"Curtis Harding brak in 2014 door met de psychedelische rockplaat "Soul Power". In het decennium erna deed de zanger/gitarist uit Michigan wat stijlgenoten als Gary Clark Jr., Leon Bridges en Michael Kiwanuka ook deden: hij ontwikkelde zijn muziek verder door. Al op "Face Your Fears", zijn tweede plaat, was hij minder op de retrosoultoer en met deze vierde slaat hij een volledig nieuwe richting in. Het is een space opera, deels beïnvloed door de films van Ridley Scott. Het resultaat is best toegankelijk. Hardings teksten blijven universeel en zijn stem is nog altijd prachtig; grootste wijziging is dat hij zijn songs heeft volgestopt met prachtige, filmische instrumentaties. In "Time" horen we een warm orgel en weelderige strijkers, maar ook achtergrondzang en verrassende toetsen. En het luchtige "The Power" zit eveneens tot de nok gevuld met instrumentale nuances. De basis blijft die heerlijke sixtiessoulsound, maar door deze rijkelijk te beleggen, creëert hij wederom een stijl op zichzelf." (OOR)
"Met het overlijden van zowel Sharon Jones als Charles Bradley heeft de hedendaagse retrosoul een flinke deuk opgelopen. Gelukkig hebben we Curtis Harding nog, de Amerikaanse zanger-gitarist die in 2014 zo veel indruk maakte met zijn album "Soul Power". Daarop was in een aantal rauwe nummers te horen dat hij behalve van rapper-zanger CeeLo Green ook veel had opgestoken van de samenwerking met Cole Alexander van punkrockband de Black Lips. Op "Face Your Fear" is de sound gepolijster. Daar zal producer Danger Mouse zeker debet aan zijn geweest, maar wees niet bevreesd: echt gladjes wordt het nergens, de productie is zwoel, warm en gelardeerd met een strijkje waar nodig. In het sterke openingsnummer "Wednesday Morning Atonement" sluiten de romige arrangementen en de krachtige stem van Harding een mooi verbond. Ook zijn falset werkt goed in het titelnummer. Sluitstuk "As I Am" is een fraaie slijper in de beste Muscle-Shoalstraditie." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren) \nOp 21 november 2017 in Paradiso, Amsterdam.
"De uit Atlanta afkomstige Curtis Harding werd in de VS al onthaald als ware soulsensatie. "Soul Power" ziet er uit als een klassieke soulplaat uit de jaren 60 en 70 en klinkt ook zo. De muzikanten waarmee Harding zich heeft omringd zorgen voor een zwoel en broeierig geluid waarin gitaren domineren, maar ook zo nu en dan plaats is voor blazers of orgel en verder de moddervette ritmesectie een cruciale rol speelt. "Soul Power" klinkt meer dan eens als 't betere werk van Marvin Gaye, maar dit is veel meer dan de zoveelste goede retro-soulplaat. Zo verwerkt Harding meer dan eens invloeden uit garagerock en maakt hij geen geheim van zijn liefde voor gospel. Hij legt steeds weer net wat andere accenten, maar alles wat hij op "Soul Power" aanraakt verandert in goud. In de VS weten ze het al een tijdje, maar nu weten we het hier ook: "Soul Power" is een van de beste soulplaten van 2014, zo niet de beste." (Erwin Zijleman, Platomania; cijfer: 8)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
