"Alleen een beer van een vent, zijn prettig verrotte stem, een gitaar en hier en daar een harmonica. De solo-akoestische show van Steve Earle in TivoliVredenburg in 2023 was onvergetelijk. Voor dit live-album plukte de 'hard-core troubadour' vijftien opnames uit dezelfde tour, waarmee je een soort samenvatting krijgt van de setlist die hij op die eneverende avond in Utrecht afwerkte. Zijn betere rocksongs, zoals "Transcendental Blues" en natuurlijk "Copperhead Road", verliezen niets van hun kracht in deze uitgeklede vorm, het meer country-georiënteerde materiaal van "Guitar Town" doet nog eens beseffen hoe goed dat debuutalbum uit 1986 ook alweer was en het kort na zijn afkicken gepende "Goodbye" blijft simpelweg een van de allermooiste ballads ooit geschreven. Earle memoreert de jaren waarin drugs hem in een wurggreep hielden. 'Welcome to my nightmare', aldus de muzikant, voordat hij een intens "CCKMP" ("Cocaine Cannot Kill My Pain") inzet. Huiveringwekkend goed." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Steve Earle en Allison Moorer zijn uit elkaar. Spijtig voor hen, maar van dergelijke breuken komt uiterst gevoelige muziek. Heimelijk hoop je op een break-up album. Al had Earle eerder ervaring met de ex-status, je zoekt evengoed naar hartzeer. Uiteraard gaat Earle niet voorbij aan de breuk met zijn vrouw. Echt pijnlijke kwesties gaat hij subtiel uit de weg. Bijna dan. Het siert hem. In "Better Off Alone" lijkt hij mij het meest eerlijk en oprecht. Vanzelfsprekend laat het vertrek hem niet onberoerd. Hij laat zich liever van de opgeruimde kant horen, want er is opluchting over haar vertrek. 'Er is niemand die mij meer verstikt, ik ben weer vrij'; is in "Aint Nobodys Daddy Now" zijn licht rancuneuze conclusie. En ja, het moet gezegd worden, de man klinkt hernieuwd geïnspireerd. Niets ten nadele van "The Low Highway" (2013), dat eveneens een prachtplaat is. Op "Terraplane" is Earle terug bij zijn puurste inspiratiebronnen. Hij waant zich een eigentijdse Woody Guthrie, zo lijkt 't." (Rein vd Berg, LuckyDice)
"Earles debuut markeerde de start van een glanzende carrière in outlaw-country. Het album bevat schitterende songs als "Good Ol' Boy (Gettin' Tough)", Steves protestsong tegen het ontslaan van alle verkeersleiders (waaronder zijn broer) door Ronald Reagan. In "Hillbilly Highway" vertelt Steve dat diens grootouders krom gelegen hebben om zijn vader een puike educatie te geven en kijk nou eens wat Steve doet: hij wordt muzikant... Scenes uit het leven van Steve en vergelijkbare mensen met weinig kansen, onvervulbare dromen en kleine levens waaruit ontsnappen moeilijk is. Kortom: een fantastische plaat. Deze geremixte heruitgave bevat een extra CD met een concert uit 1986. Die opname klinkt fantastisch, Steve en zijn band The Dukes zijn geweldig op dreef en spelen alle 10 songs van 'Guitar Town", plus nog eens 9 juweeltjes. Aangezien deze pittige 'new country' het beste tot zijn recht komt op een podium, is deze bonus-CD nog fijner dan de originele studioplaat." (Tjerk Lammers, Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
