two Psalm settings. The intensity lies almost wholly in Bach’s harmony. The motets and psalms are strophic, laid out in regular phrase-lengths, with only sudden dynamic bursts emphasising ‘rebellion’, ‘enmity’ and the like. But throughout, phrases which begin predictably enough, then twist and turn through harmonies pushing the limits of the overall language of pre-Classical music. The two Litanies in particular are about as contrived as the current musical vocabulary could possibly allow. But, at 25-minute each and Sehr langsam – very slow – the inventiveness finally palls notwithstanding the focused singing. The nine voices of the Gesualdo Consort blend with spine-tingling sonority, aided by the heavenly acoustic of a north German church." (George Pratt, BBC Music Magazine; voor complete tekst: klik op link)
Ton Koopman (1944) is een van de laatste grote oude muziek-pioniers van het eerste uur. Tijdens zijn loopbaan als organist, klavecinist, dirigent en onderzoeker groeide Johann Sebastian Bach uit tot het epicentrum van zijn werk én leven. Maar hij gaf ook Bachs voorganger Dietrich Buxtehude zijn rechtmatige plek in de muziekgeschiedenis. Hij brengt oude muziek tot leven in een unieke en herkenbare Koopman-stijl, schreef een Amerikaanse recensent. Koopman blijft trouw aan de ideeën van de componist: Bach moet klinken als Bach, Buxtehude als Buxtehude. (...) Ton Koopman heeft een uitgebreid repertoire; als klavecinist en organist voert hij muziek uit van Renaissance tot en met het Classicisme. Hij speelde in s werelds meest prestigieuze concertzalen en, als organist, heeft Ton Koopman op de belangrijkste historische instrumenten van Europa gespeeld.
In deze opnames uit 1985 horen we Ton Koopman met zijn barok- orkest - in 1979 opgericht - in de bekende symfonieën van C.P.E. Bach. Een beter pleitbezorger van deze werken is nauwelijks denkbaar. (WHH)
"Ook bij muziek van meer dan 200 jaar oud zijn er openbaringen mogelijk. Alleskunner Aleksej Ljoebimov zorgt voor zo'n revelatie met zijn C.P.E. Bach-vertolkingen. De frappe zit 'm vooral in Ljoebimovs fingerspitzengefühl voor de muziek van J.S.' tweede zoon, én het gebruikte instrument: een tangentenklavier. Dat is een tussenvorm tussen klavecimbel en fortepiano, met een heel eigen, metalige en rijkgeschakeerde klank. Met behulp demp- en doorklinkregisters kan die ook nog worden gevarieerd. Het instrument past als een handschoen om de avontuurlijke, vaak wat grillige muziek van C.P.E.. Opvallend is de extreme dynamiek die Ljoebimov toepast - vaak binnen één enkele frase - en die de dramatische werking enorm verhogen. De Freye Fantasie is het briljantst, frappant, maar dankzij de keuze die Ljoebimov uit Bachs toetsenoeuvre heeft gemaakt, blijft de CD aldoor boeien, zowel in de bijna aforistische fantasieën en solfeggio's als in de grote, pre-klassieke sonates." (Frits vd Waa, Volkskrant; 5 uit 5 sterren)
"Is dat écht een viool, vraag je je soms af als je Rie Kimura hoort spelen. De klank in het Adagio uit Carl Philipp Emanuel Bachs Sonate in c-klein (Wq 78) doet denken aan een zoet zoemende vroege klarinet, maar nee. Bijzonder hoe zij met klankkleur speelt op deze dubbel-CD, waarvoor zij met de al even schitterend musicerende Pieter-Jan Belder alle werken van deze Bach-zoon voor de combinatie toetsen en viool vastlegde. De vroegste stukken stammen uit 1731, toen CPE 17 was en nog van zijn vader Johann Sebastian les kreeg. Die invloed is te horen en des te fascinerender is het dat ook de Fantasia in fis-klein (Wq. 80) is opgenomen die CPE een jaar voor zijn dood schreef. Zo wordt getoond wat een grote stilistische ontwikkeling hij doormaakte: van een liefhebber van speels contrapunt verandert hij in de meester van galante lijnen en grillige harmonieën. Hoe heerlijk het samenspel ook is, Belder en Kimura laten Carl Philipp Emanuel de held zijn." (Merlijn Kerkhof, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Het zou zomaar kunnen dat Carl Philipp Emanuel Bach in de jaren 30 van de 18de eeuw in Café Zimmermann in Leipzig is geweest. Daar dirigeerde zijn vader geregeld het Collegium Musicum. En aangezien de jonge CPE de trots van zijn vader was, is het goed mogelijk dat de drie arias voor tenor die hij al jong componeerde daar geklonken hebben. De charmante arias staan met de kamermuzikale cantate Der Frühling en enkele kamermuziekwerken op deze CD van het sprankelende barokensemble dat zich naar dat koffiehuis heeft vernoemd. Het gezelschap geeft in een notendop een overzicht van CPE's stilistische verscheidenheid. Hij is de barok van zijn vader aan het verlaten en de klassieke tijd van Haydn en Mozart aan het naderen, en dat geeft prachtig grillige muziek. Stoer en bijna experimenteel in een werk als de Sinfonia in a, lieflijk en lyrisch in de cantate en de arias. Café Zimmermann en de Engelse tenor Rupert Charlesworth geven elke noot precies de juiste toon en intentie. Mooi." (Paul Janssen, Klassieke Zaken)\nGewaardeerd met een 9 in de Luister (maart 2017): "Mooi samengestelde CD. Bij het openingslied zou je de ramen open willen gooien: een frisse Bach met en stevige bite."
"Sommige muziek went nooit. Zoals de celloconcerten Wq 170-172 van C.P.E. Bach. Het lijkt of de componist moedwillig de lessen van pa J.S. in de wind heeft geslagen en het helemaal zelf en vooral anders wil doen. Zo begint het concert in a-klein met een Allegro assai waarin het orkest alle remmen losgooit. Maar de melancholieke melodie waarmee de solocello inzet, lijkt wel afkomstig uit een Adagio-deel, en het is pas na herhaaldelijk aandringen van het orkest dat de cello meegaat in de Allegrodrukte. De Duits-Franse cellist Nicolas Altstaedt en ensemble Arcangelo spelen met een bewonderenswaardige mix van precisie en onstuimige brio en verrassen met een cadens waarin vader Bach toch nog even om de hoek komt kijken. En wat te denken van het lugubere Largo in het concert in A-groot, met zijn gedempte tuttistrijkers en zijn spookachtig in het hoogste register weeklagende cello? Solist en ensemble buiten de theatraliteit ten volle uit. Een van de mooiste opnamen van deze concerten." (Jan Kunst, Klassieke Zaken)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
