Editie met een hoop extra tracks t.o.v. de originele uitgave, zelfs eentje meer dan "The Fillmore Concerts" uit 1993. "This is the archetype. Before it, Southern rock as a separate genre was an amorphous curiosity. After it, redneck hippies with chops were entitled to all the worship that had previously been thrown at Brit hippies with chops. And what chops the Allmans laid on an unsuspecting world in 1971. Although the electric guitar has gone in many exotic directions since, the contrast between Duane Allman quavering on slide and Dickey Betts burning in standard tuning can still drop the jaw of anyone with a non-arthritic 'wow' reflex and the time to listen. And time is a problem here. We need to start lobbying for a four-hour workday, just to appreciate the mountainous jam that is "Mountain Jam" (33:39). A cool moment worth waiting for in the almost-as-mountainous jam "You Don't Love Me": Duane quotes "Joy to the World" in the denouement. Joy indeed." (Charles M. Young, Rolling Stone; 5 uit 5 sterren!!
"For most of the 1980s, The Allman Brothers Band was on hiatus. In 1989, the band was reactivated again, partly owing to the success of the 4CD box set retrospective "Dreams". They added Warren Haynes from Dickey Betts' solo band on lead guitar as a replacement for Dan Toler, with Allen Woody playing bass; Chuck Leavell was gone, however, having agreed to join the Rolling Stones on tour as their keyboard player, and Lamar Williams had succumbed to cancer in 1983. The new lineup surprised everyone with their first release, "Seven Turns". The follow-up, "Shades Of Two Worlds" (1991) is a major step forward, with more mature songs, more improvisation than the group had featured in their work since the early 1970s, and more confidence than they'd shown since "Brothers And Sisters". It's all here, from acoustic bottleneck playing ("Come On In My Kitchen") to jazz improvisation ("Kind Of Bird"), with the most reflective songwriting ("Nobody Knows") in their history." (Bruce Eder, Allmusic; 4 uit 5 sterren)
""Idlewild South" (1970) werd vernoemd naar de oude naam van het vliegveld in New York - nu Kennedy Airport. De band was na een wat vlak klinkend debuutalbum uitgegroeid tot een geoliede machine die menig podium in de VS verschroeid achterliet. Geen makkelijke opgave om di vast te leggen en het was de legendarische producer Tom Dowd die tot taak kreeg dit te doen. Resultaat is veruit het beste studioalbum dat de band maakte met een serie classics die tot in lengte van dagen op de setlist stonden. Het materiaal is dan ook ijzersterk en de vlammende solos van Duane legendarisch. De reissue is niet alleen mooi geremasterd, deze Deluxe Editie heeft 12 extra tracks in de vorm van outtakes, alternatieve versies en live opnames. De echte fan gaat natuurlijk voor de box en daar zijn nog eens 14 extra tracks toegevoegd. Hoogtepunt hierop is het concert dat de band in 1970 in Ludlow Garage, Ohio gaf, nu met de toevoeging van "In Memory For Elizabeth Reed" voor het eerst helemaal compleet." (Bert Dijkman, Platomania)
This superb 3CD set, with a 4 hours run time, captures the entire live New Years Eve show FM broadcast. Capturing the group almost fully recovered from the deaths of Duane Allman and Berry Oakley, and with a little help from friends, they deliver one of their most outstanding performances ever. By the end of 1973, the Allman Brothers Band were the most popular touring band in the US. Thus, given their status at the time, when the Allman Brothers chose to play New Year's Eve in the Bay Area at Bill Grahams Cow Palace, it was a benediction indeed they quite simply could have played anywhere they damn wanted. And there was a paradox - wasn't San Francisco's New Year's Eve slot by now the exclusive property of the Grateful Dead? This dilemma however was somewhat addressed, sometime after midnight, when Jerry Garcia and Bill Kreutzmann joined the band onstage. At the time, Garcia's appearance seemed to cement a synergistic relationship between the two bands that became enshrined in rock history. (Left Field Media)
Eerste 2 albums van de southern rockpioniers, 'Allman Brothers Band' (1969) en 'Idlewild South' (1970) op één CD. Wie de live-versies van klassiekers als 'Whipping Post' en 'In Memory Of Elizabeth Reed' wat te lang acht, (zo'n half uur meestal) vindt hier de compacte studioversies, waarin ook de soulvolle zang en smeuiïg rollende orgelriedels van Gregg Allman, de subtiele dubbele leadgitaarpartijen van Dickey Betts en de jong verongelukte Duane Allman en de vette dubbele drumpartijen geheel tot recht komen.
Dit 5de studio-album, uit 1975, staat niet te boek als hun beste, toch valt er weer te genieten van vooral Dickey Betts soepele, melodieuze gitaarspel over licht-groovende ritmes, stilistisch aansluitend op voorganger 'Brothers & Sisters'.
"Maakt een ware opleving door. De huidige gitaartandem is daar hoofdverantwoordelijk voor: het explosieve bluesy spel van Haynes contrasteert met de onaardse, trance-verwekkende slide van Derek Trucks." (Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