"Midden jaren 80 speelde Shawn Colvin in het voorprogramma van Earle in Northampton. Vriendschap werd gesloten en in de loop der jaren kruisten ze elkaars paden met regelmaat. In 2014 ontstond het plan om de krachten eens te gaan bundelen. Er werd een tournee opgezet tijdens welke het duo songs en verhalen uitwisselde. Het bleek een groot succes en zo ontstond het idee voor deze plaat. In slechts anderhalve week slingerde het duo een serie klassesongs op de band, begeleid door een groep all star-muzikanten met in de hoofdrol gitarist/producer Buddy Miller. Het eerste vrijgegeven nummer "You're Right (I'm Wrong)" roept herinneringen op aan de succesvolle plaat van Robert Plant en Alison Krauss. Het nummer borrelt van de spanning en is een van de donkerste tracks van de plaat. "Happy & Free" laat de andere kant zien en is een duet in de beste countrytraditie. Naast eigen werk zijn er covers van o.a. "Ruby Tuesday" en een fraaie interpretatie van Ian & Sylvia's "You Were On My Mind"." (Bert Dijkman, Platomania)
"This was Earle's Nashville comeback after completing rehab and a stay in a corrections facility. His acoustic backing band consists of the same legendary cats who backed him on the then recent "Train A Comin'" album: Peter Rowan, Norman Blake, and Roy Husky, Jr. Also featured are guest appearances by Emmylou Harris and Bill Monroe. The songs are rooted in country, folk-blues, bluegrass, and string band music. Most of this material is drawn from "Train A Comin'", but these versions with their crackling loose energy are superior. Also check out the fun, back-porch readings of the Beatles' "I'm Looking Through You" and the Melodians' "Rivers of Babylon," which finds Earle melding the reggae standard with Dobro, mandolin, upright bass, and acoustic guitar. Also peppering this collection are excellent acoustic versions of the title track and "The Devil's Right Hand" from "Copperhead Road", and the premiere of "You Know the Rest" that would appear on "El Corazón" in 1997." (Thom Jurek, Allmusic; 4 uit 5 sterren)
"Na het Grammy-winnende album "Townes", Steves ode aan zijn grote voorbeeld, verwijst Earle nu naar een andere muzikale held: Hank Williams. De titel is namelijk ontleend aan de allerlaatste single van Williams. Het is de voorloper op Earles eerste roman met dezelfde titel, over het getroubleerde leven van Doc Ebersole (persoonlijke arts en vriend van Williams). Dit is Steves 14e studio album, dat weer lekker rootsy klinkt en diverse muzikale invloeden laat horen. Opener "Waiting On The Sky" heeft een texmexsausje, "The Gulf Of Mexico" doet juist wat meer Iers aan. "God Is God" ligt in de John Prine-traditie en "Meet Me In The Alleyway" is bluesy en broeierig als een Tom Waits song. Op "Heaven Or Hell" is hij te horen in duet met zijn vrouw Allison Moorer maar het grootste prijsnummer op dit album is wat ons betreft de ontroerende afsluiter "This City" over New Orleans. Het heeft een prachtige blazersarrangement van Allen Toussaint. T-Bone Burnett tekende voor de productie." (Sandra Zuidema, LuckyDice)
"Steve Earle, mede-uitvinder van de americana, heeft op dit album ouderwets iets te vertellen. Kom er nog maar eens om. Earle, zo vertelde hij vorige week in deze krant, heeft de crisis in zijn land eens nader beschouwd en vervolgens verwerkt boven schrijfblok en gitaar. Zijn observaties zijn aangrijpend. Onheilspellend is het onbetwistbare hoogtepunt, "Burnin' It Down", waarin een gedesillusioneerde werkeloze overweegt de Walmart in de fik te steken. Of het wiegende countrylied "The Low Highway", dat het beeld oproept van spooksteden en gaarkeukens: 'Saw empty houses on dead end streets/ People linin' up for something to eat.'Earle rockt ook nog. Op "Calico Country" en "Down The Road Pt II" gaan tempo en volume omhoog en horen we naast Earle ook zijn soepele band gas geven. Toch is hij op zijn best in zo'n wrang en bijna occult klaaglied als "Invisible", over een dakloze die voor voorbijgangers onzichtbaar is geworden. Indrukwekkende liedkunst." (Robert van Gijssel, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
