"In 2023 probeerde McMorrow de liedjes van "Wide Open, Horses" live op de bühne te spelen. Hij boekte twee avonden in The National Concert Hall in Dublin om uit te proberen of het werkte. Hij nam beide concerten op om voor zichzelf de keuze te maken wat wel of niet op het album terecht zou komen. In een interview vertelde hij dat deze beide concerten misschien wel de beste optredens zijn geweest die hij ooit gegeven had, omdat juist niemand de muziek kende. Met al deze hernieuwde energie ging hij terug naar de studio en nam hij het gehele album in één keer op. "Wide Open, Horses" is een plaat geworden die alle ingrediënten bevat die hij in alle andere albums heeft gebruikt. Zo hebben we het gevoelige van "Early In The Morning", het elektronische van "Post Tropical", de popkant van "Grapefruit Season" en de persoonlijke hoek van "The Less I Knew". Dit alles heeft hij bij elkaar gegooid en daar komt een prachtige plaat uit waar je alleen maar verliefd op kan worden." (Dansende Beren; 4 uit 5 sterren)
"Slechts 9 maanden na zijn succesvolle derde album "We Move" komt James Vincent McMorrow ineens op de proppen met "True Care". Sinds zijn tweede plaat "Post Tropical" blijven zijn composities winnen aan gelaagdheid zonder gekunsteld te worden. Die ontwikkeling is inherent aan de verschuiving van folk naar soul met een poprandje, met R&B-, hiphop- en funkinvloeden. Dat brengt ook met zich mee dat zijn nummers voornamelijk elektronisch van karakter zijn en hij slechts nog sporadisch de gitaar ter hand neemt. Toch is het een organisch album. Zijn stem, buigzamer me de tijd, is een instrument op zich geworden; het a capella-intro van het titelnummer sleurt je zo het liedje in. Het spelen met ritmes, subtiele intermezzo's en warme synths maken de plaat tot een intrigerende luisterervaring. In zijn arrangementen is McMorrow trefzeker, maar in zijn hoofd spookt het vaak. Zo zoekend als hij zich in zijn teksten presenteert, zo overtuigend klinkt het gedurfde "True Care"." (Mieke Atema, Oor)
"Na "Post Tropical" uit 2014 heeft McMorrow eens flink zijn keel gesmeerd. Best pittig om 10 nummers alleen met je kopstem te zingen. McMorrow klonk toen als een gouden engel die met z'n vleugels vastzat tussen de hemelpoort. Op "We Move" heeft-ie z'n vleugels afgeschud en staart hij net zo lang naar zijn eigen spiegelbeeld tot alles om hem heen wazig wordt en alleen zijn pure, eerlijke gedachtes overblijven. Het is een verrassing om te ontdekken dat er toch wel levenslust door z'n aderen stroomt. Geen gefluister meer, hij zingt nu met overtuiging en kracht en heeft zijn crypto-poëzieteksten gelaten voor wat ze zijn. Hoewel je tijdens de instrumentale stukken soms het idee hebt dat je in een Arabische nachtclub bent terechtgekomen (luister maar naar "Evil"), zorgt de surrealistische elektronica in combinatie met James' zuivere stem voor de perfecte dagdroom. "Surreal" is niet voor niets het langste nummer, het is ook de beste samenvatting van het hele album." (Jolien Eijsink, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
