Piepkleine Muis verveelt zich en wil een ander leven. Hij gaat aan boord van een schip. Maar als hij ontdekt wie de kapitein is, wil hij snel weer weg. Prentenboek met sfeervolle kleurenillustraties en liedtekst. Met cd. Vanaf ca. 4 jaar.
"Met The Light At The End Of The Line is de inmiddels 70-jarige Ian gekomen aan het eind van haar carrière. Het is haar laatste plaat, later dit jaar volgt alleen nog een internationale tournee. In Im Still Standing reflecteert ze op het magische gegeven dat liedjes als At Seventeen generaties en gender overstijgen. In het daaropvolgende Resist probeert ze te rocken en te rappen. Daarin ligt niet haar kracht. Die ligt wel in ingetogen verhalende liedjes zoals Stranger, over hoe haar ouders als immigranten in de VS kwamen. In het titelnummer zingt ze over de racistische reactie die haar jarenlang ten deel vielen na Societys Child. Het heeft haar opvattingen nooit veranderd. Nog altijd toont ze zich begaan met vluchtelingen en minderheden. En ze eindigt met een aanstekelijke positieve noot: Better Times Will Come. Waarmee ze een imposante loopbaan passend afsluit." (OOR)
"De Amerikaanse Janis Ian is zo'n songwriter die op elke plaat een serie zorgvuldig gekozen songs ten gehore brengt, waardoor ze haar naam als componiste gevestigd heeft. Deze Restless Eyes bewijst weer ten overvloede hoe sensitief en melodieus haar liedjes zijn. Met toparrangeurs en -musici zoals Nick DeCaro, Bill Payne en Dean Parks worden haar luistersongs subtiel verklankt. Gevoelig, romantisch en opvallend constant van kwaliteit." (Het Parool, 1991)
"On "Aftertones", Janis Ian (guitar/piano/vocals) continued the artistic, and to a lesser extent, commercial success she garnered on "Between The Lines" (1975). Once again, she assembled some of the finest session NY musicians to animate her intimately sensitive sonic portraits and caricatures. Although Ian would not surpass the universality of "At Seventeen," much of this disc continues the theme and moods expressed as far back as "Stars" (1974). Ian's advanced folk sensibilities are emotional progressions away from the weepy and introspective nature heard from her mid-'70s singer/songwriter contemporaries. Part of Ian's enticement is the marriage between achingly beautiful melodies and thoroughly personalized lyrics. Folk and gospel legends Odetta (vocals) and Phoebe Snow (vocals) join in on the album's magnum opus, "Hymn." The trio soulfully swaddle their subtle harmonies into a unified lead as they languidly allow their own vocal aftertones resonate with unencumbered majesty." (Lindsay Planer, Allmusic)
Haar 11de album, uit 1979. In Amerika deed 't niks, in Nederland des te meer, met dank aan twee hits: het met Albert Hammond geschreven "The Other Side Of The Sun" en het met disco-koning Giorgio Moroder gemaakte "Fly Too High". Die typische Moroder-synthesizerpuls is in dat laatste nummer lichtjes hoorbaar, maar verwacht nu geen dansstamper als Donna Summers "I Feel Love". Het blijft toch een vrij subtiel adult-popliedje met zelfs nog een jazzy trompetsolo. "The Other Side Of The Sun" is even gemoedelijk als pakkend, gezongen op een manier waar je je meteen behaaglijk bij voelt. En dat geldt voor veel songs van het album - misschien lichtvoetiger dan haar werk uit de eerste helft van de jaren '70, maar wel steeds van een hoge basiskwaliteit en bovendien sterk ingespeeld door uiteenlopende musici, tot jazzgrootheden Chick Corea en Ron Carter aan toe.
Ze maakte al platen sinds 1967 en stond op haar 14de voor het eerst in de studio, maar dit album, haar vijfde, was het eerste dat ze als volwassen vrouw maakte. Het kwam uit in 1974, na een 'carrièrepauze' van drie jaar. Het titelnummer schreef ze nadat ze ontelbare malen Don McLeans "Vincent" achter elkaar had gedraaid. En dat is te horen aan de vorm van het lied, dat ze in haar eentje uitvoert, zich spaarzaam begeleidend op akoestische gitaar. Op de rest van het album (waaronder de evergreen "Jesse") wordt ze bijgestaan door een wisselende ploeg studiomusici. Het resultaat is een archetypisch folky seventies-singer/songwriter-album. Toch klinkt het ook heel 'eigen', al was het maar om de manier waarop het haar lukt de luisteraar naar zich toe te trekken, te hypnotiseren met haar dictie in vaak verhalende liedjes.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
