Het album No Gods No Masters, waarop Garbage muziek maakt met een zelfde urgentie en zeggingskracht als in de wilde jaren negentig, komt nogal als een verrassing dus. Rock is nog altijd het uitgangspunt in de muziek van Garbage, maar die rock wordt wel, ook alweer net als vroeger, flink vervormd. Soms roepen de songs op No Gods No Masters herinneringen op aan de tijden waarin elektronische groepen als The Human League en Depeche Mode populair waren, de jaren tachtig. Maar Garbage lijkt op zijn zevende album ook te worden geïnspireerd door de nog vroegere popgeschiedenis; in enkele songs valt zowaar invloed van seventiesinstituut Roxy Music te bespeuren. Het is toch vooral Shirley Manson die de aandacht opeist. De zangeres, halverwege de vijftig inmiddels, maakt zich in haar teksten druk om zaken als racisme en vrouwenhaat en zet daar een passend kwade stem bij op. (Parool) Op de bonus CD staan 8 extra tracks met o.a. covers van Springsteen's Because The Night en Bowie's Starman.
"De heruitgave van het Garbage-debuut uit 1995 in 2015 zette onbedoeld de hele carrière van de band in perspectief: eventjes griezelig hip en goed, maar na dat perfect getimede debuut werd de output wisselvallig. Butch Vig heeft de neiging tot overproduceren, wat soms bombastische en gewoonweg lelijke elektrorock oplevert. Je gunde zangeres Shirley Manson weleens een betere band, maar op "Strange little Birds" komt ze prima tot recht. Voor het geluidsbeeld is goed geluisterd naar Depeche Mode's "Delta Machine", zo lijkt het. Scherpe stukken als "Sometimes", "If I Lost You" en "Even Though Our Love Is Doomed" zijn met schurende synths vrij minimaal ingevuld. De sfeer is gothic, sensueel en bij vlagen intens. Daar gedijt de nu 49-jarige Manson goed in. Het meeslepende "Blackout" en het faai opgebouwde "Night Drive Loneliness" behoren ook tot het betere Garbage-werk. Driekwart klinkt fris en geïnspireerd. Het is goed nieuws dat Garbage eindelijk inziet dat minder muzikaal soms meer is." (OOR)
"Begin jaren 90 waren bassist Duke Erikson (Spooner), drummer Butch Vig (producer van o.a. Nirvana's "Nevermind" en "Siamese Dream" van Smashing Pumpkins) en diens gitaarspelende collega Steve Marker (samen met Vig oprichter van Smart Studios) naarstig op zoek naar een zangeres. Die vonden ze toen ze de jonge Schotse Shirley Manson met haar band Angelfish op MTV zagen. Te midden van al het grunge-, Britpop- en industrialgeweld verscheen in 1995 het titelloze debuut van Garbage. Het werd onverwachts (maar wel heel terecht) een enorm succes met hitsingles als "Only Happy When It Rains", "Stupid Girl" en "Queer" en wereldwijd werden er meer dan 4 miljoen stuks van verkocht. Deze geremasterde versie, naar aanleiding van het 20-jarige jubileum, wordt vergezeld van een tweede CD met 9 goede, maar al wel eerder (als "G-Sides") verschenen B-kanten. Een leuke reiussie die al het vroege Garbage-werk handig bij elkaar brengt." (Esmee de Gooyer, Lust For Life; 5 sterren voor de artistieke kwaliteit, 3 voor de heruitgave)
Dit is de allereerste liveregistratie op DVD van Garbage. De Garbage-concert-DVD bevat klassieke hits als: "Stupid Girl", "Crush", "Special", "I Think I'm Paranoid", "Push It", "Why Do You Love Me", "Shut Your Mouth, Blood For Poppies", "Milk", "Only Happy When It Rains" en nog veel meer! Na een pauze van vijf jaar kwam Garbage in 2012 terug in de spotlights met het studio album "Not Your Kind Of People", gevolgd door Garbages eerste wereldtour in zeven jaar tijd. Tijdens deze tour is het concert op deze DVD gefilmd en opgenomen in het Ogden Theatre in Denver, Colorado op 6 oktober 2012. Charismatische leadzangeres Shirley Manson leidt als frontvrouw, ondersteund door de gitaristen Steve Marker en Duke Erikson die samen met de krachtige drummer Butch Vig en Eric Avery op de basgitaar tijdens de liveshows te zien was.
""Absolute Garbage" is een verzamelaar met de grootste hits van Garbage. Naast een CD is deze DVD verschenen, met zeventien videoclips. Vooral in de tweede helft van de jaren negentig waren deze vaak op de clipzenders op televisie te zien, maar die zonden toen ook nog muziek uit. Twaalf jaar na het eerste album ("Garbage", 1995) zijn niet al de videos nog even interessant, maar de formule van de groep staat nog steeds. Drie wat saaie Amerikaanse heren op de achtergrond en één sexy stoere Schotse zangeres als frontvrouw, in de persoon van Shirley Manson. Zij is de ster van Garbage en ook van de videoclips. Dat een van de drie heren, drummer Butch Vig, een zeer invloedrijk producer is (hij produceerde o.a. Nirvanas "Nevermind") komt nergens naar voren, hij blijft even anoniem als de overige twee. Na het zien van de videos blijkt dat Garbage een groot aantal sterke singles heeft gemaakt, en dat Manson een soloalbum zeker verdient." (Muziekweb)
" ‘We love you Shirley!” This excitable shout from the stalls is a reminder that, for a quarter of Garbage at least, the opening night of their 20 Years Paranoid tour – marking the two-decade anniversary of their second album, Version 2.0 – is a home-town gig. If Garbage’s 1995 debut album was the sound of Manson adapting to her new collaborators – injecting soul and wicked wit into Garbage’s sepulchral techno-rock – Version 2.0 was where the band found their cyberpunk groove. The album’s striking orange gridded cover was inspired by one of Manson’s outfits. (the guardian.com)
Lukt 't zowel commercieel als 'alternatief' te klinken. Doet dat op haar 3de minder lichtvoetig, in tracks die laveren tussen heftigheid richting PJ Harvey en zoete kitsch. En in pastisches op o.a. Phil Spector en Madonna. (naar Oor)
Eén van de rustigste Garbage-nummers. In de (bekendste) Tricky-bewerking lijkt 't op het Tricky-werk voor Neneh Cherry. Massive Attack gaat net iets 'smoothlier' te werk. Daarnaast nog mixen van Rabbit in the Moon en Danny Saber.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
