De van oorsprong Griekse synthesizer-wizard heeft z'n muziekstijl door de loop der jaren wat verpopulariseerd en ondersteunt zijn gemakkelijk in het gehoor linggende melodieën nu vaak met (niet te heftige) dance-beats. Bij dit concert uit 2006 werd hij niet alleen bijgestaan door een symfonie-orkest, ook zijn er vele solisten te horen, op o.a. viool, saxofoon en fluit. Twee achtergrondzangeressen geven hier en daar een soulvol accentje aan het muzikale gebodene. Ook zijn er kleuringen met volksmuziekinstrumenten uit diverse regio's, zoals de Oost-Europese cimbaal, de Indiase bansuri en de Australische didgeridoo.
Vangelis is niet de enige synthesizerster die Griekenland heeft voortgebracht. Zo is er ook Yanni, al woont hij al sinds zijn studie (nee, geen muziek, maar psychologie) in de VS. Evenals bijv. Jean Michel Jarre streeft hij ernaar om op de meest iconische locaties ter wereld concerten te geven. Zo stond hij al met een grote show voor de Akropolis in zijn geboorteland. Later trad hij ook op bij de Taj Mahal in India - iets waar maar weinigen toestemming voor hebben gekregen. Ook niet iedereen mag zomaar bij de Egyptische piramides optreden: Pink Floyd wilde bijv. graag, maar mocht niet. Yanni dus wel, met een enorm en uitzinnig publiek voor zijn neus. De toetsenist wordt overigens bijgestaan door een volledige band, met zowel rock- als klassieke muzikanten. Neeg zijn muziek in de jaren negentig nog wel eens richting New Age, nu hebben meerdere nummers wat van de poppy trance van Armin van Buuren - andere stukken roepen door de prominente harp vergelijkingen op met het werk van Andreas Vollenweider.
"Terug van weggeweest: de Griekse Amerikaan met zijn mooie, vaak nostalgische en met Griekse invloeden doorspekte elektronische muziek. Na allerlei uitstapjes is hij nu terug met een melodieus album waarin EM, popmuziek en volksinvloeden keurig in evenwicht zijn. Is de opener nog een tikje commercieel, het tweede, "Echo Of A Dream", is een voorbeeld van uptempo EM met alles wat je kunt wensen: een lekkere bassynth, prachtige melodieën en veel melancholie. Over het algemeen zijn de nummers goed geconstrueerd met een duidelijke, toegankelijke popstructuur. In enkele stukken zijn Yanni's Griekse wortels heel herkenbaar en klinkt de muziek ook wat zoetsappig. Het door Leslie Mills gezongen "Can't Wait" is gewoon een prachtig popliedje met subtiele orkestraties. Dat geldt ook voor de bijdrage van een klassieke tenor. "Yanni & Arturo" krijgt met de trompet van Arturo Sandoval een jazzy cachet. Tip voor fans van gevoelige, wat droevige, meestal instrumentale muziek." (Menno von Brucken Fock, iO Pages)
In Amerika woonachtig Grieks toetsensfeer-creeerder. Sommige tracks op deze CD zijn (in andere versie) al eerder verschenen. Soms romantische pianoklanken, dan weer kundig opgebouwde tracks met pompeuze string-climaxen.
Opnamen uit 1984 met 't Royal Philharmonic Concert Orchestra. In z'n band o.a. violiste Karen Briggs (15 jaar later in de jazzrockband Vertu).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
