"Acht jaar tussen twee albums? Niets bijzonders voor Blur. Tussen de 2 vorige platen van de legendarische Britpopband zat maar liefst 12 jaar. Die grote leemte kenmerkt de sluimerstand waar de band in zit sinds het vertrek van gitarist Graham Coxon in 2003 – en diens terugkeer in 2009 – en Damon Albarns succesvolle zijprojecten als Gorillaz. "The Ballad of Darren" herbergt de twee zielen van Blur. De dwarse pop, met dissonante gitaarakkoorden van Coxon die de nummers altijd een aanstekelijke springerigheid geven, hoor je terug in "St Charles Square". En de weelderige melancholie van een klassieker als "This Is A Low" in zo’n beetje de rest. Opener "The Ballad" begint bescheiden, maar stijgt naar een stratosfeer vergeven van strijkers. Indrukwekkend zijn de arrangementen en mooie koortjes, waarop Albarn hoorbaar zijn best heeft gedaan. Melancholie heeft definitief gewonnen van dwarse, jengelende jongenspop. Blur heeft gekozen voor waardig – en een tikkie gezapig – ouder worden." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
"In 2023 gaf Blur in Wembley Stadium twee avonden achter elkaar twee volledig uitverkochte concerten. Het was het hoogtepunt van een tour die volgde op succesalbum "The Ballad Of Darren" dat hetzelfde jaar was uitgekomen. "Live At Wembley Stadium" laat weer eens horen hoe rijk en gevarieerd het oeuvre van Blur en hoe belangrijk de band in de muziekgeschiedenis is. En zeker niet alleen die vele handen vol geweldige songs die de band uitbracht maar ook de chemie die de bandleden onderling hadden en zo ver bracht. Vreemd eigenlijk dat Graham Coxon altijd zo ondergewaardeerd is. Als er één ding is wat "Live at Wembley Stadium" duidelijk maakt is hoe hij met zijn robuuste en ruwe gitaargeluid de sound van de band bepaalde. Dat Blur de optredens als een hoogtepunt in hun carrière beleefde is terug te horen in alles. Het maakt "Live At Wembley Stadium" een verrukkelijke registratie van een band in topvorm gelijk een monumentaal werk van een band die nooit verzaakt te verrassen." (Written in Music; 4,5 uit 5 sterren)
Eerste album van Blur sinds "Think Tank" uit 2003. De aankondiging van het album komt als een grote verrassing omdat frontman Damon Albarn in juli 2014 nog zei dat de groep gestopt was met het opnemen van een nieuwe plaat: Theres some great tunes on there, but it may just be one of those records that never comes out. Maar toen de leden het materiaal opnieuw gingen beluisteren, bleek de sound veel beter dan ze verwacht hadden. Terwijl Albarn aan zijn solotoer bezig was, is gitarist Graham Coxon naar producer Stephen Street gestapt, die de band aangemoedigde om het album af te maken. (bron: Warner) "Het is een goed album, want alle kwaliteiten die Blur in de jaren 90 deed uitgroeien tot een van de belangrijkste Britpopbands, zijn aanwezig. "The Magic Whip" vormt een ijzersterk geheel. Stemmingen wisselen, zoals op de beste Blur-platen. Het album sprankelt, de liedjes hebben net als 20 jaar geleden meteen iets vertrouwds, zonder dat de band zichzelf herhaalt." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
AM92132 -
Britpop. Geen Blur-nummer zonder een eigenaardige vondst, twist of hook. "Een compilatie zonder missers van een van de beste Britse singles-bandjes van het laatste decennium. Bevat ook hun 2000-single 'Music Is My Radar'" (GK, VK)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
