"Voller, grootser, betoverender: Father John Misty imponeert met zijn zesde album. Als het klaterende orkest opent met het titelnummer van "Mahashmashana" (Sanskriet voor crematorium) voel je je meteen weer thuis in het universum van Father John Misty – ondanks alle verwijzingen naar de dood, afscheid, vervreemding en identiteitscrises die je uit de teksten denkt te destilleren. Het eerste liedje betekent al negen minuten betovering met bedwelmende strijkers, blazers en wat dies meer zij. Zo wisselt hij op dit album steeds van sfeer en intensiteit, zonder dat we echt van de jaren zeventig loskomen. Elton John, Phil Spector, George Harrison en Bob Dylan blijven in de buurt en tot slot komt ook Randy Newman nog even langs in het droefgeestige "Summer’s Gone". Maar "Mahashmashana" is vooral heel erg Father John Misty: soms tot op het irritante af de luisteraar willen imponeren. Met dit album zijn we nog wel even zoet." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Josh Tillman maakte onder de naam J. Tillman intieme melancholiedjes van Damien Jurado- en Nick Drake-kwaliteit. In 2012 bracht de ex-drummer van Fleet Foxes de klasseplaat "Fear Fun" uit, als Father John Misty. Die naam vergezelt eveneens dit negende soloalbum. Ook dit liefdesbetoon aan zijn nieuwe vrouw levert rijke, pluriforme pop, uitbundiger dan het troubadourswerk van J. Tillman. In het artpop-titelnummer verliest hij zich in pathos. Tillman heeft er wat arrangementen betreft werk van gemaakt, denkt soms met een barokke aanpak dat hij de Gaudi van de pop is en blijft met zijn weemoedstem een attractieve zanger. Hij bezigt meermaals opmerkelijke teksten, zoals in "The Night Josh Tillman Came To Our Apt" (Mark Kozelek in een deftige bui). Hij schittert qua zang vooral in de soulvolle ballade "When Youre Smiling And Astride Me" (Van Morrison in Philly-setting). "I Love You, Honeybear" maakt wat minder indruk dan "Fear Fun", maar toont wel aan dat Tillman een interessant toptalent is." (René Megens, oor)
"Als Father John Misty is Joshua Tillman aan een nieuwe fase in zijn carrière begonnen. Hiervoor maakte hij onder eigen naam al intieme melancholieke solo-albums en drumde hij vijf jaar bij Fleet Foxes, waar hij januari 2012 mee stopte. Op "Fear Fun" hebben zijn oude troubadourliedjes plaatsgemaakt voor rijke pop, die breder van opzet is, extraverter en commerciëler ook. Weer toont Tillman aan dat hij een begenadigd liedjesschrijver is. Tillman laat graag horen dat hij in de voetsporen van Roy Orbison wil treden. Zijn zalige zang, wederom niet van weemoed gespeeld, bezet de prominentste plek in zijn gedifferentieerde pop, die sporen in zich draagt van Fleet Foxes, Beach Boys en The Beatles. Klasseplaat." (René Megens, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
