"In de jaren 70 trekt Simone zich (tijdelijk) terug uit de muziekwereld na de scheiding van haar man en manager. 1978 Markeert haar terugkeer met het magistraal mooie "Baltimore". De plaat bevat uitvoeringen van nummers die de luisteraar tot in het diepste van zijn wezen raken en daarnaast uitblinken in diversiteit. De opener en titeltrack van Randy Newman laat direct horen dat Simone niet bang is met haar tijd mee te gaan: we horen een broeierig reggaeritme, funky bas en wah-wah-gitaar. De strijkerarrangementen gaan op een bloedstollende manier hand in hand met Simones doorleefde stem, wat op het volgende nummer en één van de hoogtepunten van de plaat "Everything Must Change" tot volle bloei komt. Simones eigen pianospel krijgt ruim baan, wat haar uitdrukkingskracht alleen maar vergroot. Simone zingt geen liedjes; ze vertelt verhalen en schetst sfeer als geen ander. Luchtigheden als Hall & Oates "Rich Girl" brengen de plaat aangenaam in balans. Vergeten juweeltje." (Maarten vd Hoonaard, Velvet Music)
Aangrijpende documentaire, die middels archiefbeelden, geluidsopnamen waarin we Nina over haar leven horen vertellen, dagboekfragmenten en interviews met naasten een indringend beeld schetst van haar getroubleerde leven. Haar talent werd al vroeg opgemerkt, waarna Eunice Waymon (haar echte naam) trachtte klassiek concertpianiste te worden. Intussen verdiende ze geld als barpianiste, waar de baas haar verordonneerde ook te gaan zingen. Niet veel later brak ze door met "I Loves You, Porgy" en ontmoette ze Andy Stroud. Hij werd echtgenoot én manager, maar mishandelde haar ook. Eind jaren 60 ging Nina zich toeleggen op 'black awareness'-repertoire. Niet commercieel, vond Stroud en het leidde tot een breuk. Met soms een klein 'upje' ging het bergafwaarts met Nina, totdat ze door de Nederlander Gerrit de Bruin uit een vervuild Parijs appartement naar Nederland werd gesleurd. Met de juiste medicatie voor haar bipolaire stoornis vond ze weer gelukt én succes. De meegeleverde CD bevat haar meest indringende songs.
Als reactie op het vaak met zoetige orkestklanken gesuikerde werk dat ze midden jaren '60 voor Philips had opgenomen debuteerde ze in 1967 op het RCA-label met misschien wel haar meest rauwe album, opgenomen met muzikanten (o.a. gitaristen, Hammond-organist) die weten wat 'the blues' is. Luister maar 's naar haar vrijwel onherkenbaar verbouwde versie van "House Of The Rising Sun". Overigens bestaat ongeveer de helft van het materiaal uit nieuwe eigen stukken.
Box met 5 albums uit 1968-74 voor RCA. "'Nuff Said", uit 1968, is meteen een heel bijzondere. Het bevat live-opnamen die een dag na de moord op Martin Luther King gemaakt zijn. Nina's bassist Gene Taylor had in dag (!) het aangrijpende "Why? (The King Of Love Is Dead)" geschreven: een aangrijpend hoogtepunt in Nina's oeuvre. Ook het laatste in dit boxje (gek genoeg niet het jongste van de vijf), "Nina Simone And Piano!" is bijzonder omdat dát is wat we krijgen, live opgenomen in een studio van RCA. Ze laat bluesclassics volgen op een musicalstandard en een toen recent Randy Newman-nummer en maakt er stuk voor stuk typische Nina-songs van, met haar heel eigen dictie en bijzonder intensiteit. Onder de bonusopnamen (die dus niet op de LP stonden) een bezwerend nummer met Nina op orgel ("Music For Lovers"). De andere drie bevatten deels studio, maar vooral vaak live-opnamen, waaronder vertolkingen van bekende nummers uit die jaren. Sandy Denny's "Who Knows Where The Time Goes" is haar op het lijf geschreven.
