"Wat bij Capaldi’s tweede album meteen opvalt is dat er, meer dan op zijn debuut, driftig wordt ingezet op zijn unique sellingpoint: er is een onuitgesproken regel die zegt dat na het eerste couplet altijd de schuif ‘Vocaal’ vol open gaat. Indrukwekkend én vormvast. Maar ook: retevoorspelbaar. De Capaldi-receptuur schrijft voor dat een solo-instrument – liefst een piano – een eindje oploopt met de eenzame protagonist. Vervolgens wordt in het refrein uit een vol gemoed de liefde gegalmd met de kracht van een Disneyprinses op steroïden. Naargelang de emotionele nood kan er nog een batterij strijkers tegenaan. Ziedaar de meest clichématige vertolking van de passie van de singer-songwriter. Bij Capaldi zit het met het singer-deel van zijn ambacht wel snor. Misschien volgende keer wat meer afwisseling in het songwriter-aspect." (Volkskrant)
"De Schotse singer-songwriter weet zich te onderscheiden door zijn schor stemgeluid dat als merg en been gaat als je luistert naar het nummer Hold Me While You Wait. Met het nummer Bruises wist hij in 2017 vele streams in no-time te generen. Nu is het tijd voor zijn debuutalbum. De man weet met zijn pianosongs als Someone to Love, the One en Forever de harten te veroveren, al was zijn eerste instrument een gitaar. Dit wisselt hij op het album af. Met de herkenbare singer-songwriters-songs brengt de man niet echt iets nieuws. Het vooral de stem die het doet en dat gebruikt hij vooral me lange halen in Maybe. Het Dont Get Me Wrong wijkt even af van de songs waardoor het even opvalt." (Mpodia)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
