"Elbow klinkt op "Audio Vertigo" groovier, vetter, fysieker. "Audio Vertigo" is hoorbaar anders dan eerdere Elbow-albums: groovier, vetter, fysieker, met klodders gospel in "Things I’ve Been Telling Myself for Years", een gonzende basgroove in de geweldige single "Balu" en funktoeters in "Lover’s Leap". Het album is ook afwisselend. De songs ademen stuk voor stuk een zweterig soort bandplezier, maar toch is het allemaal onmiskenbaar Elbow, al was het maar vanwege de gepassioneerde, uit duizenden herkenbare voordracht van Guy Garvey, de poëtische verteller die van elke Elbowplaat een typische Elbowplaat maakt. Binnen zo’n herkenbaar bandgeluid steeds weer variatie vinden; het typeert de vriendenband uit Manchester, die ruim dertig jaar samenspeelt en inmiddels van Ziggo Dome-formaat is, maar in september 2024 kiest voor de intimiteit van theater Carré in Amsterdam." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
""Audio Vertigo" was an eclectic record that found Elbow at the top of their game. Following hot on its heels we have the companion piece "Audio Vertigo Echo Elbow EP 5", a collection of tracks recorded during those session. On "Adriana Again", Pete Turner’s basslines and Reeves’ grooves are right at the forefront. Elbow may be known for buoyant hits such as "One Day Like This", but this a return of sorts to their earlier sound, more propulsive and urgent. "Sober" is also driven by bass and drums with an almost funk-like feel to it. Recalling 2017s’ "Gentle Storm", it offers a fine contrast to the swagger of "Adriana Again" and really showcases the variety in their sound. Taken together, this is a fascinating interlude for one of Britain’s best loved indie acts, offering glimpses at a possible future. It will be interesting to see if they come to fruition somewhere along the line, but for now they offer plenty to unpack as a creative exercise in isolation." (Stereoboard.com; 4 uit 5 sterren)
Dit album vat de reeds 20-jaar durende carrière van deze band uit Manchester samen: het beste van hun zeven studio albums, waaronder songs van het prestigieuze Mercury Music Prize winnende album The Seldom Seen Kid tot van hun meest recente #1 album Little Fictions. De Deluxe Edition bevat een bonus CD met 14 extra tracks.
"Begonnen als progrock without the solos (gelijke delen Genesis, Radiohead en Talk Talk), verdwenen na "The Seldom Seen Kid" de ruige uitbarstingen. Het leidde op "Build A Rocket Boys!" (2011) en "The Take Off And Landing Of Everything" (2014) tot lange, soms wat plechtstatige nummers. Op "Little Fictions" pakken ze het bescheidener aan. De songs zijn korter, smaakvol maar spaarzaam gearrangeerd en ze zitten weer beregoed in elkaar. Ondanks (of dankzij) het vertrek van drummer Richard Jupp gebruiken ze ook meer percussie ("Gentle Storm", "All Disco", "K2"), wat de nummers spanning geeft. De plaat begint met "Magnificent (She Says)", een opzettelijk naïeve oproep tot mildheid en optimisme, met een mooi strijkersarrangement. Het eindigt met "Kindling" (met Tom Waits-achtig tamboerijngerinkel), waarop Elbow doet waar ze het best in zijn: een groot gebaar maken zonder pompeus te zijn. Met zoals altijd die aangenaam zachtruwe stem van Guy Garvey, met die prachtige melodielijnen." (Platomania)
"De titel verwijst naar Brian Clancy, een onlangs overleden bevriende singer/songwriter uit Manchester. Het album is Elbow in optima forma: grillig en groots, episch en melancholiek. Daarbij omzeilt de band nog altijd de makkelijke weg, hebben de liedjes veelal een slepend tempo en blijkt maar weer s wat een goeie zanger Guy Garvey intussen is geworden. Een fraai staaltje daarvan hoor je in een van de absolute hoogtepunten, "The Bones Of You", waarin een hemelse zangpartij over Spaanse gitaren zweeft en het nummer naar ongekende hoogte stuwt. De verrassende, Radiohead-achtige wending zou je er bijna door vergeten. Meer moois: Het dromerige "Mirrorball", met speelse pianotonen en in- en uitvoegende strijkers in de verte aan de magie van Kate Bush doet denken. "The Fix", een broeierig duet met Richard Hawley. En slotnummer "Friend Of Ours", een laatste saluut aan Clancy, even ontroerend als stijlvol en net als het overgrote deel van het album van zelden gehoorde schoonheid." (OOR)
"The Seldom Seen Kid" was het vierde album van de Britse band, dat in maart 2008 verscheen en in de loop van dat jaar uitgroeide tot de definitieve internationale doorbraak, waarmee prijs na prijs werd gewonnen en flinke verkopen behaald. Vooral het winnen van de prestigieuze Mercury Music Prize was voor de BBC aanleiding om wat bijzonders te doen met de plaat. Deze DVD/CD-set bevat een integrale voor de BBC opgenomen live-versie van het album. Die is opgenomen in de legendarische Studio 1 van Abbey Road, met het BBC Concert Orchestra én het koor Chantage. De opname vond dus plaats in januari 2009, en niet 2008, zoals in het boekje staat... Het resultaat is indrukwekkend. Niet in alle nummers hebben koor en orkest veel te doen, maar emotionele hoogtepunten van de plaat worden met hun bijdragen nu helemaal huiveringwekkende kippenvelmomenten. Het sterkst geldt dat voor de apotheose van "The Loneliness Of A Tower Crane Driver": de inzet van het koor is een gegarandeerd natte-ogen-moment...
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