Zeven LP's op 3 CD's van de zangeres uit de periode 1957-1962, ofwel het begin van haar op plaat geregistreerde carrière. In latere tijden werd haar muziek allengs lastiger classificeerbaar, zijnde een idiosyncratische mengvorm van elementen jazz, rhythm & blues, soul en meer. In deze begindagen positioneerde ze zich toch vooral als jazz-zangeres. Én pianiste, laten we dat vooral niet vergeten. Want de barokke pianosolo uit "My Baby Just Cares For Me" kent iedereen. Die is ook hier te horen, want die song staat meteen al op haar debuut "Jazz As Played In An Exclusive Side Street Club" ('cafe' staat er per abuis op de achterzijde van de hoes). Dat album werd met extra tracks heruitgebracht als "Nina Simone & Friends" en ook die zijn hier toegevoegd. Op de volgende albums horen we haar in grote bezetting en met een combo, in de studio en live. Ze brengt een mengeling van eigen composities, adaptaties van traditionals, standards en blues evergreens.
"Belangrijke periode compleet: de 7 albums die ze opnam voor Philips (1964-67). De titel, uit een van haar aangrijpendste protestsongs, zegt iets over haar: ze bewoog zich grillig tussen blues, jazz, gospel, folk, soul en pop." (KS,Oor) Het gaat om de albums "Broadway-Blues-Ballads", "Nina Simone In Concert", "Pastel Blues", "I Put A Spell On You", "High Priestess Of Soul", "Let It All Out" en "Four Women: Wild Is The Wind".
Bevat de Billie Taylor-compositie "I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free". De pianist schreef het in 1954 als instrumental. De titel drukte de wens uit om in vrijheid en waardigheid te kunnen leven. Het lied werd opgenomen en van tekst voorzien door Nina Simone, voor dit album uit 1967. Het werd al snel tot strijdlied gekozen van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. De componist, Taylor, was verder bekender als jazz-professor aan de East Caroline University in Greenville en als bandleider van de David Frost Show. Hij overleed eind 2010 op 89-jarige leeftijd. Nina weet de van Dusty Springfield bekende Bacharach/David-compositie "The Look Of Love" ook sterk te vertolken, al mist de productie iets van 'grit'. Fraai is het door Nina's broer Samuel Waymon geschreven "It Be's That Way Sometimes" en "Go To Hell", die ze volledig naar zich toe trekt. Achteraf is nóg duidelijker dat Simone poogde aan te sluiten bij de populaire soulsterren, gezien de bonus-track: een cover van Aretha Franklins "Save Me".
In 1987 voor het eerst uitgebrachte opnamen uit 1980, waarom Simone (zang en piano) slechts bijgestaan wordt door Arthur Adams (gitaar, basgitaar) en Cornel Mc Fadden (drums). Ze speelt o.a. repertoire van Bob Dylan, Janis Ian en Randy Newman en "My Baby Just Cares For Me", dat rond de tijd dat dit album werd uitgebracht naar aanleiding van een reclamespotje een grote hit werd.
Het oorspronkelijke album uit 1963 bestond uit 7 songs die live opngeomen waren op 12 mei 1963 in de Carnegie Hall in New York. Deze dubbel-CD-heruitgave uit 2005 bevat niet alleen andere songs van datzelfde optreden die later zijn uitgebracht op de LP "Folksy Nina At Colpix" (Colpix was haar toenmalige platenlabel), maar ook opnamen die helemaal niet gemaakt zijn in Carnegie Hall, maar in diezelfde periode gemaakt zijn in Newport en Village Vanguard. "In 1963, Nina was adamant about making a solo appearance at Carnegie Hall in fulfillment of her childhood dream as the first black female classical pianist. None of the concert promoters would undertake such a presentation because they did not believe she could carry off a solo concert. Therefore, when I resigned from the NYPD [New York Police Department], I took my pension rebate and, on the advice of experts in the music industry, hired Felix Gerstman, New York City's premier concertmaster, to manage the presentation." (Andy Stroud in 'Black Is The Color')
50 songs op 3 CD's, uit haar RCA-periode, van 1967 t/m 1974. RCA bracht vele Nina-platen uit, die onderling deels dubbelden qua tracklisting. Ook nam ze songs meerdere keren op (al dan niet live). Deze set laat derhalve 'n flink deel van haar output uit die tijd horen, zij het in non-chronologische volgorde. Hoogtepunten zijn er legio. Huiveringwekkende interpretaties van Brel-, Dylan- en Cohen-liederen, alsmede versies van haar bekendste songs. De afsluitende huppelversie van 'My Way' is curieus te noemen.
"Re-issue van haar eerste LP uit 1957, maar nu is van de oorspronkelijke ondertitel de titel gemaakt en zijn bonustracks toegevoegd. Ze speelt hier nog sterk in het pure jazz-idoom en staat al meteen als een huis. "My Baby Just Cares For Me" komt van dit album, maar werd pas 30 jaar later een hit." (Tom Beetz, Jazz)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
